“Bu yönetimin elinden gelen gayreti gösterme çabasına kimsenin itirazı olmayacaktır herhalde” diye giriş yapmıştım dünkü “Tarz yanlış” başlıklı yazımda...

“Kendilerince, kapasitelerince, ciddi bir iyiniyet gösterisi var...

'Ciguli'nin 'enkaz'a döndürdüğü Konyaspor'u yaşatmak için göreve talip oldular...

Dahası ateşten gömleği, bilerek, isteyerek sırtlarına geçirdiler...

İşlerinin kolay olmadığını o zaman da yazdık, bugün de yazıyoruz...

Vergi barışının bozulmaması için gösterdikleri çabaya, kapı kapı dolaşmaya, uçan kuştan bile medet umuşlarına şapka çıkarmamak mümkün mü?

Ya da 'helal olsun' dememeye...

Yukarıda da söyledim ya, ateşten gömleği bilerek, isteyerek giydiler...

Fedekarlık yaptılar...

'Yapmadılar' dersek çarpılırız...

Bundan sonra da yapacakları noktasında 'zerre' kadar kuşkumuz yok...

Ama işin 'ün'ünde olmaya eğilimli bir yanlarını görmek üzdü beni” diyerek devam etmiştim...

“Sadece 2 günlüğüne bulunan emanet parayla vergi barışının bozulmaması ne kadar alkışa değer ise Konyaspor yönetiminin de kendi kendine teşekkür etmesi ise bir o kadar eleştiriye açık bir davranış biçimidir...

Hele de bunu kulübün kendi internet sitesinde önce yayınlayıp, sonra yanlışın farkına vararak kaldırmak aciziyetten başka birşey değil...

Kimse kusura bakmasın...

Hoş olmadı anlayacağınız...

Sakın kimse yanlış anlamasın...

Ben sadece “tarz”ın yanlış olduğuna dikkat çekmeyi istedim” diyerek noktalamıştım yazımı...

xxx

Bende hile hurda olmaz, karnından konuşma ise hiç olmaz...

Dalağı dışında olanlardanım...

Bir insanın arkasından konuşuyorsam, yüzüne de konuşacak yüreğe sahibim...

Kimseye “eyvallah”ım yok...

Bugüne kadar yoktu, inşallah bugünden sonra da olmaz...

Bu şehirde ve bu camiada pek bilinmeyen tarzda yapıyorum bu mesleği...

Bazılarına batıyor tabi ki bu tarzım...

Hele de gazetecilikle alakası olmayan, yazdıklarıyla değil, yazmadıklarıyla, yazamadıklarıyla evlerine ekmek götürüp, çoluğunun çocuğunun kursağından geçirenlerden değilim...

Meslek benim onurum ve yaşam tarzım...

Dolayısıyla da yaşadığım gibi düşünür, düşündüğüm gibi de yaşarım...

Onun için hilem hurdam olmaz...

Göründüğüm gibi olanlardanım, olduğum gibi görünenlerdenim...

İki yüzlü olmadım hiç...

Yalakalık yapmam, kimseden de korkmam...

Ama bana dost olana da, yaptığım dostluğa derman yetmez...

Bilenler bilir...

“Pazar”a kadar değil, “Mezar”a kadar dost olurum, dost olunmaya

değerse o kişi...

xxx

Bazıları alınmışlar “Tarz yanlış” başlıklı yazıma...

Olsun...

Alınsınlar...

Umurumda bile değil...

Yazdığım her kelimenin, kurduğum her cümlenin, noktasına virgülüne kadar arkasındayım...

Yönetimin bu “yanlış”ını görmezden gelseydim, “onurum” dediğim mesleğe “ihanet” etmiş olurdum...

Bu şehirde bilirim ki, bazı gazeteciler, bazı köşe yazarları bir yerlere “angaje”dir, birilerinin adamıdır...

Gerçekleri göremediklerinden ya da yazamadıklarından beslenirler...

Bu tarz benim tarzım değil...

Şimdi esas konuya gelelim...

Bunları niye yazdım...

“Ciguli”nin “enkaz”a çevirdiği Konyaspor'u sahiplenen, kulübü ayağa kaldırmaya çabalayan bu yönetimi alkışlamak başka bir şey, onların yanlışlarını yazmamak ya da yanlışlarına ortak olmak başka bir şey...

Ahmet Şan ve yöneticileri fedekarlıklarından dolayı seviyorum, destekliyorum, ama yanlışlarını değil...

Altını çizerek tekrarlıyorum; İstedikleri kadar alınsınlar, istedikleri kadar üzülsünler, vergi barışının bozulmaması için yapılan fedakarlığa sonuna kadar eyvallah...

Ama kendi kendilerine teşekkür etmeye, hem de kulübün resmi internet sitesinde yayınlamaya değil...

Tabi ki yanlışın farkına varıp, teşekkürü siteden kaldırmalarına da...