Depremin üzerinden yaklaşık 160 gün geçti.

Yani hemen hemen 6 ay.

Milletimizin -maalesef- karakteristik özelliklerinden biri olan, bir anda yüklenip sonra tamamen unutmanın en acı hallerinden birini yaşamaktayız.

İlk günleri hatırlayın.

***

Bizlerin de içinde bulunduğu organizasyonlar dahil olmak üzere, ne kadar büyük bir trafik vardı deprem bölgesine. Bölgeye ulaşma rekorları üst üste kırılıyordu.

2-3 gün boyunca şehirlere giremeyen tırlar mevcuttu.

***

İhtiyaç fazlası ve etrafa saçılan elbiseler, ayakkabılar. İhtiyaç olmadığından dolayı boşaltılacak yer bulunamayan sular, ekmekler, yiyecekler.

Sonra ne oldu peki? İlk 30 gün geçti ve birkaç organizasyon dışında kimsecikler kalmadı.

Soğuk günleri çadırda geçiren, yağmurdan dolayı ciddi sıkıntılar yaşayan onbinlerce insanımıza tanık olduk.

***

6 aydır sürekli gidip gelmeye çalışıyorum bölgeye. Ve elimizden geldiğince, çeşitli kurum ve kuruluşların yardımlarını ulaştırmaya gayret ediyoruz.

“İlk 30 gün, Ramazan ayı ve Kurban mevsimi dışında tamamen unutulduk!” serzenişlerini duyabiliyorsunuz çokça, hemen her yerde.

***

Eskiden aşevleri yemekleri bitirebilmek için canhıraş şekilde çalışırken, şimdi yemek dağıtacak ne aşevi kalmış vaziyette ne de erzak getiren bir kuruluş. İki elin parmağını geçmez belki de.

***

Ne olacak bizim bu halimiz bilmem ki.

Deprem olduğu ilk anda arama kurtarma çalışmalarına katıldığımız bölge olan Belen ve civarında yangın çıktı şimdi bir de.

***

Yangın mevsiminde en fazla sıkıntı yaşadığımız coğrafyalardan birisi bu bölge.

Bir aileden 50-60-70 kişinin vefat ettiği süreçlerden sellerin hakim olduğu aylara… Şimdi de yangınlar başladı. “Allah yardımcıları olsun!” diyerek işin içinden çıkmak çok kolay.

Bana kalırsa, asıl şimdi samimiyet vakti!

***

Asıl şimdi sahada olan ve can siperane çalışanlara madalyalar takdim etmek lazım.

Nasıl çözeceğiz bu bozukluğumuzu bilemiyorum.

***

Belki de bu ve benzeri davranışsal bozukluklarımızdan dolayı iflah olmuyoruz.

“Allah yardımcıları olsun!” diyerek işin içerisinden sıyrılmak istememiştim ya hani.

Daha kalben bir dua ediyorum ve gerçekten istiyorum ki; Allah yardımcımız olsun ve Allah bizi ıslah etsin…