Sıkıntılı günler geçiriyoruz. Bizden daha sıkıntılı olanlar da var. Son dönemde gelinen nokta hiçte iç açıcı değil. Yapılan bir açıklamaya göre Covid-19 olayların da son on günde %70 artış olmuş. Bu artış devam ediyor. Aynı zamanda ağır hasta sayısı ile ölü sayısında da artış büyük boyutlarda. Önerilen temizlik, maske ve fiziki mesafe kurallarına tam olarak uyulmuyor. Özellikle bazı otuz yaş altı gençlerde bir umursamazlık ve ciddiyetsizlik hâkim. İleri yaşlardaki insanlar kurallara uyma temayülünde…

Maskesini çenesinde veya kolunda taşıyanlar ne kadar gülünç durumda düştüklerinin farkındalar mı? İçinde bulunduğumuz durumda kurallara uymak hem dini, hem vicdanî, hem de insanî bir görev ve mesuliyettir. Buna itiraz eden veya bu mükellefiyeti yerine getirmeyen insanlar bu ulvî duygulardan nasibini almamış demektir.

Aylardan beri temizlik, maske ve fiziki mesafe lafını tekrarlayıp duruyoruz. Uyan uyuyor uymayanı buna uydurmak mümkün değil. İçinde bulunduğumuz kritik durum içerisinde yeni tedbirlere ihtiyaç gerektiği muhakkaktır.

Konya’da artış büyük boyutlarda… Bir yakın dostum Covid-19 şüphesi ile bir hastaneye gidiyor. Gerekli tetkikler yapılıyor, test için sırada çok bekleyenlerin bulunduğu gerekçesi ile üç gün sonraya randevu veriliyor. Ağır seyretmeyen hastalar evlerinde tedavi edilmek üzere gönderiliyor. Bunların bir kısmı karantina usullerine uymuyor. Sokağa çıkıyor, bankaya gidiyor, ziyaretçi kabul ediyor. Maalesef bunlar hakkı ile takip edilemiyor. Bir televizyon haberinde bunun büyük boyutlarda olduğu ortaya çıktı. Eğer devlet bunu önleyemez ve buna bir çare bulmazsa mücadele şimdiden kaybedilmiş demektir. Bence salgının yayılmasının en büyük sebeplerinden birisi budur. Hastalıklı insanların aramızda dolaşmasına asla fırsat verilmemelidir.

 Bu şartlar altında 21 Eylül’de okullar nasıl açılacak, yüz yüze eğitim nasıl başlayacak? Bir türlü halledilemeyen okulların açılması ile bir türlü halledilemeyen toplu taşıtlardaki yoğunluk daha da artmayacak mı?

Kronik rahatsızlığı olan aileler var. Benim yakinen tanıdığım bir ailede baba böbrek hastası. Ailede birde büyükanne ve büyükbaba var. Böyle aileler büyük bir endişe içerisinde. Konya gibi Covid-19’un yaygın olduğu vilayetler de salgın daha da yaygınlaşırsa kontrol kaybolabilir. Sağlık teşkilatı çöker. Bu takdirde tedavisi mümkün olmayan zararlar söz konusu olabilir.

Bir kurul üyesi Covid-19’un  yaygın olmadığı yerlerde eğitimin pilot bölgelerde denenmesini teklif ediliyordu. Bu teklif bana son derece mantıklı geldi. Sağlık çalışanlarımız büyük bir öz veri içerisinde büyük sıkıntılara katlanarak görevlerini ifa etmeye çalışıyorlar. Onlar da insan. İçinde bulunduğumuz ortam da sağlık çalışanlarımız son derece üzgün, kurallara uymayanlara kırgınlar. Televizyonlara çıkan bazı tıp adamları, ( bunların bazı hastanelerde görevli oldukları anlaşılıyor) verilen rakamları eleştiriyor, verilen rakamların bazı vilayetteki vakalardan daha az olduğunu ifade ediyorlar. Söylenenlerin doğru olup olmadığını bilemiyoruz. Eğer söylenenler doğru ise durum daha da vahim demektir. Eğer söylenenler yanlışsa bunlar susturulsun.

Zaman önerilen kurallara uyma, Covid-19 mücadelesinde tıp camiasının ve emniyet güçlerinin yanında olma zamanıdır. Yukarıda ifade ettiğimiz gibi aşırılığa kaçmadan yeni acil tedbirlere tevessül edilmesi gerektiğini düşünüyorum.

Aylardan beri minarelerden halk uyarılmaya çalışılıyor. Hep aynı sözler. Bu sözler bana yavan gelmeye başladı artık. Bunlar günün şartlarına uygun daha veciz halkı daha uyarıcı hale getirilemez mi? Bu müftülüklerin değil, Diyanet İşyeri Başkanlığı’nın işidir. Tekrarlanıp duran aynı sözler toplum da önce doygunluk sonra aksi tesir yapmaya başlar. Bir dönem de bir yıl sigara ile mücadele yılı ilan edilmişti. Her gün aynı şeyler tekrarlanıp durdu. Yılsonunda ne oldu biliyor musunuz? Yapılan araştırmaya göre o yıl sigara içiminde yüzde yirminin üzerinde bir artış görüldü.

Böyle giderse Covid-19’un ekonomiye, sağlığa ve eğitime faturası çok ağır olur. Herkes üzerine düşen görevi yerine getirmeye çalışmalı. Başka çare var mı?