İstanbul Vezneciler’deki bomba yüklü aracın patlatılmasıyla gerçekleşen elim hâdisede 6 polisimizin ve 5 vatandaşımızın hayâtını kaybetmesine ve pek çok vatandaşımızın yaralanmasına sebep olan fâciayı lânetliyorum. Bu mübârek Ramazan ikliminde ülkeyi kana bulayanları, nice aileleri yetim bırakanları esefle kınıyorum. Şu yapılan ne insanlığa ne Müslümanlığa sığar. Ama hep söylendiği gibi terörün dîni, imânı, insanlığı olmuyor. Zâten insan olan neden mâsumlara kıysın? İnsanlıktan nasibi olmayanların, gözü dönmüşlerin ya da beyinleri kin ve nefretle yıkananların yapacağı bir şey bu! Yazıklar olsun size! Milletime baş sağlığı diliyorum. Bir daha tekrarlanmasın diyorum.

Ramazanın feyiz dolu ikliminde bunları yazmayalım istiyoruz. Ancak yıllardır insanların âdeta damarlarına kadar sırâyet etmiş kin ve düşmanlık tohumlarının izleri bunlar. Müslümanlara da, diğer dinlere mensup insanlara da yâni kısaca insanlığa iyilik-güzellik, din-iman-ahlak aşılanması gerekli. Ne yazık ki, birbirlerini öldürmeye endeksli vicdanlardan kan ve gözyaşından başkası beklenmiyor. Bu çirkinlikler teke tek insanlık olarak da böyle, ülkeler olarak da geniş boyutla da aynı. Ülkeler birbirlerinin iç işlerini karıştırmakla dünyânın ateş çemberi olmasına sebep oluyorlar. Hangi memlekette etnik ayrışmalar var onlar yabancı istihbârat örgütlerince besleniyor sonra kışkırtılıyor nihâyetinde ülke iç savaş aşamasına getiriliyor. Bütün İslam ülkelerinde aynı senaryolar oynandı. Bu işte kullanılan piyonların yerli olması ise bizi derinden üzüyor. Almanya’da cereyan eden Ermeni meselesinde de aktif rol oynayan Turhallı Cem Özdemir’e ne demeli! Yazıklar olsun sana demeli!

Halbuki şu Ramazan biz Müslümanlar için mübârek bir ay değil mi? Niye çatışma olsun? Niye kan aksın? Yakışmıyor. Ama insanlarda vicdan, merhamet kalmayınca olanlar oluyor. Vicdan taşımayan yürekler ne din-iman ne Ramazan dinlemiyor. Bizler Müslümanlar Müslümanlığımızdan çok şey kaybettik. İnsanlık da insanlığından çok şey kaybetti. Hem Müslümanların hem diğer dîne mensup olanlar “insanlık ortak paydası”nda mutlaka buluşmalılar. Yoksa kısa zamanda dünya birbirine girecek. Aslında gizli bir üçüncü dünya savaşa yaşanıyor.

Biz Müslümanlar olarak hiç olmazsa Ramazanın kutsî ikliminde birbirimizi kırıp incitmesek diliyoruz. Ama yüreklerinde vicdan ve acıma duygusundan eser bulunmayan İsrâil gibileri yine bir Ramazan ayında Gazze’ye bombalar yağdırıp binlerce Müslüman’ı kış günü evsiz-barksız bırakmadı mı? Ey acımasız dünya, unutmama ki; “Azan belâsını bulur.” Hakikaten bu gidiş, gidiş değil. Sonu korkunç uçurum! Bu yoldan bir şekilde çıkmalı zira zararın neresinden dönülse kardır.

İnsanlığın müstakim bir istikamette yürümesi için dinler her zaman doğru yolu gösterici olmuşlardır. İşte din işte selâmet. İşte Ramazan işte isteye kurtuluş. Her zaman söylediğimiz ve şimdi de söyleyeceğimiz gibi. İnsanlığın felaha kavuşmasında din en etkin rol oynar. Geçtim gerisini bâri biz Müslümanlar on bir ayda bir gelen rahmet ve feyizlerini ruhlarımıza akıtan Ramazanın nurlu ikliminde silkinsek kendimize gelsek, birbirimizi yaralayacak ve hak geçirtecek yanlışları yapmasak.

Ve ey Ramazan ne olur huzur getir bize…