Hz. Peygamberin toplam 15 adet sahih hadisi var diyecek kadar akıldan ilimden ve hayatın gerçeklerinden uzak olan Kur’ancılık mezhebi mensuplarının âlim veya hoca kabul edildiği bir ülkede yaşıyoruz ne yazık ki.

Bu adı geçen Kur’ancılık mezhebi mensuplarının en büyük yalanlarından birisi Rasulullah’ın (sav) hadislerinin kendisinden en az 200 yıl sonra yazıldığı yalanıdır.

Hâlbuki bu sapık atalar dinin mensupları şunu bilmiyorlar ki Yalnız Kur’an sözünün atası olan Hüküm Allah’ındır (cc) sözü ilk defa Sıffın savaşında hariciler tarafından kullanılmıştır.

Hal böyle olunca da Kur’ancılık mezhebi mensuplarının fikir babaları yani dinlerinde ataları Hz. Ali(ra) ın karşına çıkan haricilerdir.

Akletmedikleri bir diğer şey ataları sahih sünnet ve hadisleri takib eden müslümanlar karşısında bunların atalarının yok olup gittiğidir.

Yine bu sapık fırka bilmiyor veya bilmezlikten geliyor ki: İslam tarihinde adları kötülüklerle anılan bir diğer sadece Kur’ancı olan Mutezile mezhebi mensupları ise, bunların gelmiş geçmiş en kuvvetlileriydi ve devlet olmuşlardı, iktidar olmuşlardı Abbasîler döneminde.

O sapık fırka da ümmetin sahih yolu ve sahih ilmi karşısında yok oldular gittiler.

O mutezile artıkları bilmiyorlar mı ki, yüzyıllar sonrasında Hint alt kıtasında ortaya çıkarılan ve İngilizlerin teşvikiyle açılan okullarda yöneticilik yaptırılanları icadı olan kuraniyyun mezhebi mensupları da yok olup gittiler.

Haricilerin HÜKÜM ALLAHINDIR sözünü, günümüzde YANIZ KURAN şekline çevirerek hadis ve sünnet düşmanlığı yapan Kur’ancılık mezhebi mensupları intihal ettikleri bu sözle günümüzde başı sonu belli olmayan bir durum ortaya koymuşlardır.

 Ne var ki bu ortaya koydukları sözde yani çağdaş Kur’ancılık mezhebinde söylenen sözler cazibeli olmasına karşılık muhtevası oldukça sığ ve tutarsızdır.

Kur’ancılık mezhebi mensuplarının kullandıkları üsluba bakınca onları kâh Hâricî, kâh mu’tezilî, kâh katı bir Selefî olarak görürken ayetleri anlama ve yorumlamada ise kâh Bâtıni, kâh aşırı tevilci, kâh Zahirîlik mezhebi mensubu ya da lafızcı olarak görebilirsiniz.

Bunun örneği olarak Mürselat Suresinin 50. ayetinde geçen Hadis/söz ifadesinin kasdi olarak hatalı kullanımını gösterebiliriz.

“Fe bi eyyi hadîsin ba’dehu yu’minûn” - Onlar artık ondan (Kur’an’dan) sonra hangi söze inanacaklar? Ayetinde geçen hadis kelimesini işlerine geldiği şekle göre yani yerine göre hadis, yerine göre de söz olarak tercüme eden/kullanan bu fırka mensupları Allah’ın (cc) Sünneti varken Rasulullah’ın (sav) sünnetinin olamayacağı garabetini de irtikâp etmiş olmaktadırlar.

Kur’ancılık mezhebinin bir kötü âdeti de, Müslümanların inançlarını, ibadetlerini ve dualarının da nerede işe tamamına yakınını ya yahudiliğin kitabı Tevrat’tan, talmuttan ya da hırısitiyanlığın kitabı İncil’den aldığını iddia etmeleridir.

Hâlbuki bu sapık fırkanın Müslümanlara yaptığı iftira ve töhmetler bir yana bu günkü durumları tamda “Kendi gözündeki merteği görmez de, elin gözündeki çöpü görür “ atasözünün ifade ettiği durumdur.

Çünkü bu sapık fırka ileri sürmüş oldukları hatta ileri gelenlerinin ağızlarında sakız ettikleri  “yalnız kuran” ilkesinin mezheplerinde ağababaları olan batılı müsteşrikler tarafından Protestanlıkta ki Sola Scriptura/Yalnızca Kutsal Kitap ilkesinden mülhem olabileceğini düşünemeyecek kadar ahmaklık içine düşmüş durumdadırlar.

Esasında kısaca söylemek gerekirse Salt Kur’an okunmasını ve sırf Kur’an’dan konuşulmasını isteyen bu sapık mezhep mensupları aslında Kur’an’ı değil de Kur’an’da olmayan fikirleri söylerler. Başka bir ifadeyle, sadece Kur’an’ı konuşturduğunu varsayan bu kişiler, gerçekte kuran yerine din kuralları koyucu yani Şâri sıfatıyla kendi din mezheplerini konuştururlar.