Bir kitabınız yayınlanır. Devasa sevinçler yaşarsınız.  Ama yine de eksiktir bir şey. 

İçinizdekiler, yazarlığınız, insanlığınız, gönül sesi tam olarak ortaya dökülmemiştir, zayıftır, kusurludur. Mükemmel değildir. 

Daima ruhunuzda geride kalanlar, açığa çıkmamış cümleler, meçhul sayfalar vardır. Çıta yükselmiş ve siz aşamamışsınızdır. 

Girişiniz vardır da, çıkışınız nasıldır. Bu anlamda huzursuzsunuzdur. 

Lâkin önünüzde keşfedilecek koca bir kıta, esrarlı bir derya uzanır. Farkındasınızdır.

Yeni tecrübeler, yeni bilgiler demektir. Muhtemelen hikmetli kazançlar, açılışlar, tanışıklıklar ve hayat örgüleri, işle(mele)ri.

Size “devam” kuvvetini, teşebbüs şevkini, taze denemelerin arzusunu belki de bu duygu sağlar. Keşifler ve umutlar…

Evet, sözünüz uçup gitmemiştir. Mütevazı bir şekilde de olsa işliyordur. Şükretmeniz gereken o kadar çok husus vardır ki…

Evimizdeki bir çiçeği hatırlarım genellikle. Mutfakta, başka eşyaların yerleşimi dolayısıyla; kıyıda köşede kalmıştı. 

Kendi payıma düşen ışıktan kısarak(!) tam pencerenin önüne yerleştirdim. 

Senelerdir uyuyan çiçek, bambaşka bir değişime uğradı. O da belki tıkanmıştı, sanki görünmez mahbesteydi.

Aydınlıkta gözleri açıldı, ümitlendi. Belli ki hep hasretti. Biraz ışıkla ona arzuladığı kelimeleri vermiştik. 

Çiçek konuştu, selam verdi ve dillendi:

 “Aslında daha büyüğüm, daha neşeliyim ve daha öte(si)yim” diyecekti. 

 Balkonda, bir türlü açmayan tomurcuklu gülümüz,  yine mutfakta, Aralık ayının ve senenin en güzel gülü olarak, gelişti güzelleşti. 

Özündeki ebruli tonları açığa çıkmıştı. Ve oldukça kaviydi. Bakınız işin mutfağında neler pişiyordu(!)

Ama hep üzülmüşümdür.  Saklı gizli kalmış, elverişli ortamını yuvasını bulamadığı için körelen istidatları; kat kat örtüler(engeller) altında çürümeye terkedilen, yeşermeye yüz tutmuş tohumları. Karanlık perdesinde yutulanları…

Çiçeklerin, insanların, kelimelerin kaderi. İster istemez yaptığımız seçimler. Ziyalı ve zulmet içindeki yerler. Talih(siz)ler.

Mesuliyetlerimiz; mekân ve yön değiştirmeler. Eşyayla aramızdaki bağlar, dünyayla iletişim gücü. 

Sonra..bizi güzelleştiren elleri düşündüm. 

Kalem ve hakikatli aşklı insan tutan; yeryüzü gökyüzüne, gönüllere çiçekler koyan elleri…

Edebiyatım, hayatım da çiçeklensin istedim.

Nice nice kitaplar yazayım diye diledim. 

Çiçekler gibi; kitapların da adresi, yeri yurdu değişir bazen.

Neticede biri daha, aklı karalı sayfalarla; güneşli pencerelere, sevdayla bakıp, boy verip, çiçek açıp gülümsedi.

Dualar ettim.

…

Not: Yeni öykü kitabım “SEVDALI BİR YELPAZE” aramızda…