Son vagondu, binemedik!
Şüphe götürmez ki, Bank Asya’nın bu haftasına kadar en taktir gören ekibi Konyaspor, dolayısıyla da genç futbolcuları…
Şurası bir gerçek, kuşun taşa çarpması değil onların bu başarısı, içerisinde bulundukları şartları en iyi şekilde kullanmalarıydı…
Kaybettiler, eleştirildiler, yenildiler, ama hiçbir zaman pes etmediler…
Kimse inkar edemez…
Başta ekonomi olmak üzere, psikolojik şartlar da tamamen kendilerinden yana olmamasına rağmen, ligin en sempatik takımı ve oyuncuları olarak anılmaları boşuna değil…
Kabul etmek gerekir ki, alkışı analarının ak sütü gibi hakeden bir iş çıkardılar bugüne kadar ortaya koydukları performansları ile…
Dün de yazmıştım “Aslan payı futbolcuların” başlıklı yazımda…
Onun için kızmıyorum, kızamıyorum oyunculara…
Biz değil miydik “bu takım düşmesin yeter” diye…
Biz değil miydik “Bank Asya’ya tutunalım, gerisi önemli değil” diye…
Onun için Adanaspor’a kaybetmelerine çok üzüldüm, ama kızmadım…
Kazansaydık, yüzde 90 ilk ikinin içindeydik…
Olmadı…
Dünya’nın sonu değil…
Ama 10 kişi kalmış, morali o anda dip yapmış bir takıma, kendi saha ve seyircin önünde teslim oluyorsan, işte insanın zoruna da bu gidiyor…
İçeride oynanan son 4 maçta 10 puan kaybetmiş Konyaspor…
Anlaşılabilir bir durum değil…
Bir sezonun yükünü taşıyacak maçta, Konyaspor kendi ayağına kurşun sıktı…
Elazığ kaybetmiş umurumda değil…
Kasımpaşa, Akhisar kazanmış, onlar da umurumda değil…
Çare kendimiz olacaktık, beceremedik…
Sadece maçı kaybetmedik…
Pawelek’i de kaybettik…
Robak’ı saymıyorum…
Konyaspor onunla zaten bir eksikti…
O adamı Konyaspor’a futbolcu diye alan futbol aklına sevgilerimi gönderiyorum!!!
Allah onları bildiği gibi yapsın…
Bu takımı Robak gibi bir adama muhtaç ettiler…
Yazıklar olsun…
Avarel ve avanesine.
ÜNİVERSİTE’Yİ TANIYAMADIM
Ligi ilk sırada bitirdiklerinde “tamam, bu takım başaracak” dedim…
Yanılmışım…
Pardon…
Ligi 8. sırada tamamlayan Akhisar Belediyespor ile çeyrek final ilk maçında karşılaşan Üniversite, hiçbir şey oynamadan maçı verdi…
Bu ilk raundu Akhisar kazanmadı, Üniversite verdi…
Ligin vasat takımı Akhisar önünde oyunun hiçbir periyodunda rakibine üstünlüğünü kabul ettiremedi Üniversiteliler…
Kuşkusuz bunda Manisa temsilcisinin maç boyunca vazgeçmediği sert savunmasının katkısı çok büyüktü…
Üniversite takımında hiçbir oyuncu ekstra oynamadı ya da oynayamadı…
Levent Demirci, Nelson ve Mert Eken’in çok iyi organize ettiği konuk takım, hücumda da boy avantajını iyi değerlendirdi, Üniversite’nin sadece pota altını değil, yarı alanını evinin salonu gibi kullandı ve Konya’dan istediği skoru alarak evine gitti…
Rakibin beklenmedik temposuyla direnci kırılan Üniversite, birebir zorlamalarda da başaralı olamadı, deyim yerindeyse beyaz bayrağı çeken taraf oldu…
Özellikle 4 önemli oyuncusu ile son periyoda 4 faulle başlayan Akhisar’ın hocası, şansını sonuna kadar zorladı ve istediğini de aldı…
Üniversite’nin 4 faulle oynayan Akhisarlı oyunculara bu kadar müsaade etmesini birileri bana izah etsin…
Edemezler…
Çünkü uyudular…
Yazık oldu…
Evindesin ve 1-0 geridesin…
Akhisar’ı yenebilirsen 1-1’e getireceksin durumu…
Getiremezsen thend…
Üniversite mevta…
Bazı maçlar vardır, sonucu daha maçın başında belli olur ve geriye dönüşü çok zordur…
Kim oynarsa oynasın şaşkın ördek gibi geri geri gider…
Üniversite takımı Akhisar önünde bu ruh halindeydi…
Karşılaşmayı ASKF Konya Başkanı Remzi Ay ile birlikte izledim…
Remzi’ye “Böyle oynamaya devam ederse bu takım, bu maçı çeviremez” dedim…
Son 3’te de kendimi dışarı attım…
Dilerim Çarşamba günü oynanacak maçı Üniversite kazanır, hem ligin hem de çeyrek finalin rövanşını alır.
