Türklerin, Balkanları acı bir şekilde terketmesinin üzerinden tam 103 yıl geçti. 600 yıl boyunca Osmanlı toprağı olan Balkanlar trajik bir şekilde kaybedildi. Zamanın vizyonsuz dış politikası, yıpranmış ve içerisine siyaset bulaşmış bir ordu, savaş yorgunu bir imparotorluk güzel Balkanların elimizden çıkmasına sebep oldu...

**

Halbuki Balkanlar, Anadolu'dan daha fazla Osmanlıydı. Bulgaristan'dan Hırvatistan'a, Romanya'dan Karadağ'a, Batı Trakya'dan Bosna-Hersek'e ve Sırbistan'a kadar her yer buram buram Osmanlı kokuyordu. Tembellikten ve uyumaktan başka bir şey bilmeyen Karadağlıların başlattığı isyan ateşiyle Balkan topraklarını birbir kaybettik..

**

Önce Karadağlılar, arkasından Sırplar, Bulgarlar, Yunanlılar saldırdı. Çatalca'ya kadar olan tüm toprakları kaybettik. Az daha İstanbul bile Bulgarların eline geçiyordu. Rusların yapamadığını Bulgarlar yapıyordu. Ecdad Yadigarı Selimiye Camiisine Bulgar Kralı çizmeleriyle girdi...

**

Milyonlarca Türk, Anadolu'ya akın etti. 500 yıl boyunca huzur içerisinde yaşayan Balkan milletleri, Türk komşularını boğazladı, evlerinden kovdu, evlerini yıktı. Türkler, 5 asır sonra anavatana geri döndü. Geride bir avuç Türk kaldı. Bulgaristan'da, Makedonya'da, Batı Trakya'da Kosova'da ve Romanya'da Türkler azınlık durumuna düştü. Muhacirler, Anadolu'da da uzun süre halk tarafından benimsenmediler, dışlandılar. Muhacirler, geride acı hikayeler, yanık türküler bıraktılar..

**

Balkan faciasının üzerinden bir asır yıl geçti. Kendilerini yıllarca adaletle yöneten Türklere bu zulümleri Balkan milletleri huzura, refaha ve mutluluğa kavuştu mu? Osmanlı'nın ahı mı tuttu? Yoksa zulme uğrayan Türkler, çok ağır beddualar mı etti? Bilinmez ama görünen tablo Balkanların mutsuzluğudur. Sırp müzisyen Goran Bregoviç'in “Balkanların Sessizliği” isimli bir şarkısı var. Aslında bu şarkıyı “Balkanların Mutsuzluğu” diye değiştirsek daha anlamlı olur...

**

Osmanlı'dan sonra Balkan milletlerinin bir daha yüzü gülmedi. Balkanlar, Türklerden sonra hep savaşlarla, toplu katliamlarla, soykırımlarla ve fakirlikle anıldı. Türkler, Balkanlardan çekildikten bir yıl sonra Romanyalılar, Sırplar, Yunanlar, Bulgarlar birbirine girdi. Pastayı paylaşamadılar. Hepsinin de büyük bir ülke kurma hayali vardı. Sırplar, “Büyük Sırbistan”, Bulgarlar, “Büyük Bulgaristan”, Hırvatlar, “Büyük Hırvatistan” kurma hayaliyle birbirlerini kesti durdu...

**

İkinci Dünya Savaşı'nda Hitler'in ordusu Yugoslavya'ya girdiği zaman Hırvatlar, Nazilerin de yardımıyla 1 milyon Sırbı katletti. Sırbistan, 2. Dünya Savaşı'nda toplu mezarlığı dönmüştü adeta. Halbuki 30 yıl önce aynı zulmü Bulgarlarla birlikte Türklere yapmışlardı. Yugoslavya'nın dağılmasının ardından tekrar birbirlerine girdiler. Kan gövdeyi götürdü. Yine en büyük zulmü Müslüman Boşnaklar ve Arnavutlar gördü. Kitlesel katliamlar yaşandı ve dünya izledi. Bu kez Sırplar, yüzbinlerce Boşnak'ı, Arnavut'u ve Hırvat'ı katletti..

**

Balkanlarda savaşlar ve gözyaşları hiç bitmedi aslında. Şu an Goran Bregoviç'in şarkısında dediği gibi “Balkanların Sessizliği” yaşanıyor. Ama sadece fırtına öncesi sessizlik bu. Arnavutlar, Büyük Arnavutluk ülküsünü canlandırmak istiyor. Kosova ile Arnavutluk'un birleşmesini istiyorlar. Sırplar, bunu önlemek için Kosova sınırına büyük bir askeri üs yapıyor...Fırtına öncesi sessizlik yaşanıyor.

**

Bulgaristan, Yunanistan, Romanya ve Makedonya fakirliğin ve ekonomik krizin pençesinde. Bulgaristan, mafya ve çete ülkesi olmuş durumda. Romanya'da da aynı durum sözkonusu. Yunanlılar ise kırdıkları tabakların hesabını veriyor. Makedonya'nın ismini tanıyan bile yok Türkiye haricinde. Hırvatlar ise Balkanların en sevilmeyen milleti. Boşnakların ise tek umudu Türkiye.

**

İşte böyle bir tablo oluştu 100 yıl içerisinde. Osmanlı'dan sonra Balkan milletlerinin yüzü bir daha gülmedi. Mazlumların mı ahı tuttu, yoksa Osmanlı'nın laneti mi bilinmez; ama görünen o ki daha çok olaylar cereyan edecek arka bahçemizde. Türklersiz bir Balkanlar mutsuzluğa mahkum olmaya devam edecektir. Türk milleti olmadan Anadolu da Ortadoğu da Balkanlar da mutsuzluğu mahkum olacaktır...