Bu hafta sonunda istediğimiz sonuca ulaştık. Nasıl oynandığı, neler yapılıp yapılmadığının bir önemi yok esasında. İstenilen şey Konya şehrini, halkını havaya sokmaktı. Ve bu hava sadece ve sadece 3 puan doğrultusunda gelirdi. Ve bunu başardık.
Fakat şapkayı önümüze alıp düşünmemiz lazım.
Bu takım, bu savunma bekleri ile şampiyonluk yarışında zorlanır. Sağ tarafta Tolga, sol tarafta ise Bilal Aziz aksıyor. Özellikle ikinci yarıda Erçağ'ın oyuna girmesi ile ne kadar aksadığını hepimiz gördük. Tolga ise daha çok tecrübesiz. Nerede nasıl hareket edeceğini bilmiyor. Çok kritik bir yerde, normal bir şekilde topu uzaklaştırma imkanı varken daha estetik hareket yaptı. Ancak boşa salladı. Neyse ki Adana Demirspor'lu futbolcu yeteneksizmiş (!) ki gol yapamadı.
Orta alana baktığımda ise bu hafta 2002 ruhunu gördüm. O 2002'deki Hamza, Hasan Uğur, Hayri'li kadro bu hafta sahadaydı sanki. Şenol-İshak-Neca üçlüsüne iyi olan kanat oyuncuları eklendiğinde bu takımı kimse tutamaz. Bu verimliliği sağladığı için Hüsnü Hoca'yı bilhassa tebrik ederim. Ama yine bu oyuncuların inanılmaz derecede kondisyon eksiği var. Daha dakika 50 iken hepsi oyundan düştü. Bu sorunu çözecek isim ise yine Hüsnü Özkara'dan başkası değil.
Oyunun çok önemi yok demiştik. Ama bu haftalık sadece. Bu takım şampiyon olacaksa kendine çeki düzen vermeli. Tabi ki bu çeki düzen döneminde taraftara büyük iş düşüyor. Her ne olursa olsun bu takımın arkasında durmalı.
Gözümüzle gördüğümüz bir Fenerbahçe örneği var. 3 Temmuz 2011'den sonra geçirdiği dönemde bu kadar dimdik ayakta durduysa taraftarı sayesinde. Neden aynısını bizim taraftarımız yapamasın?
Velhasılı kelam sahada terinin son damlasına kadar mücadele gösteren futbolcularımıza teşekkür ederim. Umarım bu galibiyet, serinin başlangıcı olur.
Haydi hayırlısı....