Girmekte olduğumuz “Yeni yıl” da ki günlerimizin, sevdiklerimizle birlikte sağlık ve esenlik içinde geçmesini dilerim.
Bu günkü yazımda, insanlardaki bir birine olan sevgi derecesini belirten güzel bir anlatımı sunmak isterim Sayın okuyucular.
İnsanların birbirine karşı duygusal sevgi ve dolayısıyla dostluğu güzel vurgulayan bu “Sevgi Sınavı”nı okuyalım beraber.
***
Sevgi sınavı
Bir gün ariflerden birine sormuşlar:
“Sevginin, sadece sözünü edenlerle onu yaşayanlar arasında…
Ne gibi bir fark” Diye
Arif şöyle bir duraklamadan sonra
“Bakın anlatımla değil de tatbikatla göstereyim demiş
***
Önce tahmin ettiği “sevgiyi dilden gönül’e indirememiş” olanları çağırmış,
Ve Bir sofra düzenlemiş onlara.
Hepsi oturmuşlar sofradaki yerlerine.
Önlerine konan tabaklara çorba konulmuş. Arkasından da bir metre boyunda sapı bulunan kaşıklar verilmiş.
Arif kişi,
“Bu kaşıkların en ucundan tutup öyle yiyeceksiniz” diye…
Birde şart koşmuş!
***
“Peki”
Demişler ve içmeye teşebbüs etmişler.
Fakat o da ne!
Kaşıklar uzun geldiğinden
Ne çorbayı alabilmek nede ağza atabilmek olasılıklı olmuş
Yani, Bir türlü döküp saçmadan götürememişler ağızlarına
***
En sonunda bakmışlar ki bunu  beceremiyorlar…
Mecburen sofradan, öylece aç kalkmışlar
***
Bunun üzerine
“Şimdi”
Demiş Arif zat
“Birde sevgiyi gerçekten bilenleri çağıralım yemeğe”
Ve Yüzleri aydınlık, gözleri sevgi ile gülümseyen ışıklı insanları
Oturtmuş sofraya bu defa
Ve “buyurun” demiş
Sofraya oturanların her biri gelen çorbadan bir metre saplı kaşığa alıp…
Karşısındaki kardeşine uzatarak içirmek suretiyle bitirmişler çorbayı.
Böylece her biri diğerini doyurmuş ve şükrederek kalkmışlar sofradan
***
Arif zat bu olayı izleyenlere dönüp…
“İşte ”demiş
“kim ki hayat sofrasında yalnız kendini görür ve doymayı düşünürse…
 Aç kalacaktır
Ve kim kardeşini düşünür de doyurursa
Oda kardeşi tarafından doyurulacaktır şüphesiz.”
***
“Şunu da unutmayınız
Hayat pazarında “Alan ”değil,,,
“Veren” kazançlıdır her zaman…”
***
Sağlık ve esenlik içinde sevdiklerinizle yaşam dileğimle