Refah devleti, insanın refahını her bakımdan sağlayan devlettir. Refah devleti, vatandaşlarına hiçbir ayrım yapmadan, gelir düzeyine bakmadan sosyal hizmetlerini sağlayan devlettir.

Sosyal politika, toplumsal meselelere çözüm üreten bir politikadır. Devletler, vatandaşlarının refahını sağlamak için yatırım, üretim ve istihdam sağlarken, sosyal politikalar da ortaya koymaktadırlar.

Bir devlet, vatandaşlarına ya iş vermek, ya da işsiz, geliri olmayan, geliri geçimine yetmeyen, yoksul vatandaşlarının ekonomik ihtiyaçlarını karşılamak zorundadır.

Türkiye’de işsiz durumda olup, hiçbir sosyal güvenlik kurumuna bağlı olmayan, geliri geçimine yetmeyen ve yoksul durumda olan vatandaşlar vardır. Türkiye’de hiçbir sosyal güvenlik kurumuna bağlı olmayan vatandaşlar Genel Sağlık Sigortası kapsamına alınmıştır.

Devlet, iş aradığı halde iş bulamayan, geçimine yetecek parası olmayan, kirasını ödeyecek imkânı bulamayan, geçindirmekle yükümlü olan aile fertlerine bakmakla yükümlüdür. Devlet, iş veremediği dönem içinde, işsiz ailelerin ihtiyaçlarını asgari seviyede karşılamalıdır. Hükümetler, vatandaşların, aç, yoksul ve mağduriyet içinde kalmaması için gerekli önlemleri almalıdırlar. Geliri olmayan vatandaşlara nakdi, barınma, gıda, giyim, ayakkabı, sağlık, ulaşım, ısınma ve eğitim gibi temel ihtiyaçlarını karşılamak üzere sosyal ve aile yardımları yapılmalıdır.

Sosyal Yardım Kurumu

Türkiye’de, önce bütün fertlerin gelir durumları tespit edilmelidir. İhtiyacı olan aileler tam olarak belirlenmelidir. İhtiyacı olan ailelere, yardımları organize etmek üzere bir “Sosyal Yardım Kurumu” kurulmalıdır. Bu yardım kurumu, “Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı” bünyesinde yer alabilir. Yardımları dağıtacak olan bu “Sosyal Yardım Kurumu” tarafından ihtiyacı olan ailelere belirlenen zaman içinde yardımlar yapılmalıdır.

Gerçi Türkiye’de bugün hükümetler tarafından ihtiyacı olan ailelere zaman zaman gıda, giyim, kömür, sağlık, eğitim gibi, bazı ailelere de azda olsa bir miktar nakdi olarak yardımlar yapılmaktadır. Gerek valilikler ve kaymakamlıklar gerekse belediyeler tarafından (gıda, kömür vs.) yapılan yardımlar çok yönlü istismarlara yol açmaktadır. Bu karmaşık uygulamanın ortadan kaldırılarak daha düzenli bir hale getirilmesi gerekir. Ancak eşi vefat etmiş olan kadınlara Mart-2012 tarihinden itibaren 250.- TL aylık maaş bağlanmıştır. Bu güzel bir uygulamadır.

Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı bünyesinde, aile yardımları birimi kurularak, tek bir kurum çatısı altında “ihtiyacı olan” ailelere, aile yardımları verilmesi gerekir. Acilen kurumsal bir yapı içinde “Sosyal Yardım Kurumu”nun kurulması ile ihtiyacı olan ailelerin geçimleri sağlanmalıdır.