“Ben Hande Dağ. 1977’de Eskişehir Devlet Hastanesi’nde prematüre bebek olarak dünyaya gelmişim. Ve bende kan uyuşmazlığı varmış, doktor ‘kan değişmesi gerekiyor’ diye rapor verdiği halde, hemşire kanımı değiştirmeyi unutmuş.
Daha sonra geçirdiğim ateşli hastalıklar sebebi ile beyinde ‘ansefalite’ yani beyin iltihabı oluşmuş, ardından bir de yüksek ateş derken beyinde hücre kaybına neden olmuş. Sonuçta ben ‘cerabral plasili’ yani spastik engelli daha da Türkçesi Beyin felçli bir insan olarak hayatıma devam etmek zorunda kalmışım.
Annem ile babam beni yaşatmak için çok uğraşmış ve ne yazık ki başarmışlar. Allah ömür vermiş hayatta kalmışım. 3 sene sonra ben 3 yaşındayken, babamı elim bir trafik kazası sonucu kaybetmişim. 4 arkadaşı ile bir seyahate giderken kamyonun altında kalmış, yirmi gün sonra beyin kanaması yüzünden, İstanbul Cerrahpaşa Hastanesine giderken yolda fenalaşmış ve Ankara Numune Hastanesi’nde de can vermiş. Ben 7 yaşından gerisini hayal meyal hatırlarım.” diyor hayat hikâyesinin başında.
Bütün engellere rağmen, hayatta dimdik duran farklı bir yazarımızı tanıtmak istiyorum bugün: Hande Dağ.
Hande Dağ, nadide güzide bir annenin müstesna, hesnâ kızı. Son derece asil, kıymetli bir çabayla, has bir emekle okuyor, yazıyor, edebî arayışlara giriyor. Ve hayata tüm gücüyle tutunuyor.
Sizi yaşantımızı bir kez daha gözden geçirmeye, özeleştiriye davet ederken; Hande Dağ’ın şiir çalışmalarından bazı örnekler sunmak istiyorum:
SEVGİ
“Kalbindeki ismindeki
Sendeki bendeki
Herkesin içindeki
En güzel duygudur sevgi

Ben kendimi özürlü kabul etmem
Nice sevmesini bilmeyen
normal özürlü varken
Çünkü sevmemek ve sevilmemek
En büyük özürken”
                                        
KİM KARIŞIR HAYALLERİME
(serbest şiir)
“Kime ne ben hayatta hiç atamadığım ve
Galiba hiçbir zamanda atamayacağım
Adımlarımı hayallerde attım hatta koştum
İp atladım hayallerimde hiç tanımadığım
Babama sarıldım öptüm hayallerimde
Okula gittim sıralarım sınavlarım oldu
BEN HAYALLERDE YAŞADIM VE GALİBA HAYALLERDE ÖLECEĞİM”
                     
İSTERDİM
“Bir tuvalin üstündeki resim olmak
Renkler arasında başıboş dolaşmak
Çizgilerle kaynaşmak ve koşmak
Nefesim yetinceye gücüm bitinceye”
Kendini tanımlıyor:
HANDE
“Bazen çılgın bazen durgun
Bazen hırçın bazen olgun
Hayalci ve inatçı
Hayatı ve insanı
Seven bir kız o hande
Pek de güzel olmamakla beraber
Herkes gibi bir ağız ve burunu
Olan bir kız o hande
Her ne olursa olsun insan o hande”

Şiire, şairliğe bakışı:
ŞİİR
“Bana şiiri bir sorsalar
Şiir bir feryat bir isyan
Bir feverandır

Şair ise dünyaya o gözle bakandır
Verseler de dünyayı
Kalemini asla vermeyendir”
Bazen muzip:
MAAŞ
“Seni beklemekle geçti tüm bir ay
Seni almamla vermem bir oldu
Geldiğin gibi gitmesen birazcık kalsan
Cüzdanımda be hay mübarek”
Bazen filozof:       
GRİ
“alem pembeleri kırmızıları sarıları severken
ben kendimi gri de buluyorum
ne siyah ne beyaz arada kalmış bir renk
tıpkı benim gibi ne iyi ne kötü
iki arada bir dere de kalanların
ne çok mutlu ne de çok mutsuz olanların
kısacası hayatın rengidir gri”

MUTLULUK
“Seni hiç tatmadım desem yalan olur.
Bir kır çiçeği görsem dünyalar benim olur
Yıllarca hep peşinden koştum
Ben yaklaştıkça sen kaçtın
Bilmem ki beni üzmekten ne zevk aldın
Şuna inanıyorum ki seni yakalayacağım
Bu kovalamacadan hiç bıkmadım bıkmayacağım.”

“Senin aşkına düştüm bana bir lütuf ver Allah’ım 
Ben bile,  bile kendimi ateşe attım kerem eyle Allah’ım
Benim tek çıkar yolum sensin Allah’ım

Senden başka yar mı var bu cihanda ya Rab” diyor Hande Dağ.
Bazıları Dağlarcadır. Bize içinde sular çağlayan, mümbit yaylaları olan, hep bir bahar vadeden ve daima zirveleri işaret eden soylu dağlar gibidir. Yanında yöresinde, semavî bir hava estirir.
Teslimiyet içinde, inançlı esasen güçlü, yılmaz insanlardır onlar. Ve muhakkak Tanrı’nın bize bir armağanıdırlar.
Hande Dağ’ın huzurunda, saygıyla sevgiyle eğiliyorum.