Kültür ve sanat alanında ülke olarak uzun senelerdir milletimize kayda değer eserler sunulamadı, demiştik önceki yazılarımızda. Bunun yegâne sebebi din olarak görüldü. Din hayattan kovuldu ama yine bu sahada tek bir ilerleme görülmedi. Yanlış yapıldı. Kadîm değerlerimize de yazık oldu. Bir nesil boşa kürek çekti. Oysaki bizim bırakınız kendi insanımızı tüm dünya insanlığını ayağa kaldıracak değer ve kültür birikimlerimiz var. Bu konuda çok geç kaldık. Artık bugün eğitimde de sanatta da toparlanma ve eski kadîm kültürümüzü kucaklayarak yeni hedeflere koşma zamânıdır.

Efendim eğer eğitimde, kültür ve sanatta, fikir ve düşünüşte yanı sıra medyada yeni atılımlar yeni girişimler gerçekleştirmezsek gelecekten söz etmek mümkün değildir. Ne kadar iyi olursanız ne kadar yardımsever ne kadar birikimli olursanız olun bunu insanlığa anlatamadıktan sonra bir işe yaramaz. Ancak kendinizi tanıtarak dünyâya sözünüzü geçirebilirsiniz. Bu hakikate göre yapacaklarımız planlanmalı. Artık dünya çapında bizi ve değerlerimizi anlatacak hatta dünya medyasını doğru yönlendirecek tanıtımın ve kurumlarımızın olması elzemdir, diyoruz. Ve derhal kollar sıvanmalı.

Aksi takdirde kendi vatanımızda dahi bizi yeren, uluslar arası câmiada bizi kötüleyen medyanın elinde oyuncak olmaktan kurtulamayız. Maalesef memleketimizde hâlâ bizi biz yapan değerlerimizi küçük duruma düşüren, yok etmeye çalışan, aşağılayan sözüm ona sanatçı kılıklı kişilerin icra ettikleri rezilce şeyler devam ediyor. Sanat algısını yozlaştıran bu yoz insanlar artık yerini kadîm değerlerimizi baş tâcı eden gerçek sanatçılara bırakmalıdır.

Sanat, geçmişten istifâde ile geleceği kucaklar. Geçmişi silersen ne idüğü belirsiz yoz yenilikler bugün olduğu gibi sanatçıyı yozlaştırır. Hakiki sanatçı toplumun içinde yaşar. Zerre zerre benliğini toplumda yaşayan ruh dinamikleriyle besler. Ayni zamanda toplumdan üste, aşkın bir yetenekle toplumun geleceğini dokumada öncülük eder. Bu yönüyle sanatçı öncü kişiliktir.

Sanatçının hayal ufku normal kişinin kavrayamayacağından öte zengindir. Sanatçı birikimlidir, kendi insanın köklerinin derinliklerinde mevcut olanı ruha tılsımlı dokunuşlarıyla eserlerini ortaya koyar. Sanatçının hayal dünyâsı rûha açılır, açıldıkça rakikleşir, engin bir kavrayışla sahasında gönlü okşayan eserler çıkarır. Sanatçı kendi ufkunda çıktığı mânâ yolculuğunda azığı rûhî melekeleridir. Sanatçı meyveli ağaç olma yönünde eserlerindeki kaynağı ruh birikimlerinden alır. Ruhsuz sanatçı bir hiçtir. Yozdur, yaptıklarının bir kıymeti harbiyesi olmaz, zaman içinde silinir gider.

Eskilerden Yunuslar, Itrîler, Fuzûlîler, Şeyh Gâlipler, yenilerden Necip Fâzıllar, Sezâî Karakoçlar ruh adamıydılar. Onların oluşturdukları bilinçle toplum ayakta kaldı. Dünya onların şahsında değerlerimizi hayırla yâd etti. Onlar sundukları eserlerle topluma öncülük yaptılar, bir çığır açtılar. Topluma aynalık ettiler. Ve onlar hakikat yolunda sanat adına erenlerden ermişlerden oldular. İşte sanat budur.

Sanatçı tıpkı Yunus gibi Anadolu erenidir. Söz ve icraatlarıyla, seni-beni-bizi ortaya koyar. Âdeta o bendir, beni yâni toplumu yansıtır. Avrupa’daki mösyöleri değil onların finolarını onların bestelerini değil onların Mozartlarını, Beethovenlerini onların müziğini değil beni yansıtır. O beni çalar, beni söyler. Gerçek sanatçı toplumda yaşayan fazilet birikimlerini ete kemiğe büründürür, engin birikimiyle eserini ruh derinliğiyle topluma sunar. Toplumun kişiliğini geliştirmede, geleceğini şekillendirmede sanatçı dâima olumlu rol oynar. Hatta sanatçı insanına diriltici bir ruh yapısı inşa eder, geleceği kuşanma yönüyle halkın önünü açar.

Hz. Mevlânâ’nın dediği gibi sanatçı pergelinin bir ayağı sabit merkezde yâni kadîm değerlerde bir ayağı ise dünyâyı dolaşmadadır. İşte sanatçı böylesine bir çağdaş anlayışla toplumda yaşar. O bu hâliyle hem yaşayan değer olur hem de çağa ışık tutar, rehberlik eder.

İnşaALLAH sanata ve sanatçıya bakış açımız bu doğrultuda şekillenir. Artık bu konuda yeni atılımlar yapma zamânı gelmiştir. Ha gayret!