Hayat, insanı esir eden basit hâdiseleri ve birçok meşgalesiyle berâber tüm câzibesiyle insanları çepeçevre kuşatmıştır. İnsan bir süreyle dahi bunlardan kurtulup şu geniş kâinâtı ve içindeki hakikatleri düşünmeye, araştırmaya vakit ayırmak durumundadır. Zirâ yaşam meşgalelerine dalmak ruhta alışkanlık ve onlara bağlılık oluşturuyor. Yaşamın hızlı akışı içinde kaybolan insan çoğunlukla hayâta boş vererek rastgele bir yaşam kulvarında yürüyor. Gaflet içinde şaşkınca yaşayan insan, ruh yönünü ihmal etmekte ve bunun neticesinde karşılaştığı hâdiselere doğru değerlendirememektedir. İnsanın hayâtı doğru yorumlaması için iç âleminin beslenmesi zarûridir.

İnsanoğlu çok şeyleri olan bir dünyada yaşadığından nefsi isteklerini sınırlayamıyor. Vâr olan her çeşit güzelliğe sâhip olmak istiyor. Örneğin saray gibi evlerde yaşamak, geçerli bir mesleği, son model arabası, zengin bir eşi olsun diliyor. İsteklerin sonu da gelmiyor. İnsan istekleri yerine gelince seviniyor, gelmeyince üzülüyor. Ama üzülmesi isteğini oldurmuyor. Neticede bir mutsuzluk ve üzüntü senaryosu ortaya çıkıyor. Tabi bu hal insana kar değil dünyâsı adına zarar getiriyor, mâneviyâtı adına da kayıp. Bu yüzden suratı asık dolaşan, tebessümsüz insanların sayısı çoğalıyor.

İnsanın hayâta tebessüm edebilmesi için aslında o kadar çok şeyi var ki örneğin görebilmesi, duyabilmesi, dokunabilmesi, yürüyebilmesi bunlar kişi için ne büyük nimetlerdir! İki gözümüzün olmadığını düşünsek, hayâtta bizim için yaratılan onca güzelliğin farkında olamadığımız bir dünya, ne kadar karanlık olsa gerektir ve bizim için ne anlam ifâde eder! Gözler bizler için hayâti öneme hâizdir. Görebilmek insanı hayâta tebessüm ettirir. Diğer bir kıymetli uzvumuz ayaklarımızı yok saysak, Mevla korusun hâlimiz nice olurdu? Her türlü hayâti ihtiyaçlarımızı gidermek, hayırlı yerlere gidebilmek, helal yerlerde bulunmak için ayakları kullanabilmek kişi için ne büyük bir kazançtır. İşte bu lütuflar ve ikramlar insanı tebessüm ettirmeye yeter sebeplerdir.

İnsan sâhip olamadıklarına değil de sâhip olduklarına bakarak her gün hayâta gülümseyebilir. Dert ve üzüntülerini değil sevinçlerini düşünerek hâline şükredip hayâta tebessüm edebilir. İnançsız insanların düştükleri bunalım ve stresleri idrak ederek yüce Yaratıcıya inanmanın sağladığı mânevi kazanımlarla dara düştüğünde, kâinâtın mutlak sâhibine yönelerek, duâ ve tevbelerle gönül huzûruna kavuşması mümin kişi için en samimi bir tebessümü hak ettirir.

İnsanın hayâtı lezzetle yaşaması o kadar da zor değildir. Sabah kalkıp güzel bir abdestten sonra aynaya bakarak kendine gülümsemeyle güne başlamak, eşe, çocuklara gülümsemek ne büyük bir zevktir! Günün ve hayâtın olumlu veya olumsuz getirilerinden korkmamak gerektir. Yersiz korkular üretilerek hayat zehir edilmemeli. Kişi tebessümü yaşamına koyarak mutlu bir hayat tarzı geliştirebilir. Çünkü tebessüm üzüntüyü giderir, insana pozitif enerji sağlar. Rûhu rahatlatır, gönlü ferahlatır. Kişiye her yönlü zindelik getirir, moralini yükseltir. Aşırıya kaçmayacak şekilde mâkul bir gülüş elem ve hüznün ilacıdır. Samimi bir tebessüm insanın iç âlemine olumlu katkı yapar. Tebessüm insanı güler yüzlü kılar. Güler yüz ve hoş tavırlar insanı başkalarına sevdirir, yüce Allâh (c.c)’a yakınlaştırır. Tebessümsüz bir yüz ve asık surat insanlar arasında nefrete sebep olur hem de insanı Cenâbı Hak’tan uzaklaştırır.

İnsan tebessümlü olmayı kendine prensip edinmeli. Bu hal onun etrâfıyla güzel iletişimler kurmasına vesile olur. Hayâta güzel bakan güler yüzlü, tebessümlü insanları herkes sever. Dolayısıyla tebessüm sevgi oluşturur. Kalplere sevgiyle girilir. Sevginin olduğu yerde kin, nefret, düşmanlıklar oluşmaz bu vesileyle insan birçok sıkıntıyı tebessümlü olması sâyesinde atlatabilir. Böylece yüce Allâh’ın rahmeti tecelli eder. Devamlı hüzünlü, kederli kişilerle bulunmak insana sıkıntı verir. Ayni şekilde tebessümsüz, asık suratlı kişiler de insanı bunaltır, gönlünü daraltır. Ama tebessümlü, dâima güler yüzlü, hoş davranışlı kişiler ise insanın yüreğini ferahlatır, gönlünü aydınlatır. Tebessümlü kişi karşındaki negatif enerjiyi pozitif hâle çevirir.

O halde mümkün olan her vakit tebessümlü olmaya ne dersiniz? Bütün bir hayâtı tebessümle yaşamak dileğiyle hayırla kalınız.