Tanıştığım ilk darbe, 12 Eylül 1980’de gerçekleştirilen askeri darbedir. 18 yaşında lise talebesi idik. Sağ olsunlar bizi de bir müddet misafir ettiler. Darbenin gerekçesi ise sağcı ve solcu çatışmasıydı.

**
Tarihte gizli eller yine iş başında. Görevlerini yerine getirme telaşındadırlar.  İnsanlarımızı sağ ve sol görüşlü diye adlandırarak ikiye böldüler. Kim için kavga ettiklerini bile idrak edemeden sokak, okul kavgaları daha ilerisi cinayetler i işlenmekte idi.
**
Ne sokaklar güvenli idi, ne de okul ve işyerleri. Her an her şey olabiliyordu.  Siyasi cinayetler, hatta faili meçhul cinayetler.
**
Elbette durumdan kimse memnun değildi. Zira, kardeş kardeşe düşmandı. Hem de aynı hanede ikamet eden, aynı anne ve babadan dünyaya gelen  kardeşler bile.
**  
Bu olayların tek müsbet tarafı ise insanlarımız, gençlerimiz sürekli kitap, dergi-gazete okumalarıdır. İnandıkları kulvarda kendilerini iyi yetiştirmek için sürekli okurlardı.
**
Ta ki 12 Eylül 1980  tarih ve saat 03.00’a kadar. İşte bu vakitte bütün Türkiye sarsıldı, alabora oldu ülke. Kimileri hayatını kaybederken kimileri yaralandı, sakat kaldı.
**
Darbenin sonuçlarını da şöylece sıralayabiliriz;
İnsanlarımızın psikolojileri bozuldu,  Devlet beyin travması geçirdi.
12 Eylül bir milat olmuştur.
 Ekonomi dibe vurdu.
 Haksız suçlamalar sonucu, aileler dağıldı.   
 Yeni bir nesil yetiştirdi.
 Maddi manevi çöküşler yaşandı.
 İnsanlar bireyselleşti, bencilleşti.
 Korkaklaştı, gayesizleşti.
 Davasını, idealini , misyonunu yitirdi.
 Çıkarlar ön planda, menfaatçi oldu.
 Hırsızlık, ahlaksızlık ve uyuşturucu arttı.
 Kısaca ülkenin önüne kabus çöktü.
**
Şu hakikat ki, hiç bir darbe ülkenin yarına olmamıştır. Devletimiz de, milletimiz de hep kaybetmiştir. Yaraları sarmak uzun zaman almıştır. Kaybettiklerimiz ise asla geri gelmemiştir.
Darbesiz günler temennisiyle, Cumanız mübarek olsun. Allah’a emanet olunuz.