Okullar açıldı, dönem başladı.

Adli yıl Eylül başı itibari ile başladı.

Ekim başında meclis tatilden dönüp çalışmalara başlayacak yeniden.

Üniversiteler de önümüzdeki günlerde eğitim dönemine başlayacaklar.

İnsanoğlu hakikaten ters biraz doğaya karşı.

Doğa uyanmaya başladığı zaman biz gevşiyoruz, yavaşlıyoruz, doğa uyuyacağı zaman, kış uykusuna geçeceği zaman da çalışmaya.

Genlerimizdeki bir özellik herhalde bu terslik.

** *

Eğitimi ve gençleri dert edindiğimi az çok bilirsiniz.

Okulların da açılmasıyla, yeni döneme hazırlık bakımından Balkanlara geldik bir kere daha.

Buradaki hayatı seviyorum işin aslı.

Çünkü bir karmaşa, keşmekeş ya da bir yerlere yetişme çabası yok.

Herkes rölantide. Çünkü herkes yapması gerekeni biliyor ve görevlerini bihakkın yerine getirmeye gayret ediyor.

Tabii bize karakteristik olarak benzeyen bir coğrafya. Farklı bir şey olmasını da bekleyemeyiz zaten. Zira 600 yıl beraber yaşamışız ve halen de iç içeyiz.

Ancak bazı noktalarda bizlerden onyıllar geride olmamıza rağmen bazı noktalarda da fersah fersah ilerdeler. Geride oldukları noktalar bir şekilde çözülebilecek, biraz da maliyeye dayanan olgular. Yol, köprü, hastane vs bunlar bir şekilde olur gider.

Ancak karakteristik olarak bizden ilerde oldukları ve gıptayla bakacağımız çokça nokta var.

Bir kere saygı var. Trafikte, AVM’de veya herhangi başka bir yerde.

Hani bizde peyderpey piyasaya düşen bir video var, “medeniyet denemesi” başlığı ile.

Trafikte yol hakkına sahip yayalara yol vermeye çalışan araçlara, bu duruma pek alışık olmayan sürücülerin arkadan çarparak zincirleme bir kazaya vesile olmaları.

Akabinde olanlar ise daha komik, arkadan vurana aracın şöforunun yayaya yol veren aracın şöforune kızıp neden yol vermeye kalkıştığı ile ilgili çıkışması.

Ya da göbeklerdeki yol verme önceliği.

Veya yürüyen merdivende yürüme yönü.

Bakıldığı zaman çokça basit şeyler aslında ancak bizlerin bu noktaya gelmemiz herhalde on yıllar alaak gibi.

Bazı illerimizde bu saydıklarımın bazıları mevcut. Ama hepsi birden olan bir yer ben bilmiyorum.

Hatta bu illere de nazar değmeye başladı, misalen Amasya.

Askerliğimi yaparken Amasya’da, oldukça şaşırmıştım yayaya olan saygılarından ötürü. Ama orası da herhalde artık aslına rücu etmiş (!) ve gereğini yapmış.

Geleceğim nokta şu: Dilersek bir insanımızı 50 yıl eğitelim. Defalarca sınava sokalım. Birçok yerde oryantasyona tabi tutalım.

Hiçbiri önemli değil.

Zira memlekete, eğitime, cinsiyete, dile, dine, ırka bakmadan, takılmadan ve baki olan bir eşeklik var, ne yaparsanız yapın çözülmüyor.