Gelin – kayınvalide problemlerinde önemli bir etkende gelinin annesidir. Anne öncelikli olarak kızını hayata hazırlamalı, sorumluluklarının bilincini kazandırmalı, dişil enerjisini oluşmasını desteklemeli, kendini geliştirmesine, özgüven kazanmasına, özsevgi, özsaygısının oluşmasına, kendini ifade edebilmesine destek vermelidir. Kızının mutluluğu için evliliğin olumlu yönlerini telkin etmesi, yerine göre kızını teskin etmesi, yönlendirmesi, motive etmesi önemlidir. Ancak gelinlerin anneleri de kızlarının evliliklerine sonuçlarını bilerek veya bilmeyerek olumsuz katkılarda bulunabilirler.

Anne, kızının evliliğine müdahale etmekten, devamlı kontrol etmek düşüncesinden vazgeçmelidir. Kızı ile damadının arasında gerginlik oluşmaması, dışarıdan yönlendirme yapmadan kendi ayakları üzerinde durabilmelerini sağlayabilmek için anne, kızının artık bağımsız bir ilişki içinde olduğunu kabullenmeli ve doğrudan müdahaleden kaçınmalı. Gelin de annesine saygılı bir dille sınırlarını net bir şekilde belirlemelidir.

Bir anne olarak her ne kadar zor olsa da kızının ilişkisine bakış açısı adil ve objektif olmalı, damadını da anlamaya çalışmalı. Aile ilişkileri üzerine tarafsız bakış açısı geliştirmeli, motive edici ve destekleyici yaklaşımlar geliştirmelidir. Eşler ise, ailelerini kendi aralarındaki sorunlara dahil etmemelidir. Anne çocukların sorunlarını kendilerine getirmeye kalktığı zaman diliminde bunları çözebileceklerini, kendilerini çok ileri boyutta bir şey olmadığı taktirde dahil etmemelerini söylemelidir. Yaşananları gelin ve damat unutabilir ama bu sefer ebeveynler bundan olumsuz etkilenerek, kızgınlık ve kırgınlıklarını yansıtabilirler.

Anne bir kadın olarak çocuğunun yaşadıklarından olumsuz etkilenerek devamlı onu düşünebilir, yaşananları tam olarak bilemediği ve göremediği için pireyi deve yaparak olumsuz çıkarımlar yapabilir. Bunun etkisiyle evliliğe müdahale edebilir. Anne kendi yaşadıklarının etkisiyle, genelleme ve kıyaslama yapmamaya dikkat etmeli. Kızına, eşine ve annesine sevgi ve saygı göstermesi için nasihatlerde bulunarak, sağlıklı bir ilişkinin oluşmasına gayret etmeli.

Damadının başta kendi eşi olmak üzere, çevresindeki diğer olumsuz örnekler yerine koymadan, hareket edebilmeli, eleştirme, suçlama, iğneleme, laf sokuşturup, hakaret etmemeli, güven ve saygı problemlerinin yaşanmamasına özen göstermeli. Anne, daha destekleyici ve pozitif bir tutum sergilemeli, olumsuz düşüncelerini paylaşırken çözüm odaklı bir dil kullanmaya özen göstermelidir.

Annenin damat adayına karşı olması nedeniyle kızını doldurmamalı. Damada karşı olması ve haklı çıkma isteği nedeniyle evliliğe müdahalelerde bulunmamalı. Damattan yüksek beklentiler içine girmesi, kızını etkileme çabası çiftlerin stresini artırabilir. Anne, beklentilerini makul seviyede tutmalı ve kızının mutluluğunun kendi isteklerinden ve kriterlerinden daha önemli olduğunu anlamalıdır. Devamlı kızından rapor alma eğilimde olmamalıdır.

Annenin kızının evini sık sık ziyaret etmesi, kızının devamlı gelmesini istemesi veya sürekli iletişimde olma isteği, çiftin özel alanını daraltabilir. Anne kızına duyduğu özlemi dengelemeli, ziyaret sıklığını azaltmalı, zamanlı zamansız aramalarını bırakmalı ve çiftin yalnız vakit geçirmesine izin vermelidir. Kayınvalidesine ziyaretler ile ilgili gerekli tavsiyeleri yapmalı. Bayramlarda, tatillerde gereken dengenin kurulması için kızına yardımcı olmalıdır.

Bazı anneler evlenmeden önce kızı ikinci planda iken devamlı tartışırken evlenince bir anda kıymeti olur, kendi ihtiyaçları için kızına duygu sömürüsü yapabilir. Çocukluğundan bu yana böyle bir ilgi görmemiş kız, annesinin bu ilgisinin etkisinde kalarak, annenin isteklerine aklı yerine duygularına göre hareket edebilir. Anne, kızının mutluluğundan ziyade kendi ihtiyaçlarını önceleyen, kızının boşanıp gelmesin, kendinin hizmetlerini görmesini isteyecek kadar ileri giden anneler olabilmektedir. Anne ajitasyonlar ve manipülasyonları bırakıp, kendi bencil duygularından arınıp, kızının hayatını olumsuz etkileyecek şekilde hareket etmemelidir.

Anne gerek evlenmeden önce, gerek evlendikten sonra maddi konularda aşırı taleplerde bulunmamalı, kızını da bu şekilde yönlendirmemeli. Mutluluğun parada, maddiyatta olmadığının bilincinde hareket etmeli. Karşı tarafın imkanları ölçeğinde nişan, düğün şartları öne sürmeli. Evlendikten sonra damadın kendisini yetersiz hissedecek şekilde yaklaşımlarda bulunmamalı. Eksik yapılanlar veya yapılan maddi yardımlar başa kalkılmamalıdır. Damadı baskı altına alacak şekilde maddi yardımlarda bulunmamalı veya başa kakmamalıdır.

Kızına güç, ego pompalayıp, her istediğini makul görmemeli. Kızına, “erkek kahrını çekmene gerek yok”, “en ufak bir şey yaparsa çık gel”, “ben seni bunun için mi okuttum” vb. nasihat ve desteklerde bulunması, alttan alttan gizli mesajlar vererek damat hakkında olumsuz düşünceler aşılayabilir, böylece ilişkide güven sorunu yaratabilir. Evliliğe adapte olmakta zorlanan kızının sabır ve mücadele etmesine gerek bırakmayacaktır. Kızının yuvasının yıkılmaması için pozitif olmalı, çiftlere buna göre destek vermelidir.

Anne, kendi ilişkisel sorunlarını ya da hayatındaki zorlukları, kendi olumsuz duygu ve düşüncelerini sürekli çiftle paylaşırsa, onların ilişkisini de olumsuz etkileyebilir. Anne, kendisine destek verecek başka sosyal destek mekanizmaları oluşturmalı, hayatının odak noktasına kızını almayı bırakmalı, kızının evliliği üzerindeki duygusal yükünü azaltmalıdır.

Gelin ve damadın çocuk sahibi olma, taşınma, kariyer gibi konulardaki kararlarına karışmak, her türlü özel bilgiye sahip olmaya çalışması, çiftin mahremiyetini zedeleyebilir, evlilik içinde gerginliğe yol açabilir. Anne, bu tür önemli konularda kendi fikirlerini sunmak yerine çiftin kendi kararlarını almasına izin vermelidir.

Gelin-Kayınvalide serimizin sonuna geldik. Netice itibariyle bu işin tarafları sevgi, saygı, sabır, hoşgörü değerlerini kuşanmalı, iletişimde açık, net ve şeffaf olmalı, empati yaparak anlayışlı yaklaşımlar sunarsa problemler oluşmaz, oluşsa bile çok rahat bir şekilde çözülebilir.