Son günlerde resmi nikah işlemlerinin imam tarafından camilerde kıyılması gündem de tartışılıyor. Kimileri destek  verirken, kimileri de şuursuzca eleştiri yağmuruna tutuyor.

Hristiyanlar kilisede, Yahudiler ise havralarda resmi nikah işlemlerini dini tören ve örflerine uygun bir şekilde gerçekleştiriyorlar. Basında çıkan haberlere göre de bundan dolayı her hangi bir şikayetleri olmadıkları gibi gayet mutlu mesutlar.

Ancak her nedense Müslümanlar bu husustan rahatsız oluyorlar. Kendilerini ilkel, tutucu hatta gerici diye adlandırıyorlar.

Ne garip Cumartesi Yahudiler havralarda dini vecibelerini yerine getirmek için tatil günü ilan etmişler. Hristiyanlar ise Pazar gününü kutsal gün olarak  ilan ettiklerinden dolayı tatil yapmışlar. Biz de ekonomik, vesaire sebeplerle bunlarla ortak hareket etmişiz.

Oysa, Türkiye Cumhuriyeti 2 Ocak 1924 Cuma gününü tatil ilan etmişken, daha sonra 01 Haziran 1935 de  resmi olarak tatil günü Pazar olarak belirlenmiş.

Anlaşılacağı üzere hak dinimizin bize sunduğu kolaylıkları terk ederek, tamamen tedavülden kalkmış dinlerin tebaalarını takip eder olmuşuz.

Nikah işlemi camilerde gerçekleşse ne kaybederiz? Laiklik elden mi gider? Çok mu dindar oluruz? Avrupalı dindar olmaktan çekinmiyor da biz neden tedirgin oluyoruz? Sanırım bir yerlerde yanlışlık var. Dinimizi gerektiği gibi yaşayabilsek huzurun adresi olduğunu anlayabileceğiz.

Türk edebiyatının bayrak şairi Arif Nihat Asya hafta tatilinin Cuma’dan Pazar’a alınmasını dizelerinde şu şekilde yorumlamıştır:

“Bize bir nazar oldu. Cumamız Pazar oldu.
Ne olduysa hep azar azar oldu! 
Ne şöhretten hastayız, ne de candan hastayız.
Ne ruhça ne vücutça ne de kandan hastayız.
Avrupa’ya bir değil iki pencere açtık. 
Uzun yıllardan beri cereyandan hastayız. 
Batı, batı diyerek eyvah hep batıyoruz. 
Yaklaştıkça her sene öz yurdumda yılbaşı.
Yapılır milletime Frenkçe sahte aşı.
Buna ağlar ağacı hem toprağı, taşı.
Batı, batı diyerek eyvah hep batıyoruz.
Sen Hıristiyan mısın? Diye sorsan darılır.
Yılbaşında hindi kaz yemesine bayılır.
Çam deviren hindi ki nasıl mümin sayılır.
Bilmiyoruz çoğumuz ne edip yapıyoruz.
Batı, batı diyerek eyvah hep batıyoruz.

Cumanız mübarek olsun. Allah’a emanet olunuz.