Sevgili Yavrum!

Bizler bu dünya için yaratılmadık. Bilâkis ebedî olan ahiret için yaratıldık. Ancak, bu dünyadaki yaşayışımız, ahiret hayatını şekillendirecektir. Onun için dünyada yaptığın ve yapacağın her şeyi Kur’an ve Sünnet süzgecinden geçir. Geçmiyorsa ondan uzak dur. Zira onun hesabı ağır, üzüntüsü fazladır. Ölüm gelince de telâfisi yoktur.

Yavrucuğum!

Ölüm, ahirete geçiş noktasıdır. Onun günü bizler için belli değildir. İlmi ise Rabbimizin katındadır. Onu unutma! Ona hazırlıklı ol! Zira ne zaman geleceği belli olmaz! Aniden çıkıp gelebilir. Ama sen; “Sana ölüm gelinceye kadar Rabbine ibadet et!” (15 Hicr 99) emrini ve hatırlatmasını asla unutma!

Yavrucuğum!

Hakk’a yakın olan kullar hep hazırlık içinde olmuşlardır. O’nu arzulamışlar, O’nun için yanıp yakılmışlardır. Sen de Allah’a yan, O’nun muhabbetiyle gözyaşı döküp ağla! Zira ancak böylesi bir hayatın tadı vardır. Allah sevgisinden gayri hiçbir şey bu lezzeti veremez!

Yavrucuğum!

Bilesin ki, kulluk fedakârlık gerektirir. Kişi nefsinden, malından fedakârlık edecek ki Rabbine kul olsun. Nefsine düşkün olan, onu önde tutan nasıl kul olsun ki! Sıcak yatağından kalkıp sabah namazını kılmayan kul olabilir mi? Malını sevip cimrilik yapan da ne zekât verebilir, ne sadaka ve ne de misafire ikram edebilir! Oysaki cennet bunlarla kazanılır. Kişi mal biriktirerek Rabbinin huzuruna varsa hali nice olur, bir düşün! Halbuki mal-mülk O’nun değil mi? İnsan onlarla oyalanır da onların asıl sahibini unutursa buna akıllılık mı dersin? Yunus ne güzel demiş:

Mal sahibi mülk sahibi,

Hani bunun ilk sahibi,

Mal da yalan mülk de yalan,

Var gel biraz da sen oyalan!

***

Kıymetli Yavrum!

İnsanlık hizmettedir. Büyükler hep hizmetle kazanmışlar. “Efendim himmet” denilince onlar; “Evlâdım hizmet” demişler. O halde Allah’ın kullarına hizmet et! İlminle, irfanınla, madden ve manânla hep hizmete koş! Sakın yaptığını sayma! Çünkü Allah (c.c) sana verdiğini saymıyor. Sakın bir karşılık da bekleme! Karşılığı sadece Rabbinden bekle! Bilesin ki herkes kendi hanesini doldurur. Ama iyilikle ama kötülükle. Sen, iyilikle doldurmaya bak!

Yavrucuğum!

Kapına gelene yüzünü aç! Sakın kapatma! Gülen yüzler daima sevilir. Allah da sever, kulları da. Hem bilmez misin hadis-i şerifte; “Müslüman kardeşinin yüzüne gülümsemen senin için bir sadakadır,” (Tirmizî, Birr 36) buyrulmuyor mu? Bu ne güzel bir kazanç değil mi?

Yavrucuğum!

Allah yolunun yolcusu ol! O’nun yolcularıyla beraber olmaya gayret et! Onlara karşı sevecen ve müşfik ol! Onlara nasihat eyle! Doğruyu ve Hakk’a giden yolu anlat! İlmini sakın saklama! Bil ki ilmin zekâtı anlatmaktır. Allah yolunu açık etsin!