Ramazan ayı orucunun tam 10. günündeyiz. Sanki daha dün başladık gibi. Oruçtan iki gün önce Filistinlilerin acısını tuttuk. Öyle kolay değil onların durumu. Bir tarafta dünyanın en gelişmiş silah ve teknolojilerine sahip, ekonomik problemleri dersen hiç yok. Bütün Yahudiler İsrail’in arkalarında. Ne var ki Müslüman Filistin halkı böyle değil. Silah atacak mermi olmadığı gibi, ambargoya maruz kalmış fakir halk yiyecek derdinde.

Gazze’ye sıkıştırılmış çaresiz insanların durumu, açık hava hapishanesi gibi. İnsani düşüncesi olan tüm dünyadan yardım bekliyorlar. Öncelikle de Müslüman ülkelerden.

Bence dünyaının en cesur, kararlı ve mücadeleci insanları. İnandıkları dava  uğruna her türlü sıkıntıya göğüs gerip, asla taviz vermiyorlar. Oysa Kudüs’ü beklemek sadece onların görevi değil ki, tüm insanlığın vazifesi, ortak sorumluluk. Zira, bütün dinlerin hayat bulduğu müstesna bir coğrafik yapı Filistin.

Biz de bize düşen görev olarak İsrail mallarını (Colasını. Sabununu, diş macununu vs.) satın almayarak boykot ediyor ve Allah yar ve yardımcıları olsun diye de dua ediyoruz.

Manevi duyguların doruğa ulaştığı Ramazan ayında kardeşlik duyguları daha ön plana çıkıyor. Paylaşımlar hızlanırken, Türkiye düşmanların da menfi yönde çalışmaları surat kazandı. Maddi sıkıntılara uğratmak için döviz kumpası kuruluyor. İnsanlara zarara sokacak her türlü metot ve usule baş vuruyorlar. Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti bile TL’den çıkmak istemiş. Sanki ekonomik gücü varmış gibi. Oysa yıllardır memur ve işçilerin maaşlarını Türkiye ödüyor. Nasıl bir aymazlık?  diye sormak gerekiyor.  

Biliyorsunuz, Türkiye, Rusya ve İran uluslararası ödemelerde o ülkenin milli parası ile ödeme yapılması hususunda anlaşma yapmış bulunmakta. Halk olarak da insanların dövizi yatırım aracı olmaktan çıkartıp, bunun yerine altın ya da gayri menkul araçlarını tercih etmeliyiz.   

Rabbimizin ”müminler ancak kardeştir.”  Emrine riayet ederek, kardeşliğimizi korumak zorundayız.

Hayırlı Cumalar. Allah’a emanet olunuz.