Evet demezseniz, iki elim yakanızda kalsın. Kara topraklara giresiniz! Ocağınızda incir ağacı bitesi, mezarlarda yan gelip yatasınız! Titanik gemiciklerde batasınız!

ABD, AB aşkına “Yes! Sir!” diye zekânızı tescilletiniz. Evetleyiniz!

Nikâh masasında Evet!” der gibi; koltuğa gerdeğe girer gibi, sünnet törenine erer gibi “Evvet” deyiniz.

Ortadoğu Fatihini sever gibi; Kasımpaşa’da simit satar gibi; “Biz Ermeni’yiz, Rum’uz, Yahudi’yiz, efendiyiz; Siz de kimsiniz” diye gürler gibi; gözü dolu yaşla, Sam Amca’dan bin bir ricayla, madalyalı rüyaların hülyalı hazzıyla “Evvet!” deyiniz.

“Evet mi, hayır mı?/ Beklemek istemem/ Söyle bana, nedir senin cevabın/” diye sormayınız. Düşünmeden “Evet” deyiniz.

Ananızdan doğar doğmaz, kabristandan kalkar kalkmaz, Ergenekon’dan çıkar çıkmaz, kıyametten bir lahza önce, evvelde ve ahirde “Evet” diye beyan ediniz.

Deyiniz ki yurdumda tüm kiliseler açılsın, eller havada gül(ücük)ler saçılsın. Hadler aşılsın, hudutlar da açılsın. Vatan, hayratlık ekmektir. Bin parçaya ayrılsın, bölüşülsün satılsın!

Tüm dinler eşit olsun, yedi düvelle kol kola girilsin, Sevr bayram ilân edilsin. Toprağımızda eyaletler peşpeşe dizilsin.

Azrail gelmeden önce.. İftar topu patlamadan evvel, gelin-kaynana kavgasından bir an önce “Evet” deyiniz.

Hac sevabına erer gibi, Cennet’e başköşeye nail olurcasına, Çağdaş Elçi’nin rozetini iman tahtasına takarcasına “Evet!” deyiniz.

Lügatlerde, kitaplarda, dünyada başka söze hacet yok. Yol iz bilmeseniz de, ABD’den izin isteyemeseniz de.. Cümle kelimeleri siliniz. Lütfen “ Yes!” deyiniz.

Ağzınızdan bir “Evvet” deyiniz, merak etmeyin biz bire bin katarız. Bakın memleket nasıl güllük gülistanlaşacak. Akan kanlar şırıl şırıl duracak. Anadolu; Cumhuriyet, müreffeh toprak olacak.

Dikkaat!

Sayın Valim, Evet. Sayın Bakanım, Evet (de) Çobanım Evet. Kızımın oğlumun adı, anam babam Evvet.

Yes! Yes! Yes! Oui! Oui! Oui!

Bu lokmanın, hapın hepsi yenilir yutulur mii?

Hi hi hi hii!

Havet! Yok caniko Evet!

Hayırdan, şerden uzak durunuz! Vatandaş evvete gel evvete!

Düğün dernek eder gibi, gazaya savaşa uçar gibi, aşk şerabı içer gibi…

Veciz sözdür. “Paranın dini olmaz. Şehir kelleleri sayılmaz! Gafiller asla ayılmaz. Kayıtsız şartsız Evet de! Hey Civanım, Haspam Evet De! Yee!

Herkes Egemen Parti’ye yazılsın! Koyunlar vatan sathında yayılsın. Deh gıdı me mee!

Zorla zorbayla, torbayla, hırboyla; daha olmazsa hapisle cezayla Evet de.

Kameraya, fişe, köstebeğe, tele kulağa gülümseyiniz. Özgürce, erkekçe, mertçe “Evet” deyiniz.

Şahadet şerbeti nuş eder gibi, Cennet muştusuyla coşmuş gibi, yağlı urgandan adam alır gibi.. Evet! Evevt! Evvv..!

Bak ağaçkakan da Evet diyor. Şirin sıpalar da onaylıyor.

Taze baharlar “Evet” deye yeşeriyoo. Tabiat, kurt kuş hep boyun eğiyooo. Arslanlar da teslim olu (YOOOOOO)

Bülbüller öter, Evet deyu. Emme basma tulumbalar Evet deyu. Çekirgeler hoplayıp, zıplayıp Evetleyu.

Evet deyiniz, Saadete eriniz! Kurtuluşa eriniz!

Hatta yediden yetmişe eriniz!

Hayırcılar siz de kahrolun emiii! Hepten geberip eriyiniz!

Gel vatandaş, Evet’e.

Ye ye ye ye yeee!