Karamsar değilim
Doğru futbol aklıyla puan kazandı Konyasporlu futbolcular Gaziantepspor maçında… İşin taktik-teknik kısmı bir yana, psikolojik kazanma tarafıyla da baskın çıktılar rakip oyunculara… Gaziantepspor maçında yerinde izlediğim Konyaspor’un, bu futbol mantalitesi ile çok canlar yakacağını, dahası üç büyükler de dahil, bu ligdeki hiçbir takıma “çantada keklik” olmayacağının altını çizmiştim…
Bucaspor maçında puan kaybetmemize, oyunun bazı bölümlerinde mahkum oynamamıza rağmen, yukarıdaki düşüncelerimden vazgeçmiş değilim…
Ziya Hoca, Tazemeta haricinde doğru takımı sürdü Bucaspor önüne… Siyahi oyuncuyu ilk 11’de, Hakan’ı kulübede görünce, Hoca’nın tercihine saygı duydum… Ancak, maçın ilerleyen bölümlerinde Tazemeta’nın 28’de “arıza” yapması, Hakan’ın oyuna girmesi, Konyaspor’un daha agresif oynamasına neden oldu…
Hakan’ın oyuna girmesi, hem tribünlere hem de oyunculara bir sinerji getirdi… 9’da geriye düşen Konyaspor, 67’de bu oyuncunun ısrarcı takipçiliği sonucunda olası bir yenilgiden de kurtulmuş oldu…
Gaziantepspor maçındaki Konyaspor’u aradı gözlerim… Rakibi ezen, oynadığı futbola, sahaya yansıttığı mücadeleye ve kazanma azmine saygı duyduran bir Konyaspor yoktu, Bucaspor maçında…
Özellikle maçın ilk bölümünde pısırık ve rakibi cesaretlendiren bir oyun anlayışını benimseyen Konyasporlu futbolcular, ikinci bölümde biraz daha baskın olunca, konuk takımın ikinci gol arayışları sonuçsuz kaldı…
Konyaspor bu maçı kaybedebilir, kazanabilirdi de…
O ayrı…
Ama ilk yarıdaki sokak futbolu ile değil…
Kabul edelim, hakem Serkan Çınar, Konyaspor’un kötü oynamasına çok önemli bir nedendi… Çoğunluğa göre de tek neden…
Ama sadece o mu?
Buzdağının görünmeyen yüzeyine bakmak ve onun üzerinde kafa yormak gerekmez mi? Bir önceki maçta takım gibi oynayan, sahada takım gibi duran Konyaspor, bu maçta neden topalladı?
Önce savunmacıların kademe zaafları sonrasında geldi Buca’nın golü… Sonra skor dezavantajına düşen Konyaspor’un, oyunu döndürebilme maharetinin olmadığını gördük bu yarıda… Gaziantepspor savunmasının dengesini bozan, onları hatayı sürükleyen, fizik gücü yüksek İvan’da yoktu piyasada… O da diğerlerine ayak uydurdu… Bir uç santraforun yapması gereken hiçbir şeyi yapamadı…
Dolayısıyla oyun disiplininden uzaklaşan, adeta sokak futboluna dönen bu oyun ile Konyaspor’un maçı çevirmesi elbette beklenemezdi doğal olarak… Gaziantepspor maçında takım olmanın verdiği yüksek moralle bizleri iyi oynayacağına şartlandıran yeşil-beyazlıların, Bucaspor maçında dökülmelerinin mutlaka bir izahı olmalı…
Kötü oynamamıza, puan kaybetmemize rağmen, karamsar değilim… Gaziantepspor maçında üst düzey mücadele eden, iyi oynayan bu oyuncu gurubunun, dışarıdan gelecek oyuncularla çok daha iyi işler yapabileceğine inanıyorum…
Özetlersem, Gaziantespor maçındaki Konyaspor’u her haliyle çok beğenmiştim… Bucaspor maçındaki Konyaspor’u beğenmedim… Ama bu Konyaspor’dan asla umutsuz değilim… Ziya Hoca ile bu oyuncu topluluğunun Konya’nın yüzünü ağartacağını düşünüyorum…
Ve Konyaspor’un artık iç sahada özellikle kendi ayarındaki takımlara puan kaptırmaması gerektiğini düşünüyorum… Çünkü, geriye dönüp baktığımızda, iç sahada kaybettiğimiz puanlarla ligden düştük, Bank Asya’da Karabük ve Buca gibi ilk ikiden çıkamadık…
Ders çıkarmakta fayda var.
Ziya Hoca, Tazemeta haricinde doğru takımı sürdü Bucaspor önüne… Siyahi oyuncuyu ilk 11’de, Hakan’ı kulübede görünce, Hoca’nın tercihine saygı duydum… Ancak, maçın ilerleyen bölümlerinde Tazemeta’nın 28’de “arıza” yapması, Hakan’ın oyuna girmesi, Konyaspor’un daha agresif oynamasına neden oldu…
Hakan’ın oyuna girmesi, hem tribünlere hem de oyunculara bir sinerji getirdi… 9’da geriye düşen Konyaspor, 67’de bu oyuncunun ısrarcı takipçiliği sonucunda olası bir yenilgiden de kurtulmuş oldu…
Gaziantepspor maçındaki Konyaspor’u aradı gözlerim… Rakibi ezen, oynadığı futbola, sahaya yansıttığı mücadeleye ve kazanma azmine saygı duyduran bir Konyaspor yoktu, Bucaspor maçında…
Özellikle maçın ilk bölümünde pısırık ve rakibi cesaretlendiren bir oyun anlayışını benimseyen Konyasporlu futbolcular, ikinci bölümde biraz daha baskın olunca, konuk takımın ikinci gol arayışları sonuçsuz kaldı…
Konyaspor bu maçı kaybedebilir, kazanabilirdi de…
O ayrı…
Ama ilk yarıdaki sokak futbolu ile değil…
Kabul edelim, hakem Serkan Çınar, Konyaspor’un kötü oynamasına çok önemli bir nedendi… Çoğunluğa göre de tek neden…
Ama sadece o mu?
Buzdağının görünmeyen yüzeyine bakmak ve onun üzerinde kafa yormak gerekmez mi? Bir önceki maçta takım gibi oynayan, sahada takım gibi duran Konyaspor, bu maçta neden topalladı?
Önce savunmacıların kademe zaafları sonrasında geldi Buca’nın golü… Sonra skor dezavantajına düşen Konyaspor’un, oyunu döndürebilme maharetinin olmadığını gördük bu yarıda… Gaziantepspor savunmasının dengesini bozan, onları hatayı sürükleyen, fizik gücü yüksek İvan’da yoktu piyasada… O da diğerlerine ayak uydurdu… Bir uç santraforun yapması gereken hiçbir şeyi yapamadı…
Dolayısıyla oyun disiplininden uzaklaşan, adeta sokak futboluna dönen bu oyun ile Konyaspor’un maçı çevirmesi elbette beklenemezdi doğal olarak… Gaziantepspor maçında takım olmanın verdiği yüksek moralle bizleri iyi oynayacağına şartlandıran yeşil-beyazlıların, Bucaspor maçında dökülmelerinin mutlaka bir izahı olmalı…
Kötü oynamamıza, puan kaybetmemize rağmen, karamsar değilim… Gaziantepspor maçında üst düzey mücadele eden, iyi oynayan bu oyuncu gurubunun, dışarıdan gelecek oyuncularla çok daha iyi işler yapabileceğine inanıyorum…
Özetlersem, Gaziantespor maçındaki Konyaspor’u her haliyle çok beğenmiştim… Bucaspor maçındaki Konyaspor’u beğenmedim… Ama bu Konyaspor’dan asla umutsuz değilim… Ziya Hoca ile bu oyuncu topluluğunun Konya’nın yüzünü ağartacağını düşünüyorum…
Ve Konyaspor’un artık iç sahada özellikle kendi ayarındaki takımlara puan kaptırmaması gerektiğini düşünüyorum… Çünkü, geriye dönüp baktığımızda, iç sahada kaybettiğimiz puanlarla ligden düştük, Bank Asya’da Karabük ve Buca gibi ilk ikiden çıkamadık…
Ders çıkarmakta fayda var.
