Karayolları 3. Bölge’ye gelen yeni müdür Mehmet Kınaş beni çağırtmış.

“Bakalım neler olacak?” düşüncesi içinde sekretersiz oda kapısı doğrudan açılan makama tedirginlikle girdim.

“Öğrendiğime göre kültür işlemlerinde hayli faaliyetin varmış.

Üniversiteli öğrenciler köylülere tiyatro gösterisi ile kültür hizmeti yapmak istemekteler.

Benden, kendilerini gidecekleri köy için vasıta istediler.

Karayollarının vasıtasını verirken onları karayolları götürmüş hissi vermek için seni de onların başında gitmeni istemekteyim.

Bir pazarın gidecek ama iyi bir işlem. Ne dersin?”

“Zevkle iştirak ederim efendim” deyince…

Güzel sende köylülere karayollarının çalışmaları hakkında konuşma yaparsın” dedi.

***

Pazar günü dört erkek iki kız olmak üzere altı üniversiteli gençle buluşarak yola koyulduk.

Gideceğimiz köy Aksaray Yolu üstünde Konya ilinin hudut sonunda ki.

Büyük Burnak Köyü oluyordu.

Aksaray Yolu’nda Sultan Hanı’na varmadan sağa dönüp beş km. içindeki köye toz bulutu içinde girdik.

Bir çok tek katlı havlulu evlerin önünde. Kamyon park etmiş duruyordu.

Demek ki köy halkı varlıklı diye düşündüm.

***

 Köylüler bizi karşıladılar. “Hoş geldiniz” diyerek bizi muhtar odasında misafir ettiler.

Meğer biri kız üç üniversiteli bir gün evveli gelip tiyatro sahnesi hazırlamışlar.

Güzel bir köy kahvaltısı sonrası tiyatro yapılacak yere gittik.

Hayret tiyatrocuların panoları ve sahneleri gibi düzenlenen sahne şahaneydi.

***

Sandalyesini alan köylüler. Sahne alanını doldurmaya başladı. Hanımlı gelenlerin yanında gençler genç kızlar da bulunmakta idi.

Piyesin konusunu hatırlayamadım ama güzel bir konu ve mizansen içinde idi.

Açılış başlamadan evvel saygı duruşu yaptıktan sonra İstiklal Marşı söylenmesini teklif etmiştim.

Kabul gördü ve köylüler ayağa kalkarak saygı duruşundan sonra İstiklal Marşımızın söylemine iştirak ettiler.

Ne güzel bir işlem olmuştu.

Piyes başladı üç perdelik piyes oynanırken güzel yerlerde alkışlıyorlardı.

Piyes sona erince alkışlarla iki defa sahneye çıkarttı köylüler. İftihar ettim.

***

Sıra bana gelmişti.

Karayollarının yolları yaparken çalışmalarından anlatımlar yaparken, bu yolların vatandaşların gidecekleri yerlere kolayca gidişi, ekonomi ve turizme katkısın vb. anlattım.

Bir genç elini kaldırarak söz istedi “buyur” dedim.

Bizim köyün yolu toz içinde daracık. Bunu karayolları yapıverse” isteğine

“Karayolları ana yollar yanında ilçelere ait yolları yapmakta. Köy yolları yol, su, elektrik yani YSE tarafından yapılmakta.

Onlara müracaat edin sözüme…

“Ettik ama halen bir işlem yok” deyince

Bakın ben size karayolları olarak bir şeyler yapmak olarak düşüncesiyle.

Sizlerin haylice kamyonunuz var. Ben size bir yükleyici birde greyder verebilirim..

Kamyonlarla çekeceğiniz kumları greyder sererek düz olan yolu yapmış olacak.

***

Diğer bir köy delikanlısı, söz istedi.

Yol yapılırken tarlalarımızdan alacağınız birer metrelik kısmın parasını kim ödeyecek?”

Aklıma hemen Ağlasun’da ki ihtiyarın sözü geldi.

Ve dedim ki “Dağlık arazide tarlanın ne kadar kıymetli olduğunu baba ve dedeleriniz bilirler.

Ağlasun yolu için bir ihtiyar yol geçsin diye tarlasını hibe etmiş yıkılan evleri varlıklılar kendileri fakirlerinkini el birliği ile yapmışlar. (bu olayı yazmıştım sayın okurlar)

Sen hayli büyük tarlandan bir metre yer yola gidiyor diye para istiyorsun.

Senin yolun sittin sene yapılmaz o zaman” cevabını vermiştim.

***

Gelecek yazımda çok önemli oluşumlar olan durumları ortaya dökmüş olacağım.

Allah izin verirse izleriz inşallah…

***

Sağlık esenlik içinde sevdiklerinizle yaşam dileğimle…

Köyde tiyatro sahnesi ve Ahmet Güldağ konuşuyor