Sevgi toplumuna doğru

İnsanın şu dünyada tek başına yaşayamadığını, yüzlerin, binlerin veya milyonların bir araya gelerek bir toplum oluşturduklarını görmekteyiz. Bu;
— İnsanların zor ve büyük hacimli işlerde işler de birbirleriyle yardımlaşma ve dayanışmasını,
— Acı ve üzüntülü günlerde acıların paylaşılmasını,
— Sevinçli zamanlarda sevinçte ortak olunmasını ve
— İhtiyaçların karşılanmasında insanların birbirlerine yardımcı olmalarını sağlaması açısından çok önemlidir.
Normal toplumlar bu gayeleri hedef alırlar, mutluluk ve saadeti kazanırlar.
Bu gün dünyamızı çepeçevre kuşatan ve “Küresellik” gibi söylemlerle karşımıza çıkan bir başka toplum yapısı ise;
— Sen çalışacaksın ben yiyeceğim,
— İşlerin ve zorlukların yüklenilmesini sen yapacaksın ben safa süreceğim,
— Sevinçler bana kederler sana olacak mantığının hâkim olduğu topluluklardır.
Burada “ben” diyenler küçük bir mutlu azınlık oldukları halde “sen” sözünün muhatapları milyonluk bütün bir toplumlardır.
Bu iki toplum yapısı içerisinde mutlu olabilmek, mutluluğu yakalayabilmek her halde birinci toplum yapısında mümkün olacaktır. Çünkü ikinci toplum yapısında büyük çoğunluğun kendi çıkarları için çalıştırılabilmesi ancak yönetimi ele geçirmek ve sürekli elde tutmakla mümkün olacaktır. Toplum içerisinde bu zorba yapıyı hissedenlerin itiraz edecekleri, baş kaldıracakları veya kendilerine taraftarlara bularak isyan edecekleri açıktır.
İşte bu itirazların ve isyanların susturulması ve hatta boğularak bastırılması için toplumu kendi mutlulukları için ezenlerin elinde bir takım güçler bulundurması tabiidir.
TOPLUM NASIL ALDATILIYOR
Bütün bir toplumu veya küreselleşme projelerin uygulandığı günümüzde bütün insanlığı kendilerinin köleleri gibi gören bir zihniyet, bir inanış bulunmaktadır. Kendilerine “Irkçı Emperyalistler” dediğimiz bu adamlar tarihi seyir içerisinde önce krallıklar ve tiranlar kanalıyla bu isteklerini yürütmeye çalışmışlardır. Ancak, ırkının üstünlüğüne inanan Hitler gibi bazı kralların elindeki güçlere güvenerek bunlara baş kaldırması üzerine bu tip insanlarla bütün insanları kendi istekleri doğrultusunda çalıştıramayacaklarını görmüşler ve taktik ve strateji değişikliğine gitmişlerdir.
Önce dünyayı iki kutba ayırmışlar, paraya dayalı, kapitale dayalı, faize dayalı bir ekonomik düzeni kurmuşlardır. Bu düzenlerinde kâr da serbesttir, faiz de… Hemen bunu karşısına ise bir güç olarak organize edebilecekleri çalışan kesimleri, işçileri, köylüleri, çiftçileri içine alan emeğe dayalı bir sitem kurarak adına sosyalizm veya komünizm demişlerdir. Bu ekonomik düzende kâr’da yasaktır, faizde… Bu düzenlerin komşu ülkelerdeki açınımlarını ise sağcılık ve solculuk olarak isimlendirmişlerdir.
Bu iki gurup arasında milli gelirin paylaşılması açısından büyük farkları ortaya bunları birbirleriye her sahada çarpışır, savaşır hale getirmişlerdir.
Kapitalizmin kurucusu ve yürütücüsü Adam Scmith, Keynels gibi adamlar da Komünizmin kurucusu ve yürütücüsü olarak görünen Karl Maks, Troçki ve Lenin adamlarda başta açıklamaya çalıştığımız “Irkçı Emperyalist” grubun adamları olmalarıdır. Ayrıca insanların maddecilikte kalması ve hiçbir şekilde maneviyata yönelmemesinin temin edilmesi gayesiyle ortaya Darvin, Durkaym ve Froid gibi adamlar ortaya çıkartılmışlardır.
Bu iki düzenin bir kesit olarak dünya kamuoyuna duyurulabilmesi için Almanya’da ki Berlin duvarını örenlerde ve sonra da yıkanlar yine bunlardır.
BİR AVRUPA HATIRASI
1982 yılında yurdumuzda yapacağımız bir yatırıma ortak toplayabilmek için Almanya’ya seyahat yapma imkânları buldum. Bu arada bazı hissedarların paralarını ülkemize havale edebilmek için bizim Türk bankalarının birisinin Berlin Şubesi müdürü ile görüşme yapıyoruz. Müdür bey bir ara yatırımının Genel müdürlüğünü yürüten bana dönerek;
— Müdür bey, dedi. Doğu Berlin’i ve Doğu Almanya’yı gördünüz mü? diye sordu. Ben de kendisine;
— Evet, gördüm. Trenle bir seyahat yaptım dedim.
— Orada insanların nasıl birer esir, birer köle olarak çalıştırıldığını da gördünüz mü?
— Evet, gördüm, dedim. Adam arkasından söyleyeceğini söyledi.
— Komünizm ve onun fikri adı olan osyalizm işte böyle baskıcı bir rejimdir.
Hâlbuki bak, bizler ne kadar hürüz, her istediğimizi yapabiliyoruz, dedi. Ben de kendisine;
— Şu faizcikle, haksız vergi sistemiyle, açıktan para basmak suretiyle, yapancı paralar karşısında paramızı düşürerek yaptığınız Kambiyo oyunlarıyla her yıl milleti ne kadar soyuyorsunuz? Bunu bir hesabını bana verir misiniz? dedim.
Hangi malı alsak onun içerisinde birikmiş üç de bir oranında faizi, üç de bir oranında haksız vergileri bizler ödüyoruz. Kanunla yasal hale getirdiğiniz her türlü sigorta işlemlerinde sonuçta paramız İngiliz Liloy’da gitmiyor mu?
Millet çalışıyor ama sonuçta kazandığı, emeğinin karşılığı parasını “Üçkâğıt oyunuyla” elinden alınıyor” dedim. “Bunun neresini beğeniyor, neresine övgü düzüyorsunuz?”
Görüldüğü gibi bütün dünyaya kendi çıkarları için çeki düzen vermeye çalışanlar insanların karşısına bir değil iki kukla ile çıkmaktadırlar. Kurdukları allı şanlı tiyatrolarında bu iki kuklayı birbiri ile dövüştürüyorlar. Kendilerine ait medya organlarıyla bunların haberlerini ve yorumlarını yaparak ülkede bunlardan başka kimse olmadığına, bunların da birbirlerinin aymaz düşmanları olduğuna halkı inandırıyorlar. Halk ise ya bunu ya da ötekini tercih etmeye mecbur kalıyor. Veya bir müddet birini deniyor bakıyor ki eziliyor, müddetleri bitince ise bu kere diğerini denemek üzere başının üzerinde taşımaya başlıyor.
Yukarı da izah edildiği gibi aslında bunların birbirlerinden hiçbir ayrı farkları olmayıp her ikisi de aynı kuklacı tarafından oynatılmaktadır. Bunların ikisine birden verilecek kelime; “İşbirlikçiler” olmalıdır.