Tarım ve gıda sektörünün ne kadar stratejik bir sektör olduğunu yaşadığımız son krizle bir kez daha anladık. Yıllardır "Tarım stratejik bir sektördür. İhmal edilmemeli" diye defalarca yazmıştık. Dilimizde tüy, kalemimizde mürekkep bitmişti...

**

Biz ne zaman tarım sektörüyle ilgili bir haber yapsak. Bazı okuyucularımız hatta meslektaşlarımız "Çiftçilerin durumu çok iyi. Devlet devamlı destek veriyor. Hepsinin altında son model traktör var" diyerek, tezimizi çürütmeye çalışıyordu..

**

Sonunda biz haklı çıktık. Elmayı Şili'den, buğdayı Rusya'dan, nohutu Meksika'dan, samanı Bulgaristan'dan ithal etmeye başladık. Bir zamanlar tarımda kendi kendine yeten 7 ülkeden biri olan Türkiye efsanesi tarih oldu...

**

Artık tarımda kendi kendimize yetemiyoruz. Çiftçi köyünü terk ediyor. Köyde yaşayan gençlere kız bile verilmiyor. Üretim düştü. Tarlalar boş kalmaya başladı. Köylerde çoban bile yetişmiyor. Afgan gençler olmazsa çalışacak işçi ve çoban bile yok...

**

Bir ülke ya teknoloji ile ya da tarımla ayakta kalır. Teknolojide dışa bağımlılığımız aşikar. Otomobilden tutunda cep telefonlarına kadar herşey yurtdışından geliyor. Yerli üretimimiz yok denecek kadar az...

**

Hal böyle olunca teknolojide yokuz, bari tarımda ayakta kalalım derdindeyiz. Konya Şeker gibi tarım ve hayvancılık sektörüne ciddi katkılar sağlayan yüzde yüz yerli ve milli kuruluşumuza sahip çıkmalıyız...

**

Konya Şeker, 2004 yılında açtığı fabrikalarla ilçelerde tarımsal üretime büyük katkı sağladı. Bugün üretici mısırını, arpasını Konya Şeker'e satıyor. Köylerde hayvancılıkla uğraşan üreticiler sütünü Torku'ya satıyor...

**

Konya ve ilçelerinde bir üretim döngüsü oluştu. Konya Şeker, ilçelerde bu fabrikaları açmasaydı bugün köylerde daha ciddi bir göç dalgası oluşacaktı. Hem üretime katkı sağlandı hem de köylerdeki göç dalgası durdu...

**

Konya Şeker Yönetim Kurulu Başkanı Recep Konuk, büyük bir risk alarak, üretimin devam etmesini sağladı. Geçtiğimiz hafta Konya Şeker'de mali genel kurul yapıldı. Burada konuşan Konuk, "İlle de üretim" dedi...

**

Tarımsal üretimi artırmak bu ülkenin kurtuluş reçetelerinden biri. Konya Şeker, Türkiye'ye bir model sundu. Kooperatifçilik sistemiyle Türkiye'nin tarım sektörüne yol gösteren Konya Şeker modeli var...

**

Konya Şeker modeli Türkiye'nin her bölgesinde hayata geçirebilinirse bugün ne fındığı ithal ederiz, ne mısırı ne buğdayı. Böylece ne unun çuvalı 140 TL olur ne de diğer ürünler yüzde 100 zamlanır...

**

Gıdada kendi kendine yeterlilik bir ülke için hayati öneme sahip. Bunun ne anlama geldiğini Kurban Bayramı öncesi Brezilya'dan ithal edilen büyükbaş hayvanlarda ortaya çıkan şarbon hastalığıyla bir daha anladık..

**

İnsanlarımız sağlıklı ve güvenli gıda tüketsin istiyorsak, bunun üzerine düşmek zorundayız. Yerli ve milli üretime ağırlık vermezsek gelecek nesillerimiz de tehlike altına girecek. Bunun için müneccim olmaya gerek yok...

**

Bugün gelişmiş ülkeler gıda güvenliğine büyük önem veriyor. Rusya, Türkiye'den gelen domatesin üzerinde en ufak bir zirai ilaç kalıntısı bulsun ülkeye girişine izin vermiyor. Tonlarca gıdayı geri gönderiyor...

**

Bizim insanımız canının değeri yok mu? Rus hükümeti bile halkını bu kadar düşünürken bizim hükümetimiz neden ihmal ediyor? Neden sürekli gıda skandalları ile karşı karşıya kalıyoruz...

**

Bu ülkenin Gıda, Tarım ve Hayvancılık Bakanlığı ne iş yapıyor? Şarbon skandalı başlı başına büyük bir hata. Alfotoksinli pirinçleri, zirai ilaç kalıntılı sebze ve meyveleri bu millete kimsenin yedirmeye hakkı yok...Sorumlular kimse hesabını vermeli...

**

Tarım Türkiye'nin son kalesidir. Bu kaleyi çok iyi korumak zorundayız. Tarımsal üretime ağırlık vermezsek ele muhtaç hale geliriz. Brezilyalı, Uruguaylı besiciler yerine Türk besiciler kazansın. Rus ve Ukraynalı çiftçiler yerine Türk çiftçisi kazansın...

**

Bu ülkede tarımı bu işten anlayan insanlara teslim etmek zorundayız. Köyler cazibe merkezleri haline gelmeli. Köyden şehre göçün önüne geçilmelidir. Bu konuda Konya Şeker modelini örnek almalıyız diye düşünüyorum...