Müminler infak (=yardım, hayra harcama) ederek Rab’lerine yaklaşırlar. Af ve mağfirete nâil olurlar. Rûhî ve kalbî sıkıntılardan kurtulurlar. İnfak edenlerin yürekleri ferah, içleri rahat ve huzurlu olur. Hem bu davranış, kulun Rabb’ini sevdiğinin işâretidir: “Bedevilerden öyleleri de vardır ki, Allâh'a ve âhiret gününe inanan, infak ettiğini, Allah katında bir yakınlaşmaya, Peygamberin duâlarına nâil olmaya ve bağışlanma dileklerine bir vesile sayarlardı. Bilin ki, verdikleri onlar için bir yakınlaşmadır. Allah da, onlara rahmet edecektir. Allah şüphesiz bağışlar ve merhamet eder.”[1] “Sevdiğiniz şeylerden Allah (cc) yolunda harcayıncaya kadar Cennete ve iyiliğin en güzeline (birr’e) ulaşamazsınız.”[2] İnsan kendi sevdiği şeylerden az olsun çok olsun, ne kadar muhtaçlara verebilirse, bu âyette müjdelenen ‘iyiliğin en güzel’ derecesi olan ‘birr’e ulaşır. "Sarfettiğiniz her hangi bir şeyin yerine O daha iyisini koyar."[3]

İnanan kişi, dâima ‘hayırlı işlere anahtar, şerlerin önüne kilit’ olmalıdır. Bir imtihan mekânı olan bu dünyâda, âhiret için hayır ve hasenâtı artırmak gerektir. Peygamber aleyhisselam böylesi mü'minleri över; ‘İnsanlardan öyleleri vardır ki, onlar hayra anahtar, şerre de kilittirler. Öyleleri de vardır ki, şerre anahtar hayra kilittirler. Allâh'ın, ellerine hayrın anahtarlarını verdiği kimselere ne mutlu! Allâh'ın, şerrin anahtarlarını ellerine verdiği kimselere de, yazıklar olsun!’[4] Allah Teâlâ’da: "...Hayır olarak kendiniz için önceden ne gönderir­seniz, onu Allah katında daha hayırlı ve mükâfatı daha büyük olarak bulursunuz..." [5] Buyurur. Başka bir âyette: “Her kim bir iyilik yaparsa ona, o yaptığı iyiliğin on katı vardır…”[6] Hayırda yarışmak, iyiliklerde bulunmak hiç şüphesiz, makbul ve güzel bir mü'min olmanın işâretlerindendir. Mevlânâ Hazretleri; ‘İbâdetlerin kabul ediliş alâmetleri, o ibâdetlerden sonra başka ibâdetlere girişmek, birbiri ardınca hayırlara koştukça koşmaktır.’ Diyor. Hayır yollarında koşmak isteyenler, iyilikleri çokça yaparak kötülüklerini bitirmelidir.

Cenâbı Hakk’ın hayırda yarışla ilgili Kutsal Kitâbında pek çok âyeti kerimesi vardır: Yarış edercesine hayır işlerine koşunuz.”[7] Rabbi Teâlâ basit ve değersiz şeyler için değil, kullarından en güzel amel olan hayırda yarışılmasını istiyor. Hayırda yarışanlar, ayni zamanda cennete koşanlardır: “Rabbinizin mağfiretine ve takva sâhipleri için hazırlanmış olan göklerle yer genişliğindeki cennetlere koşun.”[8] Hayırlı işlerle uğraşanların işlerinin kolaylaştırılacağı ve iç huzûruna sâhip olacakları belirtiliyor: “Bundan böyle her kim malını hayır için verir ve korunursa ve en güzel olanı doğrularsa, işte onun için huzur ve rahatlığa giden yolu kolaylaştıracağız.”[9] “O gün (kıyâmet günü) insan ‘Kaçacak yer neresi’ der.”[10] İşte o korkunç günde önden gönderdikleri ile müminler huzur ve rahata erişecekler: “Nefis önden gönderdiğini ve geriye bıraktığını bilecek”[11] Ve o hesaptan korkanlara: “Rabb’inin divânında dur(up hesap ver)mekten korkan kimseye iki cennet vardır.”[12] “Rab’lerinin huzûruna döneceklerinden ötürü, yürekleri çarparak, vereceklerini verenler ve hatta bunun için yarışan onlardır.”[13]

Hayırda yarışan böylesi güzel insanlar için sevgili Peygamberimiz aleyhisselam’da şöyle buyuruyorlar; ‘Sâdece şu iki kimseye gıpta edilir: Biri, Allâh’ın kendisine Kur’an verdiği ve gece gündüz onunla meşgul olan kimse, diğeri de Allâh’ın kendisine mal verdiği ve bu malı gece gündüz, O’nun yolunda infak eden kimse.’[14] Hoca Ahmet Yesevi Hazretleri vermenin ehemmiyeti ile ilgili şu veciz dizeleri ne güzeldir:

‘Nerde görsen gönlü kırık, merhem ol sen

Öyle mazlum yolda kalsa, hem dem ol sen

Mahşer günü dergâhına mahrem ol sen!..’

Ne güzel! İnşallah bizler de her dâim hayırda yarışanlardan olalım dostlar.

Cumânın hayrı ve bereketi üzerinize olsun.