Arap, Kürt ve Türk olan üç arkadaş sıcak bir yaz gününde dolaşıp yorulduktan sonra susadıklarını anlayıp birbirine hadi şu üzüm bahçesine girelim de biraz üzüm yiyip susuzluğumuzu dindirelim der...

***

Derken bahçeye girip gölgede üzümlerini afiyetle midelerine indirirken bahçe sahibi adam elinde bir sopayla karşılarına dikilir “Ne yapıyorsunuz benim bahçemde der” adam…

***

Bizim üç arkadaş; bahçe sahibinden özür diler “Çok susamıştık, üzümü görünce de canımız çekti” derler...

***

Bahçe sahibi öfkeli bunları bir güzel pataklamaya da niyetli… Ama tek başına da üç kişiye gücünün yetmeyeceğini üstelik, üçü birleşse bir tonda sopa yiyeceğini hesap eder… Hemen aklına bir cinlik gelir…

***

İlk önce Arap olana döner…

***

“Hadi anladık bunlardan biri benim kan kardeşim, diğeri aynı vatanda öz kardeşim peki sen ne cüretle benim bahçeme girip hırsızlık yaparsın, üzümlerimi yersin” deyip Arap olanı bir güzel pataklar ve bahçeden atar…

***

Bunları gören Kürt-Türk arkadaş, Arap’a atılan sopaları umursamaz ve seyrederler…

***

Arap’tan sonra sıra Kürt olana gelir...

***

Bahçe sahibi Kürt olana, “Hadi bu Türk olan benim kan kardeşim, canım ciğerim o bahçeme de girse helali hoş olsun… Peki, sen ne cüretle benim bahçeme girip hırsızlık yaparsın” deyip Kürt olanı da bir güzel pataklar ve bahçeden atar…

***

Sıra Türk olana gelmiştir...

***

Bahçe sahibi şöyle der “Hadi anladık bunlardan biri Arap, diğeri Kürt, bahçeme girip hırsızlık yaptılar peki sen utanmadan nasıl onlarla bir olup hırsızlık yaparsın” der ve Türk olanı da bir güzel benzetir, onu da bahçeden def eder…

***

Sonradan bu üç kafadar yedikleri dayağın etkisiyle birbirlerini suçlar…

***

Ve sonunda şöyle derler; “Biz en başından Arap’ı dövdürtmeyecektik…”

***

Tabiî ki yukarda ki fıkra… Şuan ki durumumuzla hiç alakası yok…

***

Yaşadığımız bölgede bahçe sahibi kim? Bir düşün bakalım Hacıemmim..!