Dökülüyordu dudaklardan nameler,
Bir heyecanladır ki; Allahü Ekber!
Şehadete susamıştı nice erler,
Koşarken söylüyordu; Allahü Ekber!

Onlar ölmediler, onlar diridirler,
Zalimlerdir ölenler, ateştedirler!

Silahsız bekliyorlardı meydanlarda,
“Adalet” diyorlardı o sokaklarda,
Yalan ve haksızlık yoktu bu davada,
İman, sebat, sabır vardı sadırlarda.

Onlar ölmediler, onlar diridirler,
Zalimlerdir ölenler, ateştedirler!

Şimdi yüzbinler vardı Adeviyye’de,
İman meş’alesi milyonlar gönülde,
Allah’tan gayri korku yoktu her kalpde,
“Nasrun minallah ve fethun garib” dilde.

Onlar ölmediler, onlar diridirler,
Zalimlerdir ölenler, ateştedirler!

Zulüm ve kandı zalimlerden beklenen,
Her gün binler candı mazluma eklenen,
Ancak kâfirlerdi bununla zevklenen,
Azapların en acısını yüklenen…

Onlar ölmediler, onlar diridirler,
Zalimlerdir ölenler, ateştedirler!

Bembeyaz kefenlerle uğurlandılar,
Cennetin şahikalarına vardılar,
Hak davadan hiçbir zaman yılmadılar,
Allah’ın Habibine komşu oldular…

Ey nifakın acımasız bekçileri,
Sizi bekliyor sakar zebanileri,
Doğacak bir gün mü’minlerin zaferi,
Sevinç duyacak o gün her bir neferi…

Mazlumların âhı sizi de vuracak,
Göklerin Sahibi hesabın soracak,
Figanlarınız mahlûkatı saracak,
Ey zalimler, elleriniz kuruyacak…

Onlar ölmediler, onlar diridirler,
Zalimlerdir ölenler, ateştedirler!

Ebu Cehil ve Ebu Leheb kalmadı,
Fir’avnlar ilahlığı çoktan bıraktı,
Her birisi cehenneme yuvarlandı,
Rabbim sizi de onlar yanına aldı…

Onlar ölmediler, onlar diridirler,
Zalimlerdir ölenler, ateştedirler!