Kurban

Adamın biri kurban mevzusunu anlatıyormuş:
– Çocuğu olmayan hazreti Davut Allah’a dua etmiş: “Ya Rabbi bana bir kız çocuğu ver, onu sana kurban edeyim” demiş. Duası kabul edilmiş. Davut kızının adını Ayşe koymuş; gel zaman git zaman, çocuğun kurban edileceği zaman gelmiş. Hazreti Davut kızı yatırmış, tam boğazını kesip kurban edecekken Azrail gökten bir keçiyle çıkagelmiş, “Kızı bırak, al bu keçiyi kurban et!” demiş.
Dinleyenlerden biri dayanamamış:
– Yahu ben bunun neresini düzelteyim? Hazreti Davut değil, Hazreti İbrahim; kız değil, erkek; Ayşe değil, İsmail; keçi değil, koç; Azrail değil, Cebrail!

Niye yazdık bu hikayeyi.

Kurban Bayramı arifesinde çocuklarınıza sık sık, Allah’a tam teslimiyeti simgeleyen Hz. İbrahim ve Hz. İsmail’i anlatın diye.

Biliyorlar nasıl olsa diye geçiştirmeyin. Sık sık anlatın, üzerinde konuşun.

Konuşmayınca ne oluyor biliyor musunuz?

Kurban ibadetini vahşet olarak gören insanların sayısını artırmış oluyoruz.

Kurban’ın derinliğini bilmeyen, olaya sadece et yemek olarak bakan insanlar yetiştirmiş oluyoruz.

Kurban etini nereye nasıl vereceğini bilmeyen nesillere çanak tutmuş oluyoruz.

Mümkünse, çocuklarınızla birlikte gidin kurban kesim merkezlerinize.. Görsünler.. Hissetsinler.. O kurbanın Allah katında ne kadar önemli olduğunu kavrasınlar.

* * *

ALIŞVERİŞ YIL BOYU

Bizim zamanımızda bayram yaklaştıkta herkesi bir heyecan sarardı. Yeni kıyafetler, ayakkabılar vs vs.

Bu nedenle çarşı pazarda iğne atsan yere düşmez, esnaf da bayram ederdi.

Şimdilerde arefe günü bir hareketlilik yaşanıyor çarşılarda.

Ama çok cezp edici boyutta değil.

Çünkü artık alışverişler bayram önlerine bırakılmıyor.

Yıl boyunca her gün alışveriş, her gün indirim.

Bayramlık bile alınmıyor çoğu zaman.

Çocuklarda da bayramlık heyecanı kalmadı.

Her istedikleri anında alınan bir nesilden bahsediyoruz.

Bu nedenle, bayramlık heyecanının yaşandığı yıllar çok eskide kaldı. Ve geri getirmemiz mümkün değil.