İki Cihânın Sultânı Peygamberimiz aleyhissalâtu vesselâm’ı sevmek ve dahi O’na inanmak imân etmenin şartıdır, O’na muhabbet, imânın en bâriz göstergedir. Zira Müslümanları Kâinâtın Mutlak Sâhibine götürecek yol, Peygamber aleyhisselâm’a muhabbetten geçer. Bu hususta âyeti kerime vardır: “(Resûlüm! ) De ki: Eğer Allâh'ı seviyorsanız bana uyunuz ki, Allah da sizi sevsin ve günahlarınızı bağışlasın. Allah son derece bağışlayıcı ve esirgeyicidir.” (Âli İmran, 31)  Demek ki, O’nu sevmek, O’na uymak yâni O’na ittiba etmekle mümkün. Bu nasıl olacak peki? El cevap; O’nun sünnetlerini hayâtımıza koyarak, O’nun yolundan ayrılmayarak olacak elbette. Bu silinmez, ölmez kâidedir ve bütün zamanlar için geçerlidir tâ ki son nefese kadar…

En büyük hakikat şudur ki, Peygamber aleyhissalâtu vesselam, ahlak ve şeref yönüyle hatta bütün insânî yönleriyle hem insanların hem de bütün yaratılmışların en üstünüdür. 

‘Hz. Peygamber aleyhisselam nûruyla Hz. Âdem (a.s)’dan önce, cismâniyetiyle bütün peygamberlerden sonra zuhûr etmekle, nübüvvet takviminin ilk ve son yaprağı olmuştur. Yâni rısâlet takvimi, varlığın ilki olan ‘Nûr-i Muhammedî’ ile başlamış, son yaprağı da ‘Cismânîyet-i Muhammedî’ ile nihâyet bulmuştur. Dolayısıyla o zaman itibârıyla ilk peygamberdir. Bütün mevcûdâtın varlık sâikı. Nûr-i Muhammedî olduğundan, Cenâb-ı Hak, Hz. Peygamber’i ‘Habibim’ hitâbına mazhar olacak bir liyâkatte yaşatmıştır. Rabbimiz, O’nun müstesnâ ve mütenâ hayâtını zâhiren ve bâtınen en güzel bir şekilde terbiye ederek, bütün insanlığa bir armağan olarak lütfetmiştir.’ (Topbaş Osman Nuri, İmandan İhsâna Tasavvuf, İst, 2002, s.14)

Evet, O bize lütfü Hüdâ’dan sunulan bir hediyedir. O aleyhissalâtu vesselam nübüvvetin son halkasıdır. Hayâtımızdaki sevgi ufkunun, Rab muhabbetinden sonraki ikinci muhabbetidir ve o muhabbet iman edenleri muabbetullâhın zirvesine taşır. Rasûllah aleyhissalâtu vesselam, Allah Teâlâ’nın Esmâul Hüsnâ’sının (=En Güzel İsimler) ‘cismânî kopyâsı’dır. Peygamberimiz aleyhisselam şefkâtiyle, muhabbetiyle, merhametiyle, cömertliğiyle, diğergamlığıyla insanlığın geldiği en kemal derecededir. O aleyhissalâtu vesselam, her davranışıyla bütün insanlık için en güvenilir ölçüdür. Geçmişten bugüne, O’nun irtihâlinden sonra insanların ve bütün bir insanlığın düzeni şaşmıştır. Gerçek o ki, dünden bugüne insanlık ayaklar altına alınmıştır. Bilhassa Müslümanlar Kur’ân’i hakikatleri ve Peygamberî sünnetleri kulak ardı ettiklerinden bu yana gaflettedirler ve dahi zillettedirler. 

Yeni bir uyanış ve Müslümanlar için bir diriliş gereklidir. İçinde bulunduğumuz ‘Mevlid-i Nebî’nin doğduğu ay, mübârek Rebiyülevvel ayı bu uyanışa ve dirilişe sebep olabilir, olmalıdır. O Kâinâtın Örnek Peygamberi hayâtımıza, âilemize, toplumumuza yeniden diriliş ışığıdır. Çünkü O’nun örnek hayâtı misal alındığında, bize en güzel davranış modelleri çıkıyor. Şu bilinmeli ki, bugün her boyutta kan ağlayan insanlık, ancak O ‘En Güzel İnsanlık Modeli’ni örnek alarak kurtulabilir. Bizler O’nun müstesna hayâtını okuyup öğrenerek, sonra öğrendiklerimizi uygulayarak, hayâta dâir doğru değerlendirmeler yapabiliriz. Onun-bunun hayatları değil bize ve bütün bir insanlığa gönderilmiş O Kâmil Peygamberin hayâtı en kâmil ölçüleri önümüze koymaktadır. Lüzumsuzluklarda medet aramamız beyhûdedir.

Ufkumuzu ve geleceğimizi aydınlatmak, hayâtımıza bir anlam vermek istiyorsak Peygamberi çizgide olmamız şarttır. Bu gerçeği Hz. Kur’an teyid ediyor: “Ey iman edenler! And olsun ki, sizin için, Allâh’a ve ahret gününe kavuşmayı umanlar ve Allâh’ı çok ananlar için Rasûlullah en güzel örnektir.” (Ahzab, 21) Rasûlullah aleyhisselam’daki eşsiz ahlâkî güzellikler, O’nun ‘Örnek İnsan’ olduğunu ortaya koyuyor. Dolayısıyla Peygamber aleyhissalâtu vesselâm’ı sâdece şekil olarak tatbik etmeli evet ama aslolan şuurla, sarsılmaz bir inançla ve dahi ihlasla O’nun davranışlarını yaşantımıza aksettirmektir. Asrısaadet Müslümanları gibi olmak istiyorsak ölçü budur vesselam 

Şefaate erişmek duâsıyla…