Haftalar sonra galip geldik…

İkinci yarıya galibiyetlerle başlamışken, fetret devrine düştük…

Elazığ, Gençlerbirliği, Trabzon, Erciyes maçları hüsranla geçti…

Kritik bir hafta da deplasmanda Bursaspor’u yendik…

Bu galibiyet hepimizin güvenini yerine getirdi…

Cumartesi günü Galatasaray maçı var…

Şampiyonluk yarışından ümidini kesmişler…

Tek hedefi Türkiye Kupası haline gelmiş…

Avantajlar bizim lehimize…

Ama en büyük dezavantajımız unutulmamalı…

İyi gün dostu ya da iyi gün taraftarlığı diyelim…

Takım morallenmişken stad doluyordu…

Tribünleri dolu görmek sahadaki futbolcuyu mutlu eder…

Sezon başındaki gibi stadımız her maç dolmalı artık…

Beşiktaş, Fenerbahçe, Galatasaray maçlarıyla sınırlı olmamalı…

Tribüne gelmedeki amaç Konyaspor olmalı!

Yok o futbolcu, yok bu teknik adamı görmek değil…

Özellikle süreç kritik işlerken, hepimiz destek vermeliyiz…

Yapabilen maddi, yapamayan ise manevi destek vermeli…

Bu takım hepimizin!

***

Takım içerisinde bir ayrımcılık söz konusu olduğu söyleniyor…

Yabancılar ücretlerini alırken, yerliler ikinci plana atılmış durumda…

Halbuki bu takımın kahrını çeken isimler o yerliler…

Kötü gün dostu onlar…

Dara düştüğümüzde ilk sarılacağımız isimler…

Recep, İshak, Mehmet’ler, Selim vs…

Hepsi canla başla, maaş almadan mücadele ediyorlar…

Fakat bir yere kadar bu mücadele…

Onları gönüllemezsen, eforları biter…

Yönetimin yerlileri gönüllemesi lazım…

Yoksa kötü gidiş devam eder…