Bazen insan kendisi ile yaşadığı hayat hakkında konuşur…

***

Eksiklerini, yapamadıklarını veya gayretsizliğini kendine itiraf eder…

***

Kendini yargılar… Buna özeleştiri diyoruz…

***

Hedefsiz ve boş işler insan ömrünü içerden ve derinden kemirir gider…

***

Yaptığımız işlerde bir hedef ve büyük bir amaç gütmediğimiz takdirde hem yapılan iş hem de ona ayrılan zaman heder olmuş demektir…

***

Bir insanın felaketi, kendine küçük hedefler bile koymamasıdır…

***

Hayat akmakta, o ise akan hayatı seyretmektedir...

***

Sistem dayatmaları, baskılar ve beklentiler arasında sıkışmış kişide artık idealler bir tarafa bırakılmış ve yoğun bir bıkkınlık başlamıştır…

***

Bir hedef sahibi olmak için yapılması gereken ilk şey boş işleri terk etmektir…

***

Mevzu ile ilgili Kanuni Sultan Süleyman’dan bir hatıra ile konuyu pekiştirelim…

***

Kanuni Sultan Süleyman düğünlerde yetenekli kişilerin gösteri yapmasını çok severmiş…

Yine bir gün, bir düğünde İstanbul'a Osmanlı ülkesindeki bütün cambazlar, ateş üfleyenler... Hepsi doluşmuş...

***

Kanuni, gösterileri zevk ile izlemiş... Bir adam varmış, dikiş iğnesini 5 metre uzağa koyuyor, dikiş ipini 5 metre uzaktan atıp iğnenin deliğinden geçiriyormuş…

***

Kanuni bunu görünce hayretler içerisinde kalmış: ‘‘ - Tesadüfen attı. Böyle bir şey mümkün değil, demiş.’’

***

Kanuni şaşkınlık içerisinde: ‘‘- Bir daha yap bakalım’’ demiş…

***

İkinci denemeyi ayakta seyreden Kanuni, katıla katıla gülmüş ve şu meşhur emrini vermiş:

“Bu adama 100 altın verin, 100 de sopa atın…”

***

Adam şaşkın…

***

Kanuni, cevabını hemen vermiş: “100 altın maharetin için, helal olsun; 100 sopa da boş işler ile uğraştığın için… Bu da bana helal olsun…”

***

Yaptığınız işleri kontrol edin… Bir şeye yaramıyorsa… Kimseye bir faydası dokunmuyorsa… Bıkkınlık baş gösterdiyse…

***

Siz de hedeften kayma ve bunun getirdiği boş işlerle uğraşma eğilimi başlamıştır…

***

Haa biz mi ?

***

Elhamdülillah henüz bizde bu belirtiler yok…