Bir ezan sesiyle başlayan yaşam yolculuğumuz bir sela ile son buluyor. Sevdiklerimiz, dostlarımız, yakınlarımız adımızı son defa imamın okuduğu selada duyuyor...

**

Bu hayat yolculuğu bazen çok kısa bazen çok uzun bir süre olabiliyor. Ne kadar uzun olursa olsun geriye baktığımızda ömrümüz sanki bir film şeridi gibi geçiyor. Bir asırlık bir ömür bile 1 saatlik bir film şeridine dönebiliyor. Hep merak etmişimdir insanların son nefesini verirken ne düşündüğünü veya son günlerinde en çok yapmak istediğini...

**

Belki bunu kimse bilemeyecek... Kaybettiklerimizle birlikte ömrümüzün sonbaharını yaşıyoruz...Sevdiklerimiz, dostlarımız bazen en yakınımızdakiler aramızdan birbir ayrılıyor...

**

Kimi 1 asır yaşıyor, kimi daha az. Tek bildiğim kimse alın kendisi için yazılan alın yazısından kaçamadığıdır. Ölümün bizi nerede ve nasıl yakalayacağını bilemiyoruz. Kazaya ve kadere imanımız tam...

**

2018'de aramızdan sevdiklerimiz ve dostlarımız da ayrıldı. Onların zamansız gidişleri yüreğimizde derin yaralar bıraktı... Temmuz ayının başında ailemizin en yaşlı ferdini amcamızı ahirete uğurladık. Ali İhsan emmi namı diğer Dağıstan emmim neredeyse 100 yaşına kadar bir ömür sürdü...

**

Dağ gibi bir adamdı  hayatının son 10 yılına kadar çalıştı. Son nefesine kadar hafızası yerindeydi. Ayaktaydı. Sülalemizin akil adamıydı, çınarıydı... Uzun ve sağlıklı bir ömür sürdü ve aramızdan sessizce ayrıldı gitti..

**

Eylül ayının sonlarında hafta ise halamın oğlu Üzeyir Hotamışlı'yı nohut hasadı sırasında yaşanan talihsiz bir kaza sonucu kaybettik. Harman yeri yas yeri oldu...Bu ani vefat haberi hepimizi derinden sarstı...

**

Bir zamanlar ev arkadaşlığı yaptığım komşu köylüm, emzadem çok değerli kardeşim Necmi Öksüz daha hayatının baharında talihsiz bir kaza sonucu vefat etti. Girişimci bir ruha sahipti. Bir dönem Yeni Konya gazetesinde de çalıştı..

**

En son bir cep telefon dükkanı açmıştı. İşyerine de yakın olunca canım sıkıldıkça yanına uğrardım. Bir kahvesini içer sohbet eder. Biraz kafam dağılırdı. Güler yüzlüydü. Dostu, akrabayı hep kollardı. Takdiri ilahi erken tecelli etti maalesef…

**

Oysa hiçbir ölüm genç değildir. Birbiri ardına gelen vefat haberleriyle üzüldük. Ölümün soğuk yüzüyle tanıştıkça kendimizin de yaşlandığını hissetmeye başladık…

**

Bizim basın camiasından da önemli kayıplarımız oldu. 2017 son günlerinde Tahir Bozkır ağabeyimizi kaybettik. Evinde vefat ettiğini bile günler sonra öğrendik. Gazetemizin yazarlarından Ziraat Mühendisi Abdullah Kaya'yı da zamansız bir şekilde kaybettik.

**

Ben çok tanımasam da Konya basının yakından tanıdığı gazeteci Yurt Özbay vefat etti. Konya basının keskin kalemlerinden Rıza Poçan da aramızdan ayrılanlar isimlerden biriydi...Birebir tanışmışlığım yoktu ama namını duymuştum..

**

Konya'nın değerli kültür adamlarından Gazeteci-Yazar Seyit Küçükbezirci ağabeyimizi de 11 Aralık tarihinde kaybettik. Cenazesinde Fetih Süresi'nin dağıtılmasını vasiyet etmiş. Kanser illetine yakalandığını kimseye söylememiş...

**

Seyit Küçükbezirci ağabey geride hoş bir seda bıraktı. Onlarca kitap, kültürel eser ve gelecek nesillere ışık tutacak dev bir arşiv bıraktı..Kendisiyle zaman zaman sohbetim olurdu. Değerli bir insandı. Mekanı cennet olsun...

**

2018'de aramızdan ayrılan herkese Allah'tan rahmet, yakınlarına da sabr-ı cemil niyaz ediyoruz. Vefat eden tüm büyüklerimin dostlarımı ve ağabeylerimin hepsini rahmetle anıyorum. Mekanları cennet olsun. Takvim yaprağından günler, aylar, yıllar birbir düşüyor. Zaman su gibi akıyor ve biz de akıp giden zamanın arasında yaşlandığımızı bile fark etmiyoruz...