Bu zamanda hemen herkesin bir diğerinden farklı olarak bir küreselleşme tanımı var artık.
Kimine göre dünyanın öbür ucunda ne varsa o şeyin bugün yarın burada olmasıdır küreselleşme.
Kimine göre uzak denilen mesafelerin ulaşım araçlarının gelişmesiyle yakın oluvermesidir küreselleşme.
Kimine göre televizyon, telefon ve bilgisayarın vazgeçilmez hale gelmesidir küreselleşme.
Kimine göre Teknolojinin ilerlemesi sonucunda hayatın farklı algılanmasıdır küreselleşme.
Kimine göre de İletişim teknolojilerinin çok hızlı gelişmesi ile dünyanın adeta bir global köy haline gelmesi ile hayatımızı kolaylaştırıyor zannettiğimiz şeylerin biz fark edinceye kadar pek çok şeyi de alıp götürmesidir küreselleşme.
Küreselleşmenin hayatımızdaki yaşanması gereken olağan bir süreç mi, dışarıdan gelen bir dayatma mı, yoksa bir zorunluluk mu olduğu ise fikir açısından daha büyük bir farklılıklar göstermeye adaydır.
Dünyada ne varsa bu şehirde de o olmalıdır ve başka şehirler bir yana gelişmiş ülkelerde inanlar hangi imkânlardan yararlanıyorlarsa o imkânlardan yaralanma bu şehirde de olacaktır gibi içi bir türlü doldurulamayan ancak insanların nefsini son derece okşayan vaatlerle işbaşına gelen siyasetçilerin ve yerel idarecilerin hizmet süreleri sonunda getirdiklerinin götürdüklerine değer olup olmadığı sorgulanmalıdır.
Küreselleşme denilen kavramlar bütünü ister bir durum olarak değerlendirilsin isterse bir süreç olarak görülsün bu günkü gelinen noktada çok uluslu şirketlerin etkisini inkâr etmek mümkün değildir.
Küreselleşmenin etkilediği ve öne çıkardığı yerel unsurlardan birisi yerel sivil toplum örgütlerinin etkisinin artması olarak kabul edilse de, esas etkilediği veya etkilemeye çalıştığı unsur yerel kaynakların yerelden uluslar arası ticaret mekanizmasına transfer edilmesi gayretidir.
Bunun en önemli göstergesi yerel idarecilerin yaptıkları ihalelerde yerel olmayan unsurlar daha çok yer vermeye çalışmaları veya yerel olmayan şirketlerin ihalelerin aslan payını almalarıdır.
Anadolu da tramvay işletmesinin ilk kurulup çalıştırıldığı şehir olmakla övünmek kolaydır, kolaycılığa kaçmaktır.
20 yılı aşkın bir zamandır tramvay işletmesini kurup çalıştıran bir idarenin ve bu tramvay işletmesine kısmi de olsa yedek parça temin etmeye çalışan bir şehir sanayisinin tramvay ihalesinde olmamasını kabul etmek küreselleşme/globalleşme karşısında yerelleşmenin iflası anlamına gelir.
Hem de dünyanın neresinde olursa olsun her olaydan, her gelişmeden en geç 10 dakikada haberdar olunabildiği bir dönemde ve bu güne kadar hiç olmadığı kadar çok gezen belediye yöneticilerinin işbaşında olduğu bir dönemde.