Güzel dînimizin güzel kâideleri tam anlamıyla doğru olarak öğrenilip samimiyetle uygulandığında bu şekilde ortaya çıkacak bir yaşantı tarzı emin olun hem bireye hem de topluma huzur ve mutluluk getirecektir. Günümüzde insanlar, sanal dünyânın yaygınlaşmasıyla git gide yalnızlaşıyor. Hatta herkes bu yalnızlaşmaya ne yazık ki saygı da duymak durumunda… Kişilerin kendi kafalarında kendilerince oluşturduğu yanlışlar dünyâsına başkaları karışmasın, her yanlış hoş görülsün, isteniyor. Halbuki diğer insanlara zarar veren yanlışlar birçok durumda bizim birlik ve berâberliğimizi bozabiliyor.

Çocuklara doğru davranış biçimleri kazandırmak, gençleri sapkın fikirlerin kurbânı olmaktan korumak, insanımıza iyi vatandaşlık şuuru vermek adına din eğitimi ihtiyâcı bugün bir zarûrettir. Dînin toplum üzerindeki etkisi inkar edilemeyen bir gerçektir ve dînin toplumdaki etkisi ne kadarsa bu aynen o kadar okul eğitimlerinin her kademesine yansımalıdır. Bütün dünyâda din eğitimine önem veriliyor. Zirâ insanların sevgi duygusuyla korku hislerini yenmesi, insanları severek, sayarak onlarla bütünleşmesi yalnızca din eğitimiyle kazanılabilir. Kâinattan insana, insandan tüm insanlığa, insanlıktan hayvanlara hatta çevreye varan bir sevgi eğitimi anlayışı ancak din eğitimi ile sağlanabilir.

Din eğitimi vesilesiyle insana kazandırılan ‘Allah(c.c) sevgisi’ ile ana-baba, akraba, komşu, arkadaş, kardeş sevgisi daha çabuk kazandırılabilir. ‘Allah korkusu’ ile kötülüklerden uzaklaşılır, çirkine yaklaşılmaz, başkalarına zarar verici davranışlar işlenmez. Bireysel ve toplumsal pek çok problemin çözümünde hatta dünyâda vâr olan buhranların giderilmesinde doğru ve amaca uygun biçimde verilecek ‘din eğitimi’ en etkin rolü oynar. Bugün gençlerimizin icra ettikleri tüm yanlış taşkınlıklar ancak ve ancak temelden verilmesi gereken bir din eğitimiyle önlenebilir. Bu sebeple yeni başlayan eğitim ve öğretim yılında; “Milli Eğitimimize temel olarak ‘Din Eğitimi’ esâsı mutlaka gelmelidir”, diyoruz.

Yeni yetişen nesillerin, ruh ve beden sağlığını koruyabilecek duygu, fikir ve davranışlarını huzurlu ve mutlu kılacak en ideal kâideler din eğitiminde mevcuttur. Gencinden yaşlısına insanlarımızın sürekli şikâyet psikolojisinden kurtulmaları, hayâta dâir korku ve endişelerini gidermeleri, başarısızlık ve ümitsizlik deryâsında boğulmamaları için din eğitimi şarttır. Bu iş ehil olmayan kişilere bırakılmamalıdır. Özellikle memleketimizin geleceği olan yeni yetişen neslimize örgün ve yaygın eğitim kademelerinin hepsinde seviyelerine uygun din eğitimi verilmelidir. Bu hususta eğitimciler, din eğitimcileri, din görevlileri hatta diğer meslek dallarındaki ehil kişilerle ‘din eğitiminin nasıl yapılacağına dâir’ gerekli görüş alışverişlerinde bulunularak en doğru biçim tespit edilmelidir. Hatta toplumda yerleşmiş olan yanlış dîni bilgi ve hurâfelerden arındırılmış bir eğitimin nasıl sağlanabileceği üzerinde çalışmalar yapılmalıdır. Birçok alanı kapsayan bu çalışmaların yapılmasını ilgililerden bekliyoruz. Bütün istek ve çabamız yeni yetişen genç neslin doğru istikâmet üzere en güzel şekilde yetişmesi içindir.

Eğitimde yapılan hatâlar kişileri hayat boyu etkiler. Özellikle din eğitiminde ilk eğitimciler olan anne babaların yapacakları hatâlar ilerleyen yaşlarda bireyde çok kötü sonuçlara sebebiyet verebilir. Öğretmenlerde bunun dışında düşünülemez. Eğitimde kırıcı tenkitler yerine olumlu tenkitler faydalıdır. Kişi kendi kendini tenkit etmesini de öğrenmelidir. Bu şekilde birey çevresindekilerle iyi geçinmenin yolunu öğrenebilir. Aile büyükleri çocuklara eğitici bir rehberlik yapmalı başkalarını kıyaslamada karşısındakini küçültmeden doğru örneklerle bir kıyaslama yapmalı, kıskanma duygusunu pekiştirmemeli, bir şeyi yaptırmak için tehdit etmemelidir. Din eğitiminde eğitimciler korku yerine sevgiyi temel baz almalıdır. Hele bu yanlışlar din eğitiminde hiç kullanılmaması gereken hatâlardır. Genç bireylerin küçük dünyâlarına büyük ufuklar koymak ancak doğru bir biçimde verilecek ‘Din Eğitimi’ ile mümkündür.