Tıkır tıkır işleyen klavyeler, torna tezgahının devri, taşlama makinasının ileri geri giden tablası, Alaeddin-Kampüs seferini yapan tramvaylar, annenin salladığı beşik, Fenni Fırın Kavşağı'nda sürekli renk değiştiren trafik lambaları...

**

Vakit ne çabuk geçiyor, daha güne yeni başladık derken öğlen ezanı okunmak üzere... Puslu bir hava var. Yağmur yağıp yağmamak arasında...

**

Çocuklar gazetenin penceresinin altında top oynuyor. Sokakta bir kadın telefondaki kişiyle ağlayarak birşeyler konuşuyor...

**

Derken bir salâ okunmaya başlıyor... Es salatu ve's-selamu aleyke Ya Rasulallah! Es salatu ve's-selamu aleyke Ya Habiballah!

**

Kulaklığı hafifçe masanın üzerine bırakıp kendimize çeki düzen veriyoruz... "Bedesten esnafından .... vefat etmiştir. Cenazesi ikindi namazını müteakip Üçler Mezarlığı'na defnedilecektir. Allah rahmet eylesin."

**

"Allah rahmet eylesin" diye tekrarlıyoruz. Nasıl öldü acaba bir rahatsızlığı mı vardı? Yoksa hiç beklenmedik bir anda başına gelen bir kaza ile mi öldü..?

**

Bizim ölümümüz nasıl olacak acaba? Ölüme hazır mıyız?

**

Sonra 'Asr suresi' geliyor aklıma... "Asr'a yemin olsun ki insan gerçekten hüsran içindedir. Bundan ancak iman edip salih ameller işleyenler, birbirlerine hakkı tavsiye edenler ve sabrı tavsiye edenler müstesnadır."

**

Tefsir kitaplarında 'felah'ın tersi olan 'hüsran' kelimesi açıklanırken hem dünyada hem de ahirette bir hüsrandan bahsedilmektedir. Dünyada rahatta olan, felaha erdiğini sanan bir kişi aslında hüsran içerisinde olabiliyor. Asıl felah ebedi kalınacak ahirette olandır...

**

Hayat meşgalesi içerisinde kendimizi hayatın ritmine kaptırıp gidiyoruz, unutuyoruz...

**

Ayet-i kerimede geçen dua ile niyaz ediyoruz; "Rabbimiz! Şâyet unuttuysak veya hata yaptıysak bizi sorgulama. Rabbimiz, bizden öncekilere yüklediğin gibi bizim üzerimize ağır yük yükleme. Rabbimiz, güç yetiremeyeceğimiz şeyi bize yükleme. Bizi af ve mağfiret et ve bize rahmet et. Sen bizim Mevlâmız'sın..."