Ülkemizden 14 Türk vatandaşının, eğitim sistemimizde her öğrencimizin zorunlu olarak gördüğü ‘Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi’ dersinin kaldırılması için 2011 yılında Avrupa İnsan Hakları Mahkemesine (AİHM) başvurusu üzerine, (üç sene önce) mahkeme geçtiğimiz hafta başvuruyu sonuçlandırdı. Buna göre mahkeme, Türk hükümetinden, öğrencilerin derhal zorunlu olarak gördükleri ‘Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi’ dersinden muaf tutulmalarını istedi.

Bu kararı kabul etmek mümkün değil. Bir kere Avrupa’daki ülkelerin çoğunluğunda bu kural uygulanmıyor. Kendi uygulamadıkları kuralı bize dayatmalarında hangi mantık işliyor, anlamak mümkün değil? Hatta zorunlu ‘Din Dersi’ söz konusu Avrupa ülkelerinde daha katı bir şekilde hem de uzun zamandır uygulanıyor. Öyle ki Almanya dâhil pek çok ülkede ‘Din Eğitimi’ daha anaokullarından başlıyor. Hem de bizim İmam Hatip Liselerimizdeki müfredat saatini daha aşkın bir şekilde bu eğitim uygulanıyor. Her anaokulunun bahçesinde kiliseler var orada çocuklara uygulamalı dînî öğretiler gösteriliyor.

Böyle yaptıkları halde bile Avrupa gençleri hâlâ ahlâkî sefâletten kurtulamıyor. Avrupalı gençler alkol, kumar, uyuşturucu ve fuhuş kucağında kol geziyor. Çünkü bozuk ve tahrif olmuş İncil Avrupalı gençlere bir şey veremiyor. Kiliselerde verilen eğitim kendi öğrencilerini dahi tatmin etmiyor. İslâm’a sempati ve istek duyulmasından korkan Avrupa ve hatta dünya, son yıllarda İslâm’ı karalamak için İslâmafobi icâd etti. Ne yanlış bulsalar kusursuz İslâm’a yamamaya çalışıyorlar. Bunlara ilâve kendileri örgütler icâd ederek yüce ve yüksek İslam dînini kötülemeye gayret sarf ediyorlar. Bu düşük davranışlar artık tutmuyor ve tutmayacak.

‘Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi’ dersinin içinde ne var ki bu kadar korkacak? Bu dersin muhtevâsında bütün dinler anlatılıyor. Tüm dünyânın kabul ettiği ahlâkî normlardan bahsediliyor. Doğru, çalışkan, adâletli, hak-hukuk gözetmenin ehemmiyeti, yardım etmenin önemi vurgulanıyor. Bu derste bütünüyle İslâmiyet anlatılmıyor. Ucundan, kıyısından, azıcık da köşesinden değiniliyor. Bu korku neden? Üç kuruş etmez şu dünya hayâtında insanların uyacağı hiç mi kâide olmasın. İlkesiz ve kuralsız bir dünyada yaşamak dünyâyı cehenneme çevirir. Bu nasıl anlayış? AİHM’in karârını bir eğitimci olarak esefle kınıyoruz. Her zaman ki isâbetsiz kararlarında birisi bu da.

Konuyu daha iyi tahlil etmek için Avrupa ülkelerindeki ‘Din Eğimi’ durumlarına bakmak da yarar var.

Avrupa ülkelerinden Almanya’da mevcut anayasaya göre ‘Din Dersi’ kamu okullarında düzenli olarak okutuluyor. İngiltere’de bütün okullar güne toplu duayla başlar bu yasal bir emirdir. ‘Din Dersi’ resmi okul programlarında yer alır. İspanya’da İlk ve Ortaokullarda tüm devlet okullarında ‘Din Dersi’ zorunlu görülüyor. İsveç’te Bütün devlet okullarında ‘Din Dersi’ eğitimi görmek zorunlu. Norveç’te İlk ve Orta öğretimde yine ‘Din Dersi’ zorunlu, Danimarka’da da zorunlu. Avusturya’da ilk-orta, eğitim, ziratta ve orman fakültelerinde zorunlu sâdece özel okullarda seçmeli. İtalya, Belçika, Finlandiya, Portekiz, Polonya’da seçmeli daha yazmaya gerek yok. AİHM Türkiye için bu karârı vermeden evvel önce kendi bünyesindeki uygulamalara bakması yeterli. Hadi onlar neyse de bizdekilere ne demeli?

Her zaman bahsettiğimiz gibi ‘din eğitim’inden kimse korkmamalı. Bu eğitim diğer eğitimlerden daha önce verilmesi gereken temel eğitimdir. İnsanın yaşadığı şu kısacık dünya hayâtında insan iletişlerinin müspet yönde gelişmesinden tutunda en doğru davranışları ortaya koymanın en kestirme yolu ilâhi hakikatlerin öğretildiği ‘din eğitim’inden geçiyor. Dinsiz bir hayat eksik, kusurlu ve zevksiz bir hayattır. Din hayâtı anlamlandırır, yaşantıya meşru bir çerçeve çizer bu da kişiye ve topluma ahenk ve düzen getirir. Din hayatta mutlu olmanın yollarını gösterir. Bu kadar dîne karşı olmak, ‘din eğitim’inin verilmesini istememek insanlığın iflâsının göstergesidir.

AİHM’in aldığı karârı asla tasvip etmiyoruz, herkesin ‘din eğitim’ine ihtiyâcı olduğunu düşünüyoruz vesselam.