Ülkenin kıymetini bilmiyoruz

Geçtiğimiz hafta Ukrayna'ya gittik...

Atiker Konyaspor'un Shakhtar ile oynadığı ve 4-0 kaybettiği maçı takip ettik...

Maçı yazmayacağım...

Hoş, yazılacak birşeyi de yok...

Shakhtar oynadı, biz seyrettik...

Shakhtar'ın oynadığı futboldan büyük keyif aldık...

Bunu inkar edemem...

Şu da bir gerçek ki, Atiker Konyaspor ile Shakhtar arasında siklet farkı var...

Shakhtar ağır, Atiker Konyaspor hafif siklet...

Arada böyle bir fark olunca sonuca takılmamak lazım...

Temsilcimiz ilk kez Avrupa'da boy gösterdi...

Bunun da bir kazanç olduğunu düşünüyorum...

İşin teknik tarafına hiç girmeyeceğim, çünkü takımın başındaki teknik adam 4-5 as oyuncusunu kulübede oturturken bile "Bu maça ideal kadroyla çıktım" diyorsa, benim bu 4-0'a diyecek lafım yok...

Bugün oynanacak Osmanlı maçına nasıl bir kadroyla çıkacağını merak ediyorum...

Umarım Shakhtar Donetsk maçına çıktığı ideal kadroyla çıkmaz!

xxx

Maçı geçtik...

Ukrayna'da, yani Lviv'de gördüklerimizi yazalım en azından...

Bir kere net olarak şunu söylemekte yarar var; Cennet bir ülkede yaşıyoruz...

Hem de her şeyiyle...

Maalesef ne insanlarımızın, ne yaşadığımız çevrenin, ne ülkemizin, ne de sahip olduğumuz güzelliklerin, hiç birinin kıymetini bilmiyoruz...

Ukrayna'yı, yani Lviv şehrini gördükten sonra, ekmeğin, suyun, yemeğin, canımızın, malımızın değerini bir kez daha anladım...

Batı’da da bir çok ülkeye gittim, ama benim ülkem gibi güzel bir ülke, benim ülkem kadar zengin bir ülke, benim ülkem kadar insanı sarıp sarmalayan bir ülke daha görmedim...

Ukrayna'yı gördükten sonra...

Gözümün önüne 15 Temmuz geldi ve milyonlarca kez lanetledim, bu ülkeyi bölmeye kalkışan hainleri...

Üzülüyorum...

Ne kadar güzel yerlerimiz var...

Batı’sı güzel, Doğu’su başka güzel...

Karadeniz'i seni yakar, Akdeniz'i beni...

Aslında ülkemizin dört bir yani cennetten bir köşe...

Buna rağmen, ne yazık ki bu ülkenin kıymetini bilmiyoruz...

İnsanları hakeza...

Buz gibi değil, sıcak sımsıcak...

İnsan yani...

Sevecen...