Adamın tembel mi tembel bir uşağı vardı…

***

Bir gün uşağını üzüm ve incir almak için çarşıya gönderdi… Uşak getire getire yalnız üzüm getirmişti…

***

Efendisi; "Ne zaman seni bir iş için göndersem, birkaç işi birden yapmalısın!" diye azarladı uşağı…

***
Aradan bir süre geçti…

***

Adamcağız hastalandı ve uşağını doktor çağırmaya gönderdi. Uşak doktorla birlikte kâri (Kur’anı güzel okuyan hafız) , gassal (cenaze yıkayan kişi) ve mezarcıyı da yanında getirmişti…

***
Adam hasta yatağında beyninden vurulmuşa döndü…

***

“Be hey ahmak, bunları ne diye getirdin yanında? Sana yalnız doktor çağır demedim mi?”

***

Uşak pişkince sırıttı… “Efendim, 'ne zaman seni bir iş için gönderirsem, birkaç işi birden yapmalısın' dememiş miydiniz?

***

“Evet” dedim diye yatağında inledi adam…

***

Uşak sırıtarak devam etti; “İşte, tedaviniz için doktor getirdim. Tedavi kâr etmezse, başınızda Kur’an okusun diye kâri getirdim. Cesedinizi gasletmesi için gassal ve gömmek için de bir mezarcı getirdim!”

***

Niye anlattık bu İran fıkrasını?

***

Son durumumuz aynen böyle de ondan…

****

Göçük tehlikesiyle uyarıldığında kulak tıkayan yetkililer…

***

O işçileri yaşatmak için denetimleri görmezden gelen idare, bugün göçükten çıkartıp onları biran önce hafızalarımıza gömmek için, envai çeşit tedbirlerle, ambulansları, hastaneleri, tabutları, defin programını ustaca organize ediverdi…

***

Yanmış ocaklarla birlikte en çok da kendisi ağlayarak, ocağının başında bekliyor…

***

Tedbirden, takdirden habersiz, kadercilik, tembellik ciğerimize işlemiş… Kriz yönetiminde yukarıdaki uşak gibiyiz maşallah …

***

Yaşatmaktan çok gömmeye olan maharetimiz sizi bilmem ama beni çok ürkütüyor… Her şeyi ve herkesi hafızamıza gömüveriyoruz vesselam…