Yabancı düşmanlığı, kin, nefret, önyargılar, ırkçılık toplumuzda kötü bir ur gibi yayılıyor. Cahili de eğitimlisi de önyargılı davranıyor. İnsanları, farklılıkları sevmek yerine onlara harakaret etmeyi, yok saymayı tercih eden bir toplum ortaya çıkıyor. Özellikle ülkemizde ve şehrimizde sayıları artan Suriyeli ve Afrikalı sığınmacılara karşı fiziki olmasa bile psikolojik bir ayrımcılık ve baskı sözkonusu...

**

Geçtiğimiz günlerde eve giderken tramvayda 3 Afrikalı kardeşimizi gördüm. Pırıl pırıl insanlar. Kimseyi rahatsız etmeden evlerine gidiyorlar. Belli ki ekmeklerinin derdindeler... Ama bizimkiler rahat durur mu? Başladılar dedikoduya ve kin kusmaya. 40 yaşlarında bir adam etrafındaki üç gence "Bunlar kim? Zencilerin ne işi var burada? Bunların hepsine soykırım yapmak lazım. Suriyeliler ve bu zenciler iyice başımıza bela oldu" demesin mi? Keşke hiç duymasaydım bu sözleri...

**

Bu sözler aklıma geldikçe içimde fırtınalar koptu. Etrafındaki gençler ise kafalarını sallayarak, "haklısın abi" diye tastik ediyorlardı. Biz böyle değildik. Biz bu hallere düşecek insanlar değildik. Bu topraklar sevgiyle ve kardeşlikle mayalanmış topraklar. Nasıl oluyor da ülkemize sığınan insanlara hele bir de Müslümanlara karşı bu kadar acımasız olabiliyoruz? Ne demek "Bu insanlara soykırım yapalım" demek? Hiç mi vicdan kalmadı? Hiç mi merhamet kalmadı?..

**

Son zamanlarda Osmanlı'dan Selçuklu'dan sürekli dem vururuz. Ecdadımızla övünür dururuz. Ama içimize giren bu ırkçılık, yabancı düşmanlığı gibi kötü hastalıklar yüzünden ecdadımızın bile kemiklerini sızlatır hale geldik. Halbuki atalarımız tarihte sadece Müslümanlara değil zulme uğrayan Gayrimuslimlere bile kucak açmış insanlardı. Bütün bunları insanlık adına İslam adına yaptılar...

**

Osmanlı'nın torunlarında artık sevgi, saygı ve hoşgörü diye birşey kalmadı. Bırakın yabancıları sevmeyi kendi içindeki insanları bile sevmeyen bir toplum ortaya çıktı. Fakire, garibana tepeden bakan, yabancıyı hazmedemeyen sevgisiz bir insan kalabalığı ortaya çıktı. Bu manzarayı görmek çok acı verici birşey. Avrupa'da Türklere yapılan insanlık dışı muamelelerinin bir benzerini bizim ülkemize sığınan Suriyeli ve Afrikalı kardeşlerimize yapmamız vicdanları yaralıyor...

**

Anadolu topraklarında ırkçılığa yer olamaz ve olmamalı. Irkçılık toplumsal bir hastalıktır ve bize Batı'dan bulaşmıştır. Bu topraklar Hz. Mevlana, Hacı Bektaş Veli, Hacı Bayram, Pir Sultan Abdal ve Yunus Emre'nin ilahi aşkıyla ve insan sevgisiyle mayalanmıştır. Bu topraklarda "Yaradılanı hoşgör, Yaradan ötürü" düşüncesi hüküm sürer asırlardır. Kimsenin kimseden üstünlüğü yoktur. Sevgi toprağı Anadolu'muzu kin ve nefret tohumlarıyla kirletmeyin...

**

Tarih boyunca ülkemize zulme uğrayan nice halklar sığınmıştır. Çerkesler, Boşnaklar, Tatarlar, Nogaylar, Kırgızlar, Özbekler, Afganlar, Araplar, Kürtler, Arnavutlar ve daha nice milletler Türk milletinin ve Anadolu'nun şefkatli kollarına sığınmıştır. Çünkü Anadolu herkes için güvenli limandır. 1492 yılında İspanya'da zulme uğrayan Yahudiler bile Anadolu'ya sığınmıştır...

**

Sözüm içimizdeki embesil ırkçılara. Yapmayın. İnsanları milleti, dini, etnik kökeni, dünya görüşü ne olursa olsun sevin. Sevmiyorsanız bile o insanları aşağılamayın. Kimse ülkesini laf olsun torba dolsun diye terketmez. Onlara karşı anlayışlı olun. Korkmayın aç kalmazsınız. Bu topraklar 7 düveli doyurmaya yeter. Anadolu berekettir, Anadolu sevgidir. Bir gün bu savaşlar sona erecek ve misafirlerimiz ülkelerine geri dönecekler ve ülkelerinde Anadolu'nun güzel insanlarını hatırlayacaklar....

**

Allah kimseyi vatansız bırakmasın. Gurbet zordur, gurbet hüzünlüdür. Gurbette güneş bile insanı ısıtmaz, gurbette ekmek lokması bile acıdır. Kimse öz anasından yani vatanından daha iyisin bulamaz.. Ülkemize sığınan insanlara daha duyarlı yaklaşmalıyız. Onlardan nefret ederek, onları dışlayarak bu insanları tamamen kaybederiz. Bu topraklar sevginin, dostluğun ve kardeşliğin harmanlandığı topraklardır. Türk insanına nefret etmek, ırkçılık yapmak yakışmıyor...