8- Hz. İbrahim ve İsmail İsrail oğullarına yani Yahudilere gönderilmiş peygamberlerdir. Hac ve Kurban da bunlarla ilgili gerçeklerdir. Kıssaları bütün kutsal kitaplarda anlatılmaktadır. Hatta bütün insanları Hacca davet eden, (1) çağıran Hz. İbrahim’dir. Dolayısıyla Hac Yahudilik ve Hıristiyanlıkta da vardır. Hatta ömürde bir defa değil, her yıl üç defa yapılacaktır. Tevrat’ta “yılda üç kere bana Hac yapacaksın” (2) “Bütün erkekler senede üç kere İsrail’in Allah’ı Rab Yahova’nın önünde görünecekler” (3) ve benzeri cümlelerle İslâm’ınkinden daha zor bir Hac şekli mevcuttur. Başta Hz. Musa olmak üzere Beni İsrail Peygamberlerinin hepsinin Hac yaptıklarına dair deliller vardır. Hz. İsa’nın da Hac ettiği kayıtlarda mevcuttur. (4) Kâbe’yi o kadar çok peygamber ziyaret etmiş, Hac yapmışlar ki; Hacer-i Esved, Makam-ı İbrahim ve Zemzem Kuyusu arasındaki mekânda 99 peygamberin medfun bulunduğuna dair rivayetler vardır. (5) Üstelik Yahudilikte Hac için zenginlik şartı da yoktur. Küçükler, köleler, kadınlar, akıl ve fiziki özürlüler hariç herkese farzdır. (6) Yine Yahudilikte de Hac’da kurban kesmek vardır. (7)
Hıristiyanlıkta Hac mecburiyeti yoktur. Ancak Hz. İsa çarmıha gerildiği Golgota Tepesi, Kudüs şehri, Hz. İsa’nın, havarilerin, Aziz ve azizelerin gezdikleri, uğradıkları, vefat ettikleri bazı yerleri (Efes’de Meryemana Kilisesini) gezmek onlar içinde hac kabul edilmiş ama bu bir mecburiyet değil, turistik bir geziden ibarettir. İslâm’da hac vardır.
9- Yukarıda izah edildiği şekliyle sünnet Yahudilikte vardır, Hıristiyanlıkta kaldırılmıştır, İslâm’da vardır.
10- Mehir yani evlilik karşılığı kadına verilen bir miktar para veya mal Yahudilikte vardır. Hıristiyanlıkta ters bir uygulama söz konusudur. Yani mehiri erkek değil de “Drahoma” adı altında kadının erkeğe vermesi gerekir. İslâm’da da mehir vardır.
11-Yahudilikte boşanma var, Hıristiyanlıkta yok daha doğrusu Pavlus kaldırmıştır. İslam’da var.
12- Teaddüt-i zevcad veya Polygami diye adlandırılan çok evlilik Yahudilikte vardır. Yahudilik millî (ırkçı) bir din olduğu, isteyen herkes Yahudi olamadığı için, evlilikle çoğalmayı yeğlemişler, hem çok evliliği benimsemişler, hem de evliliği teşvik etmişler, evlenmemek, çocuksuz kalmak, azil yoluna gitmek yani bir şekilde çocuk teşekkülüne mani olmak bile suç sayılmıştır. Hıristiyanlıkta Polygami’yi yani çok evliliği Pavlus yasaklamıştır. Onların dinlerinin özünde bu uygulamayı yasaklayan bir emir yoktur. İslam’da çok evlilik vardır.
13- Tevrat’ta amden, kasten öldürülen insanların intikamının aynı şekilde alınması emredilmekte ve şöyle denmektedir: “Ve gözün acımayacak, can yerine can, göz yerine göz, diş yerine diş, el yerine el, ayak yerine ayak” (8) Kasten adam öldüren katil mutlaka öldürülür. (9) Diyet veya benzeri bir ceza ile kurtulamaz. Hıristiyanlıkta ise kısas uygulaması görülmemektedir. İslâm’da kısas vardır.
14- Tevrat’a göre zinanın cezası taşlanarak veya yakılarak ölümdür. (10) Hıristiyanlıkta zinaya ceza yoktur. İslâm’da vardır.
15- Domuz eti Yahudilikte (11) haramdır. Hıristiyanlıkta helal olduğuna dair İncil’de bir kayıt yoktur. Hıristiyanların da kutsal kabul ettikleri Tevrat’ın bölümlerinde domuz etinin haram olduğuna dair kayıtlar vardır. (12) Hıristiyanlığın ilk dönemlerinde domuz etinin haram sayıldığına, yenmediğine dair rivayetler mevcuttur. (13) Bu da yine Pavlus’un Hıristiyanlığa soktuğu bid’atlardan biri olduğu kabul edilmektedir. (14) İslâm’da domuz eti haramdır. (15)
16- Yahudilikte, Yahudiler arasında faiz kesinlikle yasaktır. Yani bir Yahudi’nin başka bir Yahudi’ye faizle para veya mal vermesi yasaktır. Tevrat’ta şöyle buyrulur: “Eğer kavmine, yanında olan bir fakire ödünç para verirsen, ona murabahacı olmayacaksın. Onun üzerine faiz koymayacaksınız” (16) Ama Yahudilerde bu hususta tahrifat yapmışlar, Yahudi’nin Yahudi’den faiz alması haram, ama başkalarından alması helal demişler. Hıristiyanlıkta faiz yasak değildir.
İslâm ise; böyle milliyetçi bir uygulamayı kabul etmemiş, bütün insanlara şamil olmak üzere faizi haram saymıştır. (17) Peygamberimiz Veda Haccında, Cahiliye devrinde mevcut faiz uygulamalarının hepsini kaldırdığını ilân etmiştir. (18)
Görülüyor ki; Yahudilikle İslâm daha fazla örtüşmektedir. Daha doğrusu Hak dinlerde ana temalar değişmez deniyor ya. Demek ki, Yahudilik daha önce olmasına rağmen Hıristiyanlık kadar dejenere edilip bozulmamıştır. Yahudiler milliyetçi tutumları ile daha mazbut, daha mütedeyyin bir yol izlemişler ama, Hıristiyanlığın ele alacak tarafı kalmamış ve Pavlus onu bir kuşa çevirmiştir. Fakat İslâm için tekrar söyleyelim; dinî bir hükmün, bir farzın değişmesi asla söz konusu olmamış, çünkü geçmiş dinlerin başına gelenlere muttali olan Allah Resülü, İslâm’da aynı tahrifata (değişikliğe) maruz kalmasın diye, her gelen ayeti hem yazdırmış, hem de ezberletmiş ve günlük beş vakit namazlarda okutmuştur.
-------------------------------
1- Hacc Sûresi, 27.
2- Tevrat, Çıkış 23/14.
3- Tevrat, Çıkış 34/23.
4- Ezrakî, Ahbâru Mekke, Terc. Yunus Vehbi Yavuz, 1/73.
5- Ezrakî a. g. e. 1/68; Terc: s. 58.
6- Osman Cilacı, İlâhî Dinlerde Oruç Hac ve Kurban, s. 48.
7- Tevrât Tesniye 16/16.
8- Tevrât, Tesniye, 19/21.
9- Tevrât, Sayılar, 35/31.
10- Tevrât, Levliler, 20/10; Tesniye 22/22;
11- Tevrât, Levliler, 11/7-8; Tesniye 14/8.
12- Tevrât Levliler11/7-8; Tesniye , 14/8.
13- Kur’an-ı Kerim ve Garp Kaynaklarına Göre Hıristiyanlık, İst. 1971, s. 75-76.
14- Korintoslular, 10/25-26; Romalılara Mektuplar, 14/14-20.
15- Bakara Sûresi, 173; Maide 6; En’am 145; Nahl 115.
16- Tevrât, Çıkış, 22/25.
17- Bakara Sûresi, 275-279; Ali İmran 130, Müslim Sahih 3/1218-1219; Tirmizi Sünen 3/512.
18- Ebu Dâvud, Sünen 3/628-629.