Ömrümüzden bir bayram daha geldi geçti. Acısıyla tatlısıyla geldi geçti demeyeceğim. Çünkü bayramın ne tadı vardı ne tuzu. Tatsız, tuzsuz bir bayramdı. Dünyalık derdine düşenlere, para pul yüzünden birbirine küsenlere bayram hiç uğramamıştı...

**

Mümkün olduğu sürece her bayram köyümde olurum. Son yıllarda bayramları aksatmaya başladım. İnsanın doğum büyüdüğü, ziyaret edebileceği bir köyü olması ne güzel. Bu bayramda da köyün yolunu tuttum. Resmini bile görmediğim dedelerimin, nenelerimin mezarlarını ziyaret ettim. Yılda bir kaç defa bile olsa onların mezarını ziyaret etmek, dualar okumak insanı rahatlatıyor...

**

Bayramda emmilerimizi, dayılarımızı ve aramızda olmayan sevdiklerimizi de unutmadık. Mezarlarının başında fatihalar okuduk, bir taraftan da acı tatlı hatıralar arasında kaybolup, gittik. Artık eski bayramlar yoktu. Candan sevdiğimiz insanlar da yoktu...

**

Çocukluğumuzdaki bayramların havası yoktu, ya da gerçekten bayramların eski coşkusunu yaşamıyorduk. Torpil patlatan, mantar tabancası patlatan çocukların bile eski coşkusu yoktu. Köyler ıssızdı, şehirler boştu. Bu kadar insan nereye kaybolmuştu...

**

Önceden köylerde bayram günleri, düğün günleri gibiydi. Bayram boyunca ziyaretçi eksik olmazdı. Bayram günleri köylerde cıvıl cıvıldı. Şimdi ise köylerin yarısı boş. Bir giden bir daha geri gelmiyor. Kendi köyümde her köşede boş evleri, yıkılmaya başlamış boş köy odalarını gördükçe içim sızladı. Bir zamanlar o odalarda oyunlar oynanırdı, uzun kış gecelerinde sohbetler edilirdi. Şimdi ise odalar bile kaderine terk edilmiş...

**

Bir zamanlar cıvıl cıvıl olan köyler, artık ıssız. Köylerde ne bayramın tadı kalmış, ne hayatın. Ya şehirler köylerden çok mu farklı? Çocukluğu jiletli tellerle çevrilmiş lüks evlerin arasına sıkışmış çocuklarımız mutsuz. Dev alışveriş merkezleri yüzünden unutulan yüzüne bile bakılmayan 'bakkal amcalar' mutsuz. Komşular selam sabahı kesmiş. Komşuluk bitmiş. Mahalle kültürü diye bir şey kalmamış. Mahalleli mutsuz...

**

Bugünlerde herkes dert küpü. Kimse hayatından memnun değil. Borç dert hiç bitmiyor. Herkes bir şeylerden şikayetçi. Hepimiz gündelik hayatın telaşesi arasında kaybolup gidiyoruz. Varlık içinde yokluk yaşıyoruz. İletişim çağında iletişimsizlik yaşıyoruz. Herkes maziyi arıyor. Herkes geçmişin özlemiyle yaşıyor. Hepimiz eski bayramların havasını arıyoruz..

**

İslam dünyası huzurlu ve mutlu bayramlara hasret kaldı. Irak'ta, Suriye'de, Afganistan'da, Somali'de, Sudan'da, Filistin'de bayramın esamesi bile okunmadı. Onlar da artık mutlu bayramları mazide arar hale geldi. Suriye'de kan gövdeyi götürdü. Suriye'deki yangın sonunda bize de sıçradı. Bir gecede 15 kişi öldü. Hemde bütün bunlar bayram günü oldu. Gelecek bayram milletimiz ve tüm İslam alemi bayram gibi bayramları yaşar inşallah. Bu karanlık günlerin bitmesi ve ağız tadıyla bayram yaşamak dileğiyle...

**