Sanırım 1985 yılının sonlarına doğruydu, gazetecilik maceramızın başlaması…Belki de 1986 tam hatırlayamıyorum…

***

Öyle bile olsa başladığımız yerden bu güne 28 yıllık bir yolculuk yapmışız… Ne haberler, ne fotoğraflar çekildi,ne acılara tanıklık edildi ne yazılar yazıldı…Sadece bir kalemin yoldaşlığında yapılan 28 yıllık yolculuk benimkisi…

***

Abimin yoldaşı da bıçaktı… Çünkü o usta bir kasap…

***

Hep şöyle der ; “Elimizde bıçakla rızkımızı kazanıp, beş nüfusa bakıyoruz… Her şey o bıçağa ve bana bakıyor, Allahın verdiğine hamdolsun…”

***

Benimkinde tam tersi… Bir kalem…

***

Aramızda bir yaş bile yok…Aynı yorgan altında, ikiz gibi büyütülen iki kardeş… Birinin elinde bıçak diğerinde kalem…

***

Takdir-i İlahi böyle bir şey işte…

***

 İbretlik hikayelere hep başrol yapar insanı…Abim mizaç olarak daha sevgi doluydu, daha masum, daha çocuksuydu hep…O daha yatkındı oysa insanlara…

***

Asosyal olan, karnı kurtlu olan, ailenin hırçın, yaramaz, haylazı bendim, masumiyetiyle beni her dertten kurtaranda o… Bıçak bana yakışırdı…

***

Hikmetinden sual olunmaz…Onun hissesine bıçak bizim hisseye kalem düştü…

***

Hamdolsun yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmedi… Birbirimizden habersiz boğazımızdan tatlı bir lokma da geçmedi…Hep çalıştık… Hep daha çok gayret ettik… Bizimkisi bir yarış değildi, maksat birbirimizi utandırmamaktı..

***

Arkadan gelen evin kıymetlisine örnek olmaktı telaşımız…

***

Şimdi çocuklarımızla birlikte oturduğumuzda göz ucuyla birbirimizi hayranlıkla süzeriz gizlice… Görünmeyen derin bir bağ olur kardeşler arasında, konuşmadan anlaşırlar…Sözcüklere dökmeden kelamı israf etmeden severler…

***

Ne zaman yüreğime bir gam çökse, dünyanın altından kalkamadığım bir an olsa, babamı özlesem mesela, onu arar gözlerim…O gelince ben çocuk olur, tüm derdi tasayı unutuveririm…Bilirim ki o gelince iş tamam oluverir…

***

Çoktan Alemi Berzaha göçüp gitmiş babalar, ağabeylerin sırtınıza dokunduğu ellerde, anneler ise ablalarınızın sizin için döktükleri karşılıksız gözyaşlarında belirir…

***

Ağabeyler ve ablalar ruhunuzun ilacıdır…Hiçbir değer, hiçbir mal, miras  onların canı kadar etmez…

***

Kaybedildiğinde hiçbir acı onlarınkine benzemez…

***

Hazır elinizdeyken sımsıkı sarılın ilaçlarınıza…