Sayın okuyucular. Bu günkü yazımda üzerinde dikkatle durulabilecek bir araştırma ve anlatımı sunmak isterim.

İzleyelim…

***

Bir laboratuvarda deney yapılıyor.

İçinde bir büyük ve çokça küçük balığın olduğu kocaman bir akvaryum konuyor.

Haliyle, büyük olan acıktıkça küçükleri yiyor...

***

Daha sonra akvaryumun ortasına dikey bir cam yerleştiriliyor…

Böylece akvaryum ikiye ayrılıyor.

Büyük balık bir tarafa küçük balıklar da diğer tarafa yerleştiriliyor.

***

Büyük balık cam bölmeyi geçmek ve küçük balıkları yemek için defalarca deneme yapıyor.

 Bu durum tam 28 saat boyunca sürüyor.

***

28 saatin sonunda büyük balık…

 Artık diğer tarafa geçmek için mücadele etmeyi bırakıyor.

***

Deneyin sonunda cam bölme kaldırılıyor.

O da ne! Büyük balık küçükleri yemek için hiçbir hamle yapmıyor.

***

Saatler geçtiği hâlde onları yemediği görülüyor.

Buna psikolojide “Öğrenilmiş Güçsüzlük” deniyor.

***

 İstatistiklere göre bir çocuk ergenlik yaşına gelinceye kadar…

Ortalama 148.000 defa anne babasının, 'yapma; elleme, dokunma,' gibi sözlerini…

Duyuyormuş.

***

Böyle olunca da çocukta büyüyünce “Yapamama. Edememe”

özellikleri gelişiyor ve özgüvenini yitiriyor.

***

İki çocuklu bir aile hafta sonunu piknik yaparak geçirmeye karar verirler.

Piknik yerine vardıklarında anne yemeği hazırlarken,

Çocuklar babalarıyla birlikte yürüyüşe çıkar.

***

Uzun bir yürüyüşten sonra oldukça yorulan küçük çocuk…

Yalvarırcasına bakan gözlerle…

“Babacığım çok yoruldum. Lütfen beni kucağında taşır mısın?” der.

***

Baba; “Ben de yorgunum oğlum'” der demez çocuk ağlamaya başlar.

Baba tek kelime etmeden ağaçtan bir dal keser.

Dalı bıçakla biçimlendirip,

çocuğa zarar vermeyecek biçimde yontar.

Sonra dalı oğluna verir.

***

Al “oğlum, sana güzel bir at” der.

 Çocuk sevinçle dal parçasından yontulmuş ata biner ve sıçrayarak, ata vurarak annesinin yanına doğru gitmeye başlar.

Babasını ve ablasını geride bırakmıştır bile...

***

 Baba gülerek kızına: “İşte yaşam budur kızım.

 Bazen zihnen ya da bedenen,,,

Kendini çok yorgun hissedeceksin.

İşte o zaman kendine

Değnekten bir at bul ve neşe ile yoluna devam et.

Bu at, bir arkadaş, bir şarkı, bir çiçek, bir şiir…

Yada bir çocuğun tebessümü olabilir.”

***

Değnekten atınız hiç eksik olmasın.

***

Sağlık ve esenlik içinde sevdiklerinizle yaşam dileklerimle…