“O, bir gün cenaze merasimine gitti ve mezarın içinde hafif bir kazılış hatası görerek bunun derhal düzeltilmesini emretti. Birisi O’na bunun ölüyü rahatsız mı edeceğini sordu. Peygamberimiz de: ‘Aslında böyle şeyler ölüyü ne sıkar, ne de ona rahatsızlık verir, fakat bu, sağ olanların gözlerine güzel görünmek içindir’ diye buyurdu.” (Muhammed Hamidullah, İslâm Peygamberi, İstanbul-1969, s. 60)

Kuşlara yem vermek için çıktığı evinin balkonundan dengesini kaybederek baş üstü yere düşerek beyin kanaması geçiren ve kaldırıldığı hastanede vefat Hekim Ömer Yıldırım, Çumra Mezarlığı’nda son yolculuğuna uğurlanırken gözlerime o kadar güzel göründü ki…

Bir saniyesine bile hükmedemediğimiz ölümlü bir dünyada yaşıyoruz. Bugün varız, yarın yokuz. Ömer abi “püf!” dedi uçtu gitti. Nereye? Berzah âlemine. Ölümsüz olan asıl yurduna doğru!

Hazret-i Mevlâna, “Herkesin ölümü kendi rengindedir.” diyor ve devam ediyor:

“Senin rûhun bir ağaca benzer. Ölüm ise o ağacın yaprağıdır. Her yaprak, ağacın cinsine göre tezâhür eder…”

Şu sözler de Ramazan Bayramı’mızı bize, Filistin’de “zindan” eden azılı kâfir Siyonistlere gelsin:

“Kıyâmet günü, alacalı öküzler, yani kötü düşünceli kâfirler ve fâsıklar için korkunç bir kurban bayramıdır. O gün, öküzlere ölüm, müʼminlere ise bayram günüdür.”

Ölümün ne zaman gelip çatacağını kimse bilemez. Filistin’de yapay zekâlı soykırım uygulayan azılı kâfirlere karşı niyâzım: Önümüzdeki Kurban Bayramı ve bayramlar, onların en korkunç günleri olsun. Onların ölümü, onlara zindan renginde görünsün inşallah!

Çumra’nın hastalarına şifa dağıtan, onların nesillerine sağlıklı olması için gece gündüz demeden koşturan “şen şakrak” bir insanı kaybettik! Onun yerini dolduracak esvapta hekim ve hekimler gelir mi?.. Giden geri gelmiyor ki.

1982’de kurulan Çumra Cuma Grubu (ÇCG) kurucularından olan ve Çumra İlçe Belediye Meclisi Üyeliği de yapan sevgili Ömer abiyi, gazeteci olarak Prof. Dr. Sami Güçlü’yü “Tarım Bakanı” olarak “Hayırlı olsun” ziyaretine Ankara’ya giderken tanımıştım. 43 senesine giren bu grubun en neş’eli siması olan ve gülümsemesiyle bu grubun müdavimlerine devamlı “sadaka” dağıtan Ömer abi, sorduğum bir soruya cevap verirken “Grup toplantılarımız önce haftada bir seminerlerle başladı. Sonra Konya’daki arkadaşlarımızın da katılmasıyla 15 günde bir Çumra ve Konya’da grup toplantılarımız devam etti. O yıllarda Mehmet Sezer Bey’den çok faydalandık. Cuma sohbetleri daha sonra çiğköfteye dönüştü. Bu, Konya kültüründe olan Barana’nın değişik bir şekli” demişti.

TOHUM “YILDIRIM” GİBİ TOPRAĞA DÜŞTÜ

Hz. Pîr, ölümü “Vuslat Gecesi” olarak bakın nasıl görüyor:

“Öldüğüm gün, tabutumu götürürlerken, bende bu dünya derdi var sanma! Dünyadan ayrıldığıma üzülüyorum zannetme! Sakın ola ki öldüğüm için ağlama; «Yazık, vah-vah!» deme! Eğer ben yaşarken nefse uyup şeytanın tuzağına düşersem, işte hayıflanmanın sırası o zamandır!

Beni toprağa verdiklerinde de; «Vedâ, vedâ!» deme! Bilesin ki o vakit, benim ayrılık vaktim değil, (Rabbimle) buluşma, yani vuslat vaktimdir!

Mezar bir perdedir ki, onun arkasında Cennet’in huzuru vardır! Batmayı gördün değil mi? Doğmayı da seyret! Güneş’le Ay’a, ufukta kaybolmaktan dolayı hiçbir ziyan gelir mi?

Bu hâl, sana; batmak, kaybolmak gibi görünse de, aslında doğmaktır, yeniden hayata kavuşmaktır!

Tohum toprağa düşse onun için «öldü» denebilir mi?..

Bil ki ölüm, rûhun bir başka âleme doğmasının sancısıdır. Yani bu fânî âlem için adı ölümdür, ama bâkī ve ebedî olan âlem için adı doğumdur!..

Hem değil mi ki, canı Allah almaktadır; bil ki ölüm, has kullar için şeker gibi tatlıdır. Kezâ ölüm, ateş bile olsa, Allâh’a halîl/dost olana güllük gülistanlıktır; âb-ı hayattır...”

Dr. Ömer Yıldırım’ı iyi bilirdik. Rabbim gani gani rahmet etsin. Çumra’nın ve sevenlerinin başı sağ olsun. Mekânı cennet ve kabri pür nûr olsun.

Günlerin Efendisi olan Cumanız mübarek olsun.