Eskiden icatlar çağ açıp kapatırken günümüzde ise teknolojik gelişmeler o kadar hızlı ki bırakın çağ açıp kapatmayı takip etmekte zorlanmaktayız. Daha yenisine alışmadan yeni bir üst modeli çıkmaktadır. Teknolojik gelişmelerden en çok nasibini alanda herhalde cep telefonlarıdır diye düşünüyorum. Özellikle internetin cep telefonlarına girmesi ve insanların gündemi takip etme isteği bu gelişmeyi kaçınılmaz hale getirmiştir.

İlk çıktıkları zaman sadece iletişim yapılan cep telefonları, günümüzde ise dünyayı bir dokunuşla parmaklarımızın ucuna getirmiştir. Aklımıza gelebilecek her şey, akıllı telefonlarla yapılabilmektedir. Eşi dostu arama, mesaj atma, film seyretme, alış veriş yapma, adres sorgulama, EFT yapma, gazete dergi okuma, oyun oynama, müzik dinleme, kıble bulma gibileri ilk akla gelenlerdir.

Hayatımızın her alanına giren telefonlarının olumlu yönleri olduğu kadar ister istemez olumsuz yönleri de vardır. Gündemi ve sosyal medyayı takip etme adına cep telefonlar hayatın vazgeçilmezleri arasına girince aile içi sorumluluklar ikinci plana atılmaktadır. Bunların içinde en önemlisi de iletişim için icat edilen bu aletin aile içinde iletişimsizliğe neden olmasıdır. İletişim çağında iletişimsizlik. Günümüz anne babaların en büyük sorunu da iletişim çağında çocuklarıyla iletişimsizlik yaşamalarıdır.

Nereden Nereye?

Geçmişe şöyle bir baktığımız zaman konuyu daha iyi anlayacağızdır. Cep telefonları yoktu fakat ortak paylaşım adına da olsa iletişim kurulabiliyordu. Şimdi ise çocuklarımızla iletişim kuramıyoruz. Çünkü herkes kendi dünyasında yaşıyor.

Eskiden evlerde tek telefon vardı ve buna bizim ev telefonu denirdi. Herkes aynı telefonla iletişim kurar ve eşe dosta aynı numarayı verirlerdi. Ev telefonlarında bağımlık yoktu; çünkü ev telefonlar sadece iletişim içi kullanılırdı. Günümüzde ise herkesin bir cep telefonu var ve bu benim numaram diye verilmektedir.

Eskiden evlerde tek televizyon vardı.  Herkes aynı televizyonun başında aynı şeyleri seyrederlerdi. Birlikte olan aile üyeleri, bir şeyleri paylaşmak için fırsatı bulurlardı. Şimdi ise her oda da bir televizyon ve herkesin seyredeceği bir programı vardır.

Eskiden bireysel oyunlar yoktu. Grup oyunları vardı.  Okuldan gelen çocuklar sokağa çıkar ve oyunlarını akranlarıyla oynardı. Günümüzde ise bireysel ve sanal âlemde oynan oyunları var. Çocuklar okuldan geldiklerinde telefon ya da internet aracılığıyla sanal âlemlerde oyunlar oynamaktadırlar. Eskiden çocukların iletişim kurabileceği bir arkadaş grubu vardı.  Şimdi de ise sadece kankası var.

Yine eskiden anne babalar, çocuklarını okula gönderirlerken defterini, kalemini silgini unutup unutmadığını sorarlarken günümüzde ise cep telefonu alıp almadıkları sorulmaktadır.

Eskiden çocuklara karne hediyesi olarak bilgisayar, bisiklet gibi şeyler vaat edilirken günümüzde ise cep telefonu hem de akılısı vaat edilmektedir.

Eskiden anne babalar, çocuklarının çok televizyon seyretmesinden şikâyetçilerken günümüzde ise şikâyet konusu çocukların telefon kullanmaları oldu. Daha düne kadar hocam sürekli televizyon seyrediyor hiç ders çalışmıyor bıraksan sabaha kadarda televizyon seyredecek denilirken şimdilerse hocam sürekli telefonla uğraşıyor hiç derse bakmıyor ders çalışırken dahi bir gözü telefondadır denilmektedir. (Devam Edecek)