Çocuklar ilk eğitimini ailede aldıktan sonra ruhen ve bedenen bir olgunluğa eriştikten sonra okula başlarlar. “Eğitim ailede başlar” sözünü sık sık duyarız. Peki ailede eğitim verilmemiş ya da pek çok alanda eksiklikleri olan çocuklar okula başladıkları takdirde neler ile karşılaşırlar? Gelin bir de gelişim becerileri açısından bakalım.

**

1-Özbakım becerisi: Çocukların gelişim özelliklerine uygun olarak kişisel bakımını üstlenebilmesi için gerekli olan becerilere denilmektedir. Tuvalet, yemek yeme ve giyim gibi becerilerde eksiklikleri olan bir çocuğun okula başlaması hem kendisi hem de öğretmeni için sıkıntılı bir hal alabilir.

**

2- Bilişsel (zihinsel) gelişim: Bireydeki akıl yürütme, düşünme, bellek ve dildeki değişimleri kapsar. Eğer çocuğumuzu okula erken veya geç gönderiyorsak kendi akranları ile değil de kendisinden büyük veya küçük yaş gruplarıyla gönderiyorsak işte burada devreye bazen düşünme, bazen ise akıl yürütme gerektiren aktivitelerde problem yaşayabiliyor içerisinde bulundukları durum onları üzüp canlarını sıkabiliyor. Her yaşın kendine ait gelişim süreci olduğunu unutmamalı ve yavruları kendi akranlarından ayırmamalıyız.

**

3- Psikomotor gelişim: Günlük hayatta gerekli olan hareketleri yapabilmeye motor becerileri denir. Bir çocuk okul dönemine kadar makas ve kalem ile tanışmamış ise küçük motor gelişimi ne yazık ki gelişmemiş oluyor. Sınıf içi faaliyetlerde geriden takip etmesine neden oluyor. Bunun için ev içerisinde çocuklara bol bol makas, kalem ve oyun hamuru verilmelidir.

**

4- Duygusal sosyal gelişim: Çocuğun etrafıyla iletişim kurabilmesi yaşadığı kural ve değerleri öğrenerek, buna uygun davranışlar sergileyebilmesi, kendisini ifade edebilme becerileri kazanabilmesidir. Çocuğun ilk duygusal ve sosyal gelişimi annesiyle başlamaktadır. Anne ile bir çocuk ne kadar sağlam bir ilişki kurarsa çevresiyle de o kadar uyumlu olur.

5- Dil gelişimi: İnsanlar arası etkileşim sağlar. Duygu, düşünce, istek ve arzuları aktarmakta yardımcı olur. Bir çocuk için dil gelişimi ilk 3 yıl içerisinde gelişmektedir. Ve bu süreç çok önemlidir.

**

Şimdi gelelim işin özüne.

Biz annelerin evde eğitemediği, yetiştiremediği çocuklarımızı öğretmenlerimizin eğitmesini bekliyoruz. Yok böyle bir dünya. Her fırsatta “Odana git, ben gel diyene kadar gelme.” dediğimiz, canımız her istediğinde ödül ya da ceza verdiğimiz, hiçbir zaman kendisini ifade etmesine müsaade etmediğimiz, koca bir baskı altında yetiştirdiğimiz evladımızı öğretmeninden eğitmesini bekliyoruz. Hayır efendim. Eğitim ailede hatta annede başlar.

**

Önce biz değerli anneler, anne olduğumuzu ve yavrularımızın bize emanet olduğunu hatırlayacağız. Geleceğin Fatih ve Nene Hatunlarını yetiştirdiğimizi unutmayacağız. Ve son olarak da öğretmenlerimizin evde başlanan eğitime devam etmelerini isteyeceğiz.

Tüm yavrucaklar için çok hayırlı bir eğitim yılı olmasını diliyor, sevgili ebeveyn ve öğretmenlerin de şefkat, sabır ve merhamet çerçevesi içerisinde geleceğin Fatih ve Nene Hatunlarını yetiştirmesini istiyorum.