Koca bir sezonu ardımızda bıraktık. Acısıyla tatlısıyla..
Aslında çok da iyi başlamamıştı şampiyonluk hikayesi bizim için.
Takımımızı daha önce şampiyon yapan kurt hoca Hüsnü Özkara ile bu yıl kan uyuşmazlığı yaşadık.
Takım allak bullak, şehir ruhsuzlaştı.
Kimse Konyaspor’u konuşmuyordu artık..
Umut kalmamıştı.
Ama Uğur Tütüneker’in gelmesiyle ivme yakaladık.
Tek sorunumuz gol atamamaktı. Buna da Ars çare oldu.
Devre arasında piyango hesabı yapılan Ars transferi için Uğur Hoca, “İzleme şansımız olmadan aldık. İnşallah iyi olur bizim için” demişti, iyi de çıktı.
Birçok maçta aldı götürdü bizi..
PEKİ KÖTÜ GÜNLER YAŞADIĞIMIZ GÜNLERDE SERÜVENİMİZ NASIL DEVAM EDİYORDU?
İki bin üç bin kişiyle birçok maçı tamamladı Konyaspor. İnancını yitiren taraftar takıma adeta küsmüştü.
Hatta ligin alt sıralarına kadar gerileyen takım için, “düşer mi” diye düşünülen dönemler oldu.
Ama o son 8 haftalık periyot, destansı şampiyonluk hikayesinin belkemiğini oluşturdu.
TURNUVA TAKIMI OLDUĞUMUZU YENİDEN İSPATLAMA ZAMANIMIZ GELMİŞTİ.
Onurlu bir şekilde, parayı ikinci planda tutarak mücadele eden futbolcular belki de şampiyonluğa, şehirdekilerden daha fazla inandıklarını ispatlamak adına canlarını dişine taktılar.
Ve.. Play-off geldi çattı. Bucaspor çıktığında umudumuz vardı ama acaba mı sorusu da hep beynimizin bir köşesindeydi.
Özellikle sahamızda kaybettiğimiz ilk maç, ikinci maç için daha da karamsar bir tablo çizilmesine neden oldu.
Sahaya çıkan 11 aslan yürek ve Uğur hoca, Konya’nın henüz son sözünü söylemediğini herkese gösterdi. İlk maçta hakem hatalarıyla kaybedilen Buca maçını, deplasmanda kazanmasını bildi.
Hikayenin bitiş noktası olan Eskişehir’de ise, ligin her iki maçında yendiğimiz Manisaspor’la Süper Lig için mücadelemiz başlamış oldu.
Henüz maç başlamadan Eskişehir sokaklarının her yeri yeşil-beyaz olmuştu. Hızlı tren resmen ilaç gibi gelmişti taraftarlara. Manisaspor zaten maça seyirci baskısıyla 1-0 yenik başladı dersek yanlış yazmış olmayız. Maçın her dakikası desteğini esirgemeyen taraftar, takımı ateşledi ve Konyaspor yeniden layık olduğu Süper Lige taşıdı.
Futbolcuların hepsini tek tek kutluyorum.Sahaya herşeyini koyan, Manisaspor’un en önemli silahı olan Kahe’ye göz açtırmayan altyapıdan çıkan Selim’i, tecrübe abidesi Erdinç’i, bir sezon boyunca takımı taşıyan Erdal’ı, golleriyle bize hayat veren Ars’ı, orta sahayı maestro gibi yöneten Murat Akın ve Neca’yı, müthiş ortalar açan Tolga’yı, şehrimizin evlatları sol tarafta varını yoğunu ortaya koyan Muhammet’i, Ali Dere, Ömer Ali’yi, sağ tarafı koridor gibi kullanan Şenol’u, kritik gollerin adamı Recep’i ve yıl boyu eleştirilen ama buna en güzel cevabı sahada veren, Bucaspor ve Manisa maçını kurtaran adam kalecimiz Kaya’yı canı gönülden tebrik ediyorum. Uğur Hoca’yı da bize Allah’ın bir lütfu olarak görüyorum. Böyle karakterli bir hocamız olduğu için ne kadar övünsek azdır.
Bizim için kötü başlayan bu destansı hikaye, mutlu sonla bitti. Darısı Süper Lig’e artık. Gökten düşen üç elmanın birincisini kaptık, Süper Lig’de de kalıcı olursak ikinci elmayı almış oluruz ve Avrupa’ya gittiğimiz de elmaların hepsini toplamış oluruz.
Şampiyonluk şehrimize hayırlı olsun. Takımı artık hiç yalnız bırakmayın. Yeni stadyumun de en kısa sürede tamamlanması dileğiyle..