Rahmet bulutlarını gönder Allah’ım gönüllerimize! Yıka gönül arazilerimizi. Tıpkı yeryüzüne gönderip de tertemiz yaptığın gibi… Çatlamış topraklarımız kavuşsun, kurumaya yüz tutmuş tohumlarımız yeşersin, bir başakta yüzlerce deneler oluşsun!

Rahmet bulutlarını gönder Allah’ım gönül yamaçlarımıza! Yeşersin taşlaşmaya yüz tutmuş tepelerimiz. Nice dal budak salsın gönül ağaçlarımız gökyüzüne. El açarak Sana!

Rahmet bulutlarını gönder Allah’ım gönül iklimlerimize. Dondurucu kışlarla soğumuş yüreklerimiz ısınsın Senin muhabbetinle. Bir bahar özlemiyle kucaklayalım sevgin ve muhabbetini.

Rahmet bulutlarını gönder Allah’ım gönül denizlerimize! Soluklanalım sahilin seherlerini. Açılsın içimiz, aydınlansın yüzümüz, ışıl ışıl olsun gözlerimiz. Yelkenler açsın Sana doğru gemilerimiz. Senin sevdanı getirsin habercilerimiz. Bir dalgadan diğerine geçerken, âlemler geçsin Sana doğru gönüllerimiz…

Rahmet bulutlarını gönder Allah’ım gönül ufuklarımıza! Seninle bakalım ufkumuza… Sensizliğin acısından kurtulmuş olarak… Sana doğru açılan ellerde Seni bularak… Seni bulan gönüllere, gönüllerimizde yer vererek… Sensizliğin acısından Sana sığınarak…

Yağdır rahmetini gönül tepelerimize Allah’ım! Hiçliğimizi anlayıp ağlayalım. Ovalara konsun kabarmış nefislerimiz. Kırılsın tepelerimizin gururları. Açarak kollarımızı, kucaklaşalım kardeşlerimizle. Hep Senin olduğumuzu bilelim. Hep Sen’den geldiğimizi kavrayalım. Hep Sana varacağımızı anlayalım. Sevdikçe birbirimizi Senin için, Senin tarafından daha çok sevileceğimizi bilelim!

Doldur gönül kaplarımızı rahmetinle Allah’ım! Dökülsün etrafından muhabbetin! Sevgini saçalım âleme. Sevilmesi gereken Seni! Yanılması gereken Seni…

Aç gönül gözlerimizi rahmetinle Allah’ım! Hep Seni temâşâ edelim. Âleme rahmetinle bakalım. Kullarını rahmetine çağıralım.

Ne güzel çağrıdır o…