Nereye gidiyoruz yazı serisi (3)

TÜRKİYE AB PEŞİNDE KOŞMALI MI

Bütün Avrupa ülkelerini bir kenara bırakarak Türkiye'nin İsviçre'yi örnek alması gerekir. Çünkü İsviçre AB'ye girmedi; ancak ikili anlaşmalar yaptı. Yapılan bu anlaşmaları da kendi lehine çevirdi ve aslında İsviçre işin içinden kârlı çıktı. Türkiye'nin de aynı şeyi yapması gerekir. Türkiye, AB'nin peşinden koşup onun birliğine girmektense -istiyorsa- karşılıklı ikili anlaşmalarla ekonomik bir çıkar sağlamalı ve boyunduruk altına girmemelidir.

Benim anlamadığım şu, aslında AB'nin Türkiye'ye ihtiyacı var, Türkiye'nin AB'ye değil.

Ben Türk siyasetçilerini anlayamıyorum. Çünkü Türkiye her şeyiyle kendi kendine yeten bir ülkedir.

 “ÜLKE EKONOMİSİ İYİYE Mİ GİDİYOR?”

Ancak başta Başbakan olmak üzere diğer Bakanlar da Türkiye'de ekonominin iyiye doğru gittiğini söylemektedirler...

Her şey özelleştirildiğinde, bütün kamu kurumları satıldığında devletin kasasına belli bir miktar para girdiğinde sevinebilirsiniz. Ancak bu size sadece belli bir dönem rahatlama getirebilir. Sıcak para bir sirkülasyon sağlayabilir. Ancak özelleştirmeden gelen para zaten IMF ve Dünya Bankası'na aktarılıyor, bu gerçek de halktan gizleniyor.

Gidişatın iyi olduğunu gösteren bugünkü rakamların etkisi geçici olacaktır.

Bugün yapılan istatistikler ekonomik durumu iyi gösteriyor olabilir ama önemli olan kırsal kesimlerle şehirlerarasında yapılan istatistiklerin ortaya koyduğu verilerdir. Belli şehirlerde yapılan istatistikler asla gerçeği yansıtmaz. Bir ulusal araştırma yapıldığında gerçekler zaten ortaya çıkar.

Özelleştirmeler yapıldığında gelen paralar nerelere yatırılıyor? Bu paralar acaba bazı çevrelere mi, tarıma mı, iş çevrelerine mi, sanayiye mi yatırılıyor? Rakamlar başka ancak gerçekler başkadır.

Uzun vadede de olsa AB Türkiye'yi kabul eder mi? Türkiye'nin AB'ye girme çabaları boşuna. Çünkü AB'nin kendi değerleri var.

Gelenekleri, Hıristiyan bir kimliği var... AB'de laik bir kesim de vardır, aynı Türkiye'de, laikliği savunanlarla Müslüman değerleri savunanlar olduğu gibi.
Ama AB'de esas olan, baskın olan ideolojik yapı Hıristiyanlık üzerine kuruludur.
Bundan dolayı zaten Türkiye'nin AB'ye girmesi mümkün değildir. Türkiye bir Müslüman ülke olduğundan aralarına almazlar.

Bugün AB üyesi ülkelerin zaten kendi aralarında iç sorunları vardır. Bugün AB bir iç çatışma yaşayan bir sözde birliktir. Birbirlerini zaten sevmemektedirler. Bir Katolik-Ortodoks çatışması yaşanıyor. Bir de buna Müslüman unsurun eklendiğini düşünürsek sonucun ne olacağı zaten ortaya çıkar. Bir tarafta aşırı dinci kesimin yanında laik kesim de var. Bir problem yaşanmaktadır. Problemler içinde olan bir AB, yeni bir problem olarak Türkiye'yi aralarına almayı elbette ki istemez.

NESLİMİZE VATAN OLARAK NE BIRAKIYORUZ?

Şu garipliklere bir bakın Allah aşkına…  1963 yılında Süleyman Demirel’in Başbakanlığı zamanında AB ile Ankara anlaşması yapılıyor, “Biz AB’ye gireceğiz. Bunları tespit ederek çalışmaları başlatalım” deniliyor.

Tansu Çiller’in Başbakanlığında daha AB’ye girmeden “Gümrük protokolü” imzalanıyor ve AB olan gümrüklerimizi sıfırlıyoruz. Çin malalarlı bu protokolden sonra ülkemize girmeye başlıyor. Tabii yerli sanayi ve üretimimiz erimeye başlıyor.

AKP iktidarı zamanında Sayın Erdoğan Ve Sayın Gül birlikte papaz heykeli önünde AB ye giriş anlaşmasını imzalıyorlar “Uyum yasalarının yürürlüğe girmesini” sağlamaya söz veriyorlar, o akşam onlar daha Bürükselden dönmeden Ankara’nın Kızılay meydanından davullar zurnalar bayram yapılıyor.

Ve bu tehlikeleri gören ve bizleri ikaz edenlerin sözleri, neden ülke yöneticilerine tesir etmiyor? Neden milletimiz böyle büyük bir tehlikede “uyanıklık ve şuur” gösteremiyor? Vatandaşlarımız, niçin oy verdiği partileri bunlar “AB’ci mi? Yoksa AB karşıtı” mıdır, diye değerlendirip oyunu ona göre kullanmıyor?